Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τετάρτης στην αίθουσα του ΤΕΕ ΑΜ, σχετική με την επανάχρηση των ανενεργών στρατιωτικών εγκαταστάσεων προς όφελος των τοπικών κοινωνιών. Η εκδήλωση συνδιοργανώθηκε από το ΤΕΕ ΑΜ και το Σύλλογο Αρχιτεκτόνων Καβάλας. Αρχικά αναλύθηκε το θέμα «Η πρόκληση της αξιοποίησης των ανενεργών στρατοπέδων στην πόλη της Θεσσαλονίκης: Συμπεράσματα και προτάσεις μετά από δύο δεκαετίες διαλόγου», από τη Μαρία Ζουρνά, Αρχιτέκτων ΑΠΘ, ΜSc ΡΜ, Προϊσταμένη Τμήματος Αστικού Σχεδιασμού του Δήμου Θεσσαλονίκης, τ. Αντιπρόεδρος ΕΑΧΑ ΑΕ/ΥΠΕΚΑ. Ακολούθησε ομιλία με θέμα «Στρατόπεδο Ασημακόπουλου: Πρόκληση αναβάθμισης τοy Πολεοδομικού ιστού της Καβάλας», από τη Σαμουρκασίδου Έλενα, Μηχανικός Χωροταξίας, Πολεοδομίας & Περιφερειακής Ανάπτυξης ΜSc Πολεοδομία & Ανάπτυξη Πόλεων, Υπ. Διδάκτωρ ΠΘ, Υπεύθυνη Ομάδας Έργου του ΤΕΕ-ΑΜ με τίτλο: «Πρόγραμμα FΑΤΕ: Πρόταση αξιοποίησης, στρατοπέδου Ασημακόπουλου».
Η Έλενα Σαμουρκασίδου επεσήμανε ότι το Στρατόπεδο Ασημακόπουλου μπορεί να αποτελέσει θύλακα ανάπτυξης για την ευρύτερη περιοχή κι ένα ζωτικό χώρο για τον πολεοδομικό ιστό της πόλης. Προτεραιότητα θα πρέπει να δοθεί στο αστικό πράσινο και στις χρήσεις αναψυχής και τουρισμού. Αυτός εξάλλου ήταν και ο βασικός στόχος της πρότασης εκ μέρους του ΤΕΕ ΑΜ, ο σεβασμός δηλαδή προς το περιβάλλον.
Η πρόταση του ΤΕΕ που υιοθετήθηκε από την ομάδα έργου του προγράμματος FATE προέβλεπε τη διατήρηση των κτηρίων που βρίσκονται σε σχετικά καλή κατάσταση προκειμένου να αναπτυχθεί η φυσιογνωμία της περιοχής, ενώ τα υπόλοιπα κτήρια θα πρέπει να κατεδαφιστούν. Τα δε νέα που θα ανεγερθούν, θα πρέπει να περιοριστούν στο ίδιο ύψος με τα διατηρημένα. Η συνολική δομήσιμη επιφάνεια δε θα πρέπει να ξεπερνά το 15%. Πρόκειται για περιορισμό του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου τον οποίον υιοθετεί και το ΤΕΕ ΑΜ.
Σχολιάζοντας την κρατική παραχώρηση ποσοστού 50% από τη συνολική έκταση του Στρατοπέδου Ασημακόπουλου στην τοπική αυτοδιοίκηση, η Έλενα Σαμουρκασίδου αποφάνθηκε ότι τροποποιεί τα επιμέρους στοιχεία της πρότασης αν και η γενικότερη φιλοσοφία δε θα αλλάξει. Το τελικό ζητούμενο πάντως είναι το παλιό Στρατόπεδο να μετατραπεί σε ένα λειτουργικό χώρο για την τοπική κοινωνία που θα γεμίζει από κόσμο και θα σφύζει από ενδιαφέρουσες δραστηριότητες.
Από την πλευρά της η Μαρία Ζουρνά που έχει ασχοληθεί εκτεταμένα με το θέμα των Στρατοπέδων, διευκρίνισε ότι οι δήμοι της Θεσσαλονίκης έχουν χρησιμοποιήσει μερικώς κάποιες παλιές εγκαταστάσεις που πλέον δεν είναι απαραίτητες από τις ένοπλες δυνάμεις. Συγκεκριμένα, έχουν χρησιμοποιηθεί τμήματα ανενεργών Στρατοπέδων που αξιοποιήθηκαν από τις τοπικές κοινωνίες. Ωστόσο, τα μεγάλα σε έκταση Στρατόπεδα όπως εκείνο του Παύλου Μελά και του Καρατάσου, η παραχώρηση των οποίων αποτελεί πάγιο αίτημα από τη δυτική Θεσσαλονίκη, δεν έχουν προχωρήσει παρά τις υποσχέσεις στη διάρκεια των τελευταίων είκοσι ετών.
Ο προβληματισμός της Μαρίας Ζουρνά εστιάζεται στο βαθμό ετοιμότητας της τοπικής αυτοδιοικήσεως προκειμένου να αξιοποιήσει τις εκτάσεις σε περίπτωση παραχωρήσεώς τους. Εάν και κατά πόσο δηλαδή κάποιος δήμος που ζητά διακαώς την παραχώρηση, διαθέτει την αποτελεσματική διαχειριστική επάρκεια. Επί του πρακτέου αποδεικνύεται ότι οι επίμαχες εκτάσεις δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για πράσινο και κοινωφελείς εγκαταστάσεις. Εάν κι εφόσον τα Στρατόπεδα περιέλθουν στους δήμους θα πρέπει να γίνουν αποδοτικά, ώστε να εξασφαλίζουν τα έσοδα συντηρήσεώς τους και να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας. Είτε είναι αρεστό, είτε όχι, τα Στρατόπεδα θα πρέπει να διαθέτουν και την πτυχή της οικονομικής εκμετάλλευσης.
Παρωχημένες θεώρησε η Μαρία Ζουρνά τις καβαλιώτικες προτάσεις, οι οποίες θα πρέπει να εναρμονιστούν με τα απαιτούμενα των ευρωπαϊκών πηγών χρηματοδότησης. Θα πρέπει επομένως οι εκτάσεις να επιστρέφουν έσοδα στη χρήση ώστε να είναι βιώσιμες και να αυτο – συντηρούνται.
Να σημειωθεί, ότι ενόσω εξελισσόταν η εκδήλωση στο ΤΕΕ ΑΜ, το δημοτικό συμβούλιο Καβάλας ενημερώνονταν για τη νέα πρόκληση του υπουργείου εθνικής άμυνας που μέσω εγγράφου αναιρεί όλες τις γενόμενες συζητήσεις περί παραχώρησης, εκφράζοντας την πρόθεση να «αλωνίσει» κατά το δοκούν στην έκταση που του αναλογεί.
