Προβλήματα υγείας αντιμετώπισαν οι θαμώνες του νυχτομάγαζου «Το Μωρό», που το βράδυ της Τετάρτης παρακολούθησαν την επεισοδιακή συναυλία του μουσικού σχήματος τα «Γατόσκυλα». Ειδικότερα, κάποιοι εκ των θαμώνων εμφάνισαν σημάδια ακράτειας ούρων λόγω γέλιων και κάποιοι άλλοι αισθάνθηκαν δυσφορία από την αποκόλληση των νεφρών, επίσης λόγω γέλιων. Ευτυχώς, η υγεία των θαμώνων αποκαταστάθηκε αμέσως μετά τη λήξη της γενικής πρόβας, όταν πελάτες, μπουζουξήδες, τραγουδιάρες, λουλουδούδες, ασφαλίτες, ταβερνιάρηδες, εμπρηστές, έγιναν ένα κουβάρι.
Βεβαίως, ακολούθησε βαθυστόχαστη φιλοσοφική ανάλυση της παραστάσεως «Ας μη ξημέρωνε ποτέ…», με το δημοσιογραφικό κοινό να κριτικάρει αυστηρά τον ποιητικό οίστρο της συγγραφέως Γιούλης Αποκατανίδου και τις σκηνοθετικές οδηγίες του αγχωμένου Ανδρέα Λαδά. Όλα αυτά εξελίχθηκαν στη φιλόξενη αίθουσα του εστιατορίου ΑΝΑΤΟΛΗ της Νέας Περάμου, όπου το βράδυ της Παρασκευής θα κάνει πρεμιέρα η νέα δολοφονική κωμωδία ενός πολυμελούς θιάσου, με τη συνοδεία μεζέδων και ποτών και υπό το άγρυπνο βλέμμα της διευθύνσεως του ρεστοράν.
Παρά τις φαρμακερές επισημάνσεις της υπογράφουσας προς το σκηνοθέτη, ότι ο μεν Νικήτας (η γρηγορότερη λουλουδού των Βαλκανίων) ψιλοέχασε τα λόγια του έντεχνου άσματος «Τάκα – Τάκα» και ότι ο Μπελελές διέπραξε κάποια φάλτσα στα πλήκτρα του, δυστυχώς το αίτημα άμεσης επανάληψης της παραστάσεως έπεσε στο κενό. Εγώ κατανόησα απόλυτα και συμμερίστηκα τον πόνο του Λαζαράκου, προκαλούμενου από τα δύο νούμερα μικρότερα παπούτσια, έτσι δεν επέμενα να ξημερωθώ ξαναβλέποντας την παράσταση έως ότου θεωρηθεί καθ’ όλα άψογη. Αυτό ωστόσο δε σημαίνει πως δε θα επανακάμψω για να ξανακούσω το μουσικό πρόγραμμα των «Γατόσκυλων». Όχι, δεν πρόκειται απλά περί προσωπικής δεσμεύσεως, αλλά πρόκειται για ένα στυγνό εκβιασμό εκ μέρους μου. Το νου σας ρεμάλια… Θα εμφανιστώ εκεί που δε θα το περιμένετε!
Επειδή δεν αποκλείεται οι αναγνώστες να δυσκολευθούν στην ερμηνεία των παραπάνω σχολίων, θα πρέπει να γίνω ελαφρώς πιο συγκεκριμένη και να ενημερώσω το θεατρόφιλο κοινό ότι πέρασα μια μυο – ψυχο – χαλαρωτική βραδιά παρέα με τους «Μικρούς Ήρωες». Απέφυγα το σκόπελο που μου ετοίμαζε ο σκηνοθέτης (να με κάνει ντίρλα από το τσίπουρο και να μη θυμάμαι τι είδα), διότι και καλά έφαγα και δύο μόνο μπύρες ήπια. Όταν ξύπνησα λοιπόν το πρωί της Πέμπτης είχα απόλυτη διαύγεια σκέψης (λέμε και καμία χαζομάρα για να περνάει η ώρα), ένιωθα δε πανέτοιμη να κριτικάρω θεατρικά το φρέσκο εγχείρημα της ομάδας.
ΕΜΠΑ ΚΑΙ ΞΕΔΙΑΛΕΓΕ…
Η υπόθεση έχει κάπως έτσι… Κάπου εκεί, στην άθλια ενδυματολογικά δεκαετία του ’70, στο νυχτομάγαζο «Το Μωρό» ιδιοκτησίας του Μίμη, εμφανίζονται τα «Γατόσκυλα». Ένα εξαίρετης ποιότητος μουσικό σχήμα που αποτελείται από το βαρύμαγκα Μάρκο στο μπουζούκι, από τον ερωτιάρη κιθαρίστα Στελλάκη, από το προκλητικό μελανούρι Μπελελέ στα πλήκτρα και δυο τρεις ακόμα αόρατους μουσικούς. Φίρμα του καταστήματος είναι η διεθνούς φήμης αοιδός Μπέμπα Πούλου, πασίγνωστη για τις προσωπικές επιτυχίες της. Τη ντίβα πλαισιώνουν ενίοτε ως φωνητικά, ενίοτε ως μπαλέτο κι ενίοτε ως λουλουδούδες η Νίτσα, η Πίτσα και η Ρίτσα. Ενώ σε απόμερο σημείο, παρακολουθεί την πρώτη φίρμα ως άγρυπνος φρουρός, ο φουσκωτός και μακρυμάλλης γκόμενος Τεό.
Τους θαμώνες του νυχτερινού κέντρου πολυτελείας εξυπηρετεί ο σερβιτόρος Λαζαράκος, που πίνει ανελλιπώς όσα μπουκάλια σαμπάνιας ανοίγονται για την πριμαντόνα, οδηγεί τους μεθυσμένους πελάτες για λούσιμο και υποφέρει βαθιά λόγω απέλπιδου κι ανεκπλήρωτου έρωτα για τη Σούλα. Το ελαφρύ ρεπερτόριο του προγράμματος έχει αναλάβει η Ζωζώ Σαπουντζάκη, ή Νικήτας, ή αποτελεσματικότερη και ταχύτερη λουλουδού των Βαλκανίων, με εξειδίκευση στα τραγούδια του Τέρρη Χρυσού. Καθισμένη στον πάγκο, μετρώντας τις μάρκες και τα σπυριά που έχει βγάλει ο απαυτός της, είναι η Λίτσα. Αυτή, επί δεκαετία τρέφει κρυφή φιλοδοξία να ανέβει στο πάλκο και να καταπλήξει τα πλήθη με το χαρισματικό ταλέντο της, τραγουδώντας μουσικά διαμάντια του τύπου «Άσε με να κονομάω».
Μια βραδιά όμως, στο «Μωρό» η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη. Η Μπέμπα αποχωρεί εκνευρισμένη, αφήνοντας σύξυλους μουσικούς και ιδιοκτήτη, σέρνοντας ξωπίσω τον πιθηκομούρη γκόμενο. Ο από μηχανής θεός όμως, στέλνει ουρανοκατέβατους δυο τρομοκράτες, τον Αλέξη και τη Σπυριδούλα, τους οποίους κυνηγούν οι ασφαλίτες για εμπρησμό αστυνομικού οργάνου. Ο στοργικός καταστηματάρχης Μίμης, κρύβει τους κυνηγημένους. Συγκεκριμένα, χώνει στη λάντζα το φοιτητή χημείας Αλέξη κι ανεβάζει στο πάλκο τη φοιτήτρια φιλολογίας Σπυριδούλα, που αίφνης πωρώνεται και μετατρέπεται σε μουσικό αηδόνι.
Τοιουτοτρόπως, η έρευνα του ασφαλίτη και του αστυφύλακα, προσωρινά τουλάχιστον αποβαίνει άκαρπη, με αποτέλεσμα να φουντώσει ένα νέο ειδύλλιο μεταξύ της Σπυριδούλας και του Στελλάκη.
Το πρόγραμμα των «Γατόσκυλων» εξελίσσεται μετ’ εμποδίων, προσφέροντας στους θαμώνες τα καλύτερα τραγούδια των διασημότερων μιούζικαλς του ελληνικού κινηματογράφου. Με τη μόνη διαφορά ότι οι στίχοι των τραγουδιών είναι πειραγμένοι και μεταλλαγμένοι (δια χειρός Γιούλης Αποκατανίδου), περιέχουν ξετσίπωτα σόκιν υπονοούμενα και εν τέλει προκαλούν γέλια σε βαθμό κακουργήματος.
Ενόσω η βραδιά και το πρόγραμμα εξελίσσονται, τα κωμικοτραγικά περιστατικά που συμβαίνουν καθιστούν το «Μωρό» σε «οίκο ανοχής». Κοντολογίς, το μαγαζί γίνεται μπουρδέλο και γενικότερα γίνεται της κακομοίρας. Αυτό το μαύρο χάλι έρχεται τα χαράματα να συμμαζέψει η καθαρίστρια και μάνα του ιδιοκτήτη Χαρίκλεια, που αποκαλύπτει πως ο Μίμης έχει αφιερώσει ως βαθιά αισθηματίας τη ζωή του και την καρδιά του σε μια «άπιαστη» γυναίκα. Η Χαρίκλεια συμπυκνώνει με τα λόγια και το τραγούδι της, το βαθιά φιλοσοφημένο συμπέρασμα, πως τη ζωή πρέπει να την αρπάζουμε από τα φουστάνια κι όχι να τη σπαταλούμε ανεκμετάλλευτη.
Βοηθό της στο κλου της βραδιάς, έχει ένα τρυφερό λευκοντυμένο ξωτικό που εξισορροπεί με τη φωνή του το βαρύ πυρακτωμένο «νταλκά», που έγραψαν για την ταινία «Ρεμπέτικο» ο Νίκος Γκάτσος και ο Σταύρος Ξαρχάκος. Η παράσταση τελειώνει ευφρόσυνα, με τον πολυμελή θίασο επί σκηνής να άδει το τραγούδι «Πέταξε ένα πουλί» (Α’ βραβείο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης – 1963).
