Στο σημερινό άρθρο θα ασχοληθούμε με τα αποτελέσματα κάποιων τραυματικών εμπειριών που πολλοί άνθρωποι έχουν βιώσει μια ή περισσότερες φορές στη ζωή τους. Δεν υπάρχει διάκριση στην ηλικία ή στο φύλλο ,σε ότι αφορά την εκδήλωση στρεσογόνων συμπτωμάτων μετά από μια τραυματική εμπειρία. Η εκδήλωση των συμπτωμάτων μπορεί να κάνει την εμφάνισή της άμεσα ή σε κάποια ύστερη χρονική περίοδο από το τραυματικό γεγονός, όπως ένα ατύχημα ,η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, φυσικές καταστροφές, μία βίαιη επίθεση κατά του ατόμου, ή μια απόπειρα επίθεσης ή βιασμού.
Τα κυριότερα από τα συμπτώματα ενός ατόμου που υποφέρει από μετατραυματική στρεσογόνo κατάσταση είναι :
. Το άτομο ανακαλεί μνήμες από το τραυματικό γεγονός και δεν μπορεί να ελέγξει πότε αυτές οι μνήμες θα επιστρέψουν. Ξαναζεί το δυσάρεστο περιστατικό νοητά και με ένταση και επαναλειψιμότητα που δεν μπορεί να την προβλέψει , στοιχεία που επιτείνουν τα αρνητικά συναισθήματα.
. Το άτομο μπορεί να ανακαλεί το στρεσογόνο γεγονός κατά την διάρκεια του βραδινού κυρίως ύπνου με την μορφή εφιαλτικών ονείρων.
. Εμφάνιση αρνητικών συναισθημάτων. Το άτομο ίσως εμφανίσει αισθήματα απελπισίας , λύπης και μοναχικότητας που μπορεί να διαρκέσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Επιπροσθέτως το άτομο μπορεί να βιώσει μια έλλειψη ενδιαφέροντος , που σχετίζεται τόσο με την επαγγελματική, όσο και με την προσωπική του ζωή.
. Αυξημένη νευρικότητα . Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τόσο την εμφάνιση αϋπνίας λόγω του φόβου των εφιαλτών , όσο και μια γενικότερη στάση εκγρήγορσης και μια συνεπακόλουθη έλλειψη ικανότητας του ατόμου να ηρεμίσει και να χαλαρώσει.
. Εμφάνιση φόβου και εκδήλωση πανικού. Συχνά εμφανίζεται το αίσθημα του φόβου και το υποθετικό ενδεχόμενο να ξανασυμβεί το στρεσογόνο περιστατικό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την σταδιακή έλλειψη εμπιστοσύνης που δείχνε το άτομο τόσο στον εαυτό ,όσο και στα πρόσωπα του περιβάλλοντος του.
. Αρνητισμός . Κάποια από τα άτομα που έχουνε βιώσει μια στρεσογόνο εμπειρία ίσως αρνηθούν ότι το περιστατικό τους επηρέασε ή ίσως ακόμα αρνηθούν ότι έχει συμβεί.
Κάποια από τα ανωτέρω συμπτώματα ίσως διαρκέσουν αρκετούς μήνες ακόμα και χρόνια. Σε αυτήν την περίπτωση είναι σαφές και αναμενόμενο ότι το άτομο θα αναπτύξει μια κοινωνικά δυσλειτουργική φύση που μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη διαταραχών στις διαπροσωπικές του σχέσεις, την κατάχρηση ουσιών και την πλήρη απομόνωσή του. Για την απάλειψη των συμπτωμάτων, τόσο η οικογένεια όσο και τα οικεία πρόσωπα, μπορούν να βοηθήσουν. Η θεραπεία του ατόμου ποικίλει ανάλογα με την σοβαρότητα των συμπτωμάτων και τη φύση του προβλήματος και η συμβολή ενός ειδικού κρίνεται απαραίτητη για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΓΙΑΜΠΗΣ.
M.A. ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΙΝΤΙΑΝΑΠΟΛΗΣ.
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ «Η ΓΑΛΗΝΗ».
ΜΕΛΟΣ E.A.P. INTERNATIONAL.
