Τόση κοσμοσυρροή, τόσο ζεστό κοινό, τόση αγάπη ίσως να μην την περίμενε και η ίδια η Ευανθία Ρεμπούτσικα από τους καβαλιώτες που γέμισαν το βράδυ της Δευτέρας το θέατρο του Φρουρίου σε βαθμό ασφυξίας. Όσοι έφτασαν αργά και δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν μια θέση στις ξύλινες κερκίδες, απλώθηκαν σε κάθε δυνατό σημείο του χώρου και βολεύτηκαν στα πέτρινα σκαλοπάτια, κάτω στο χώμα, πάνω στις πολεμίστρες. Οπουδήποτε δηλαδή μπορούσαν προκειμένου από τις 9:20 έως τις 11:20 να γίνουν συνεπιβάτες στα μελωδικά ταξίδια της αεικίνητης και κεφάτης Ευανθίας, της συνθέτιδας που είναι διάσημη για το κόκκινο βιολί της και για τον μαγικό τρόπο με τον οποίον το χειρίζεται.
Επικαλούμενη την τεράστια εμπειρία και το κοφτερό μάτι του Κώστα Γλυκόπουλου, συνταξιούχου ταμεία στο ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, μπορώ να σημειώσω ότι η δευτεριάτικη συναυλία της Ευανθίας με τους περίπου 1.600 θαυμαστές της, ήταν η τρίτη κατά σειρά πολυπληθέστερη που φιλοξενήθηκε στο Φρούριο. Τα σκήπτρα συνεχίζουν να κρατούν ο Αντώνης Βαρδής και ο Τζίμης Πανούσης, ωστόσο «Το αστέρι και η ευχή» καταγράφηκε πλέον στον κατάλογο των μεγαλύτερων επιτυχιών. Επίτευγμα δύσκολο, εάν σκεφτεί κανείς ότι επρόκειτο για μια ορχηστρική συναυλία χωρίς στίχους και με δύο μόνο ερμηνείες από την ίδια.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΣΤΟ ΠΑΛΙ ΤΟΥΣ
Η είσοδος των μελών του μουσικού σχήματος έγινε με τρόπο «θεατράλε», αφού οι μισοί εμφανίστηκαν στη σκηνή όπως αναμενόταν, ωστόσο εκείνη και ο υπέροχος ακορντεονίστας της προτίμησαν να περπατήσουν στο χώμα και να περάσουν πλάι ακριβώς από τους θεατές που καθόταν κατάχαμα. Τη διαρκή επαφή με το κοινό η Ευανθία την κράτησε σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας, μιας και αρκετές φορές κατέβηκε τα σκαλοπάτια της σκηνής και πλησίασαν τον κόσμο.
Αεικίνητη η ίδια με μία εκπληκτική ζωτικότητα, δε σταμάτησε στιγμή να αλωνίζει τη σκηνή, να αγκαλιάζει και να ενθαρρύνει τους μουσικούς συντρόφους της, να χορεύει ακόμη και στους ήχους του βαλς. Οι πέντε μουσικοί που τη συνόδευαν, ο Πάνος Δημητρακόπουλος στο κανονάκι, ο Θάνος Σταυρίδης στο ακορντεόν, ο Ανδρέας Συμβουλόπουλος στο πιάνο, ο Άγγελος Παπαδάτος στο κόντρα μπάσσο και ο Νίκος Παπαβρανούσης στα τύμπανα στάθηκαν μια κεφάτη παρέα κι ίσως να έγιναν ακόμη πιο κεφάτοι λόγω της ανταπόκρισης του κοινού.
Χαιρετίζοντας τους θεατές, η Ευανθία εκτός από τις ευχαριστίες της προς τους διοργανωτές του ΦΦΘ που την προσκάλεσαν, αποκάλυψε τη μακροχρόνια φιλία της με το Θοδωρή Γκόνη αλλά και το γεγονός ότι κάποια στιγμή στο παρελθόν του παρέδιδε μαθήματα βιολιού λαμβάνοντας ως πληρωμή βιβλία του λογοτέχνη Τζακ Κέρουακ. Οι δύο μοναδικές στιγμές που «διατάραξαν» το ορχηστρικό πρόγραμμα της συναυλίας ήταν η ερμηνεία σε τζαζ ενορχήστρωση του τραγουδιού «Το τσιγάρο» σε στίχους Ελένης Ζιώγας και η μελωδικότερη ερμηνεία της «Αλεξάνδρειας» σε στίχους Άρη Δαβαράκη, τα οποία έχει τραγουδήσει στα πρώτα του δισκογραφικά βήματα ο Γιάννης Κότσιρας.