ΠΑΝΔΑΙΣΙΑ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ!
Μετά φυσικά ακολουθεί το δαιμονισμένο χειροκρότημα του κοινού, τα πλήθη παραληρούν, τα συγχαρητήρια και οι ασπασμοί γεμίζουν την ατμόσφαιρα, τα φλας αστράφτουν, οι δημοσιογράφοι συνωστίζονται για μία λέξη από τους διακεκριμένους πρωταγωνιστές και οι φανς απαιτούν την υπογραφή των αυτογράφων. Τα πιάτα στο μεταξύ έχουν αδειάσει από τους μεζέδες, τα ποτήρια ομοίως, οι ανύποπτοι πελάτες που έχουν χρησιμοποιηθεί ως γκεστ σταρ συνέρχονται από την τραυματική εμπειρία και όλοι μαζί είναι μια ευχάριστη ατμόσφαιρα … είναι…
Η συνταγή της παράστασης «Ας μη ξημέρωνε ποτέ…» και η προσπάθεια των «Μικρών Ηρώων» έχουν βασικό στόχο να φάτε – να πιείτε – να ψυχαγωγηθείτε – κι ανάλαφροι να κοιμηθείτε. Αν τους τιμήσετε με την παρουσία σας, κάτι που σας συνιστώ μετά βδελυγμίας, είναι κάτι περισσότερο από σίγουρο ότι θα πρέπει να κρύψετε στην τσέπη σας ή μια πάνα ακράτειας ή ένα εφεδρικό εσώρουχο. Διαφορετικά θα γίνετε ντροπιαστικά μούσκεμα και είναι κρίμα.
Τα αυτιά σας θα απολαύσουν νέες μουσικές επιτυχίες που σίγουρα θα μείνουν διαχρονικές και θα πουλήσουν εκατομμύρια δίσκους. Τα μάτια σας θα θαυμάσουν παντελόνια καμπάνα, αηδιαστικά μεγάλες ζώνες, απαστράπτοντα φουλάρια και λαμπιρίζοντα μπλουζάκια, χοντροπάπουτσα και πούπουλα, κραυγαλέα σοβαντισμένα γυναικεία πρόσωπα. Το στομάχι σας θα έχει χορτάσει από το μενού του εστιατορίου ΑΝΑΤΟΛΗ, η αντίληψή σας θα έχει θολώσει από το ποτό, αλλά κυριότερα, η ψυχή σας θα έχει ευφρανθεί από τη διασκέδαση και το αυθόρμητο γέλιο.
ΑΣ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΜΕ (ΜΠΟΥΑΧΑΧΑΧΑ…)
Ειδική μνεία επιφυλάσσεται για τη στιχουργηματική ευρηματικότητα της Γιούλης Αποκατανίδου, για το σκηνοθετικό κουράγιο του Ανδρέα Λαδά να κουμαντάρει τόσους συντελεστές, για την τραγουδιστική ενορχήστρωση του Τάσου Καλαφάτη και του Νίκου Ασλάνη, για τις σκαμπρόζικες χορογραφίες της Δέσποινας Παπαδοπούλου, για τα λειτουργικά σκηνικά του Γιώργου Μαστοράκη, για τα κοστούμια που ξέθαψαν και αξιοποίησαν η Έμυ Καμπουρίδου – η Ελευθερία Τσαρτσάρη – η Γιούλη Αποκατανίδου, για το μακιγιάζ της Μαρίας Κρεάδα, για την επιμέλεια φωτισμών του Ευθύμη Κυριακίδη, για την επιμέλεια ήχου του Θανάση Γιαννακάκη και Βασίλη Αναστασιάδη, για τη μακέτα της αφίσας του Ανδρέα Τσιαπτσιάδη. Ο βοηθός σκηνοθέτη και γνωστότατος καβαλιώτης ηθοποιός Ανδρέας Νάτσιος παίζει εκτός συναγωνισμού, γιατί είναι μια ολόκληρη κατηγορία μόνος του.
Τα ονόματα των ηθοποιών του θιάσου ανά ρόλο και τα κορυφαία ξεκαρδιστικά σημεία δεν πρόκειται να σας τα αποκαλύψω. Αυτό το καθήκον το αφήνω για τους θεατές που είμαι σίγουρη ότι θα πολιορκήσουν το ρεστοράν ΑΝΑΤΟΛΗ, ώστε να παρακολουθήσουν την τρέλα των «Μικρών Ηρώων» να ανθίζει. Να ‘χετε όμως το νου σας και να μεριμνήσετε εγκαίρως για κρατήσεις στα τηλέφωνα 25940 21027 και 6937093807. Σας προειδοποιώ πάντως, ότι για την πρεμιέρα της Παρασκευής επικρατεί ήδη το αδιαχώρητο, οπότε … είστε σε γραμμή προτεραιότητας, παρακαλώ περιμένετε και μην κλείσετε αν δεν ακούσετε σήμα κατειλημμένου!!!
ΒΟΥΛΑ ΘΑΣΙΤΟΥ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ
