Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Παντελής Καψής, δημοσιογράφος και πρώην επικεφαλής της ΝΕΡΙΤ, έγραψε χθες στην εφημερίδα «Έθνος» – στην οποία συχνά αρθρογραφεί – ένα άρθρο για τη λειτουργία των καταστημάτων την Κυριακή.
Είναι ενδιαφέρον ότι η αφορμή για το κείμενο του κ. Καψή, προέρχεται από την προεκλογική επίσκεψή του στην Καβάλα, τον προηγούμενο Μάιο. Το κείμενο αναφέρει τα εξής:
Καβάλα, αρχές Μαΐου, στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, σε ένα μάλλον μικρό ξενοδοχείο της πόλης. Περιμένω να είναι άδειο – η τουριστική περίοδος δεν έχει αρχίσει καλά καλά κι έτσι κι αλλιώς η Καβάλα δεν φημίζεται για τον μαζικό της τουρισμό. Πώς λένε ότι στο κέντρο δεν γνωρίζουμε τι αλλαγές συντελούνται στην περιφέρεια; Ακριβώς έτσι.
Η πόλη -και το ξενοδοχείο- είναι γεμάτη από τουριστικά λεωφορεία με Τούρκους, ναι, Τούρκους τουρίστες. Επειδή στην περιοχή δεν υπάρχει μειονότητα, ρωτάω και μαθαίνω ότι είναι δημοφιλής προορισμός για το Σαββατοκύριακο. Ερχονται να διασκεδάσουν, ιδίως νέα ζευγάρια, χωρίς τους περιορισμούς μιας πολύ πιο συντηρητικής κοινωνίας. Και, βέβαια, να ψωνίσουν σε μια αγορά πιο ακριβή από τη δική τους, αλλά και με πολύ μεγαλύτερη ποικιλία. Σε αυτό διαπρέψαμε ως χώρα.
Το θυμήθηκα ακούγοντας τον δήμαρχο της Θεσσαλονίκης να υπερασπίζεται το άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή. Οχι για τους Θεσσαλονικείς καταναλωτές, αλλά για τους βόρειους γείτονες, που τα Σαββατοκύριακα -για τους ίδιους με την Καβάλα λόγους- κατεβαίνουν στη συμπρωτεύουσα. Περιέγραφε ο κ. Μπουτάρης τον στόχο του -συμβαίνει ήδη- να γίνει η Θεσσαλονίκη προορισμός για το Σαββατοκύριακο.
Κι η Αθήνα; Γιατί όχι; Μετά κόπων και βασάνων πετύχαμε το αυτονόητο – να έρχονται οι κρουαζιέρες στον Πειραιά. Για τόσα χρόνια μία χώρα που ζει από τον τουρισμό, τις απαγόρευε υποκύπτοντας σε μια δράκα τυφλωμένων συνδικαλιστών. Τώρα τις επιτρέψαμε, αλλά τους φέρνουμε σε μια πόλη που είναι κλειστή τις Κυριακές.
Μα ανεβαίνουν στο εμπορικό κέντρο, θα πείτε. Δεν το γνωρίζω, αλλά να τους ανεβάσουμε. Η ανάπτυξη δεν είναι ένας μετεωρίτης από το διάστημα που μας πέφτει στο κεφάλι. Χτίζεται με πολλή προσπάθεια. Να πρωτοστατήσει και ο δήμαρχος, να πάρουμε πρωτοβουλίες, να κλείσουν συμφωνίες με τις κρουαζιέρες, να μάθουν ότι η Αθήνα προσφέρεται και για ψώνια.
Σε τόσες και τόσες χώρες το τέλος της ξενάγησης είναι ένα εμπορικό κέντρο. Με γούνες για τους Ρώσους; Με καλά ελληνικά κρασιά; Με φτηνά στοκ; Ο,τι μας φωτίσει ο Θεός. Αλλά να προσπαθήσουμε. Οχι να περιμένουμε μοιρολατρικά «να γεμίσει ξανά το πορτοφόλι του Ελληνα» και τις λοιπές ανοησίες που μηρυκάζουν οι συνδικαλιστές.
Οι οποίοι παρεμπιπτόντως διεκδικούν το δικαίωμα να αποφασίζουν μόνοι τους -τοπικές αρχές και έμποροι- αν θέλουν να ανοίγουν τις Κυριακές. Θεμιτό. Να αναλογιστούμε, ωστόσο, ότι μπορεί να καταπατά το δικαίωμα άλλων συναδέλφων τους να κάνουν ό,τι μπορούν για να βελτιώσουν τη θέση τους ή το δικό μας δικαίωμα να επιλέγουμε. Το ερώτημα σε τελευταία ανάλυση είναι τι κοινωνία θέλουμε και πώς πιστεύουμε ότι μπορούμε να σταθούμε σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης.