Ντυμένη στα λευκά και κρατώντας το περίφημο κόκκινο βιολί το οποίο της έχει χαρίσει ο αδελφός της, η Ευανθία Ρεμπούτσικα «επιβίβασε» το κοινό της και το ταξίδεψε μακριά. Με δυνατότερα και ρυθμικότερα μοτίβα στο πρώτο μισό της συναυλίας και με μελωδικότερες στιγμές μετά το δεκάλεπτο διάλειμμα, οι θεατές έγιναν «εύπλαστο υλικό» και παγιδεύτηκαν στις χορδές της. Όπως χαρακτηριστικά παρατήρησε η Ματούλα, το εύρος της επιτυχίας της εστιάζεται στον τρόπο χρήσης του βιολιού. Η Ευανθία έχει σπάσει το αυστηρό καλούπι μέσα στο οποίο περιχαρακώνονται οι άνδρες βιολιστές. Εκείνη έχει καταφέρει να θεσπίσει ένα ιδιαίτερο θηλυκό παίξιμο που αναβλύζει χαρά, ζωντάνια, γλύκα, όνειρα, ταξίδια, αποδράσεις. Κάποιες μελωδίες της σε στέλνουν σε γραφικά γαλλικά σοκάκια, κάποιες άλλες σε βγάζουν καθ’ οδό παρέα με τσιγγάνικα βιολιά, ενώ κάποια άλλα μοτίβα σε στρέφουν στην Ανατολή και σκορπούν «ευωδιές» μυρωδάτων μπαχαρικών.
ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΙ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ – ΠΕΡΙΣΣΙΟ ΤΟ ΚΕΦΙ ΤΗΣ
Πολλά χιλιόμετρα έχει διανύσει η Ευανθία Ρεμπούτσικα από την Κάτω Αχαΐα Πατρών όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Πολλά χρόνια κύλησαν από την ηλικία των 6 ετών όταν άρχισε τα μαθήματα βιολιού στο Ωδείο Πατρών και από το 1992 όταν κυκλοφόρησε η πρώτη της δισκογραφική δουλειά. Η Ευανθία ευτύχησε να συνεργαστεί με σπουδαίους Έλληνες συνθέτες κι ερμηνευτές, με τη Συμφωνική Ορχήστρα του 3ου προγράμματος, με τη Σύγχρονη Ορχήστρα της ΕΡΤ παρουσιάζοντας το «Άξιον Εστί» με το Μίκη Θεοδωράκη.
Συμμετείχε στον «Μουσικό Αύγουστο» που διοργάνωσε ο Μάνος Χατζιδάκις, έγραψε τη μουσική για τηλεοπτικές σειρές όπως το «Εσύ Αποφασίζεις», την «Προδοσία» του Νίκου Κουτελιδάκη, το «Αθήνα-Θεσσαλονίκη» του Χρήστου Παληγιαννόπουλου, την «Αίθουσα Του Θρόνου» της Πηγής Δημητρακοπούλου, τα «Πέτρινα Λιοντάρια» του Κώστα Κατσαρόπουλου, το «Alma Libre» και πολλές ακόμη. Κυρίως υπέγραψε την ονειρεμένη μουσική επένδυση της «Πολίτικης Κουζίνας» του Τάσου Μπουλμέτη, αποσπώντας το βραβείο καλύτερης μουσικής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.
Η Ευανθία που παρακολουθήσαμε το βράδυ της Δευτέρας θύμιζε περισσότερο μια ξέγνοιαστη παιδούλα, που απολάμβανε το επί σκηνής μουσικό της παιχνίδι με τους φίλους της αλλά και τη στενή της επαφή με τους θαυμαστές της. Μαζί της είχε τα δυο της παιδιά που θα πρέπει να αισθάνονται περήφανα, όχι μόνο για το τεράστιο ταλέντο της μητέρας τους αλλά κυρίως για την αγάπη που εισπράττει από τον κόσμο ως ανταπόκριση του ζεστού χαμόγελου που εκείνη απευθύνει σε όλους.
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΛΟΙΠΟΝ: στο «εκπαιδευμένο» ζευγάρι τουριστών από την Κύπρο που κάθισαν αδιαμαρτύρητα δίπλα μας στα πέτρινα σκαλοπάτια και ομολόγησαν ότι ξέρουν την Καβάλα, την οποία και χρησιμοποιούν για τις διακοπές τους ως «ορμητήριο» προκειμένου να επισκεφθούν τα αξιοθέατα της Καβάλας, της Δράμας, της Ξάνθης.
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΛΟΙΠΟΝ: στο φωνακλά και πολύξερο γυμναστή που καθόταν στην πίσω ακριβώς κερκίδα, ο οποίος όχι μόνο μας ζάλισε με την κούφια φλυαρία του και την προσπάθεια επίδειξης των γνώσεών του, αλλά ανερυθρίαστα αποκάλεσε την Ευανθία Ρεμπούτσικα «πανηγυρτζού». Αν δεν σου άρεσε ρε φίλε γιατί δεν κάθισες σπίτι σου ώστε να μας γλιτώσει κι εμάς από την απροκάλυπτη χαζομάρα σου;
ΒΟΥΛΑ ΘΑΣΙΤΟΥ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ
