* Κείμενο του Χρήστου Τσελεπή που δημοσιεύεται σήμερα στην “Πρωϊνή”
* Η φωτογραφία είναι του Μάκη Παυλίδη
Η οποιαδήποτε συνεργασία και σύμπραξη, όταν συνοδεύεται από γνώση, αγάπη και μεράκι, μπορεί να δώσει αποτελέσματα ουσιαστικά και θαυμαστά. Και σε πολιτιστικό και σε κοινωνικό επίπεδο. Η είσοδος στο παλιό κινηματοθέατρο «ΟΣΚΑΡ» καθορίστηκε στο συμβολικό ποσό των δύο ευρώ.
Τα έσοδα δηλώθηκε ότι θα διατεθούν για την ενίσχυση του Κοινωνικού Παντοπωλείου. Άλλος ένας λόγος για να μοιάζει ο χώρος πολύ μικρός για να χωρέσει το πλήθος των μουσικόφιλων που προσήλθαν και δεν αποχώρησαν ακόμη κι όταν δεν βρήκαν θέση ούτε στον εξώστη. Και βέβαια, με τόση χαμένη θετική ενέργεια από υποψήφιους τηλεθεατές του τελικού του Πανευρωπαϊκού Κυπέλλου στην καλαθοσφαίριση, πώς να κερδίσει ο Ολυμπιακός…
Κυριακή 17 του Μάη λοιπόν, μετά τις οχτώμισι, το «χαβιαρωμένο» κινηματοθέατρο φιλοξένησε την εκδήλωση της σύμπραξης Συνδέσμου φίλων γραμμάτων και τεχνών και Δημοτικού Ωδείου Καβάλας. Από τη μια οι «Συνωδηπόροι» κι από την άλλη η Ορχήστρα Δωματίου, νεανική κι άψογη υπό τη διεύθυνση του Χρήστου Κόζαλη, με ένδεκα βιολιά, ένα τσέλο και τέσσερα παιδιά στα κρουστά. Η Υβόννη, ο Επαμεινώνδας, η Δέσποινα, ο Αντώνης, η Έλλη, η Κυριακή, η Ευαγγελία, ο Ανέστης, η Αναστασία, η Αντριάνα, οι δυο Δημήτρηδες, ο Ιωάννης, η Άρτεμις, η Αθηνά κι ο Γιώργος ήτανε οι μικροί ημίθεοι, που ένιωθες ότι σε ταξιδεύουν στο άλσος της Κλασικής Μουσικής με τα αιωνόβια δέντρα του Μπαχ, του Μότσαρτ, του Βιβάλντι κι άλλων, για να γευτείς κι εσύ, ο μεγαλωμένος μέσα σε ντουζένια ανατολίτικα, λίγη από την αξία των δυτικών δρόμων.
Τις απαραίτητες γέφυρες, ανάμεσα στα μουσικά κομμάτια και στη συνέχεια τα τραγούδια, πραγματοποιούσε ο Ιούλιος Παπαδόπουλος με απλότητα και σεβασμό απέναντι στα έργα των μεγάλων μουσουργών, καθώς και με εμπεριστατωμένες πληροφορίες γεμάτες ουσία και χωρίς κανένα πλατειασμό. Ένιωθες πράγματι ότι η όλη εκδήλωση αποτελούσε ένα μάθημα για αρχάριους αλλά και προχωρημένους στη μουσική παιδεία. Όλοι κάτι είχαν ν΄ αποκομίσουν από τη θαυμάσια παρουσία των πολύ αξιόλογων μικρών μουσικών.
Οι «Συνωδηπόροι» συμμετείχαν σε δύο κλασικά κομμάτια, ενισχύοντας την κατανυκτική ατμόσφαιρα που προσέφερε η Ορχήστρα Δωματίου του δημοτικού Ωδείου ενώ στη συνέχεια, με τη συνοδεία του Γιάννη Κανάκη στο πιάνο, η χορωδία απέδωσε πέντε τραγούδια των Μίκη Θεοδωράκη (από το «Άξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη: «Με το λύχνο του άστρου»), Διονύσιου Λαυράγκλα («Λαλούν τ΄ αηδόνια»), Θεόφραστου Σακελλαρίδη («Η καρδιά μου πονεί για σας»), Διονύση Σαββόπουλου («Το ρεφραίν σ΄ αγαπώ») και Γιώργου Χατζηνάσιου («Πυρρίχιος» σε στίχους του Νίκου Γκάτσου).
Πολύ άξιοι σολίστες, όπως η Μαριάννα Κεσόγλου, ο Γιώργος Μυτιληνός και ο Ναπολέων Κουκουζίκας, είναι όμορφο να συνεργάζονται αρμονικά με τα υπόλοιπα μέλη της χορωδίας που αξίζει ν΄ ανεβάσει λίγο ακόμη τους μπάσους της, ώστε ν΄ αντισταθμίζονται στις πολλές και όμορφες φωνές των κοριτσιών και ιδιαίτερα των νεαρών ταλέντων όπως είναι τα τρία Έψιλον, η Ελένη, η Έλλη κι η Ευρώπη. Το κοινό έδειξε πολλές φορές τον ενθουσιασμό του με ισχυρό και ηχηρό χειροκρότημα. Οι «Συνωδηπόροι» ανταπέδωσαν μ΄ ένα δώρο επιλόγου, τον «Μύθο» του Μάνου Χατζηδάκι.
Στην όμορφη βραδιά συνέβαλαν και οι αφανείς – ως συνήθως – Μάκης Παυλίδης και Σαράντης Μιντζιρίκης στους φωτισμούς. Είναι κρίμα που τέτοιες εκδηλώσεις δεν επαναλαμβάνονται. Το κοινό της Καβάλας και της ευρύτερης περιοχής διψάει για ποιοτικές εκδηλώσεις. Και βέβαια χρειάζεται να ενημερώνεται πληρέστερα γι΄ αυτές.
Καλή συνέχεια, φίλοι!
