Για δύο βασικά λόγους:
1. για να αλλάξει το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα
2. για να αλλάξει η χώρα
Οι δύο λόγοι είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι. Αν αλλάξει το πολιτικό σύστημα θα αλλάξει και η χώρα παρά τη δύσκολη οικονομική συγκυρία που βιώνουμε.
Τα τελευταία χρόνια πιστεύω κατανοήσαμε ότι βασικοί υπεύθυνοι για την κατάσταση της χώρας είναι όσοι επί δεκαετίες, είτε από την κυβέρνηση είτε από την αντιπολίτευση, έχτισαν και προασπίστηκαν ένα πολιτικό σύστημα που απομυζούσε το κράτος. Έξω από αυτόν τον πολιτικό βιότοπο, βρίσκονταν εγκαταλελειμμένοι ευσυνείδητοι και αξιοπρεπείς πολίτες, νέοι και άνεργοι που προσπαθούσαν να βρουν μια ευκαιρία, εργαζόμενοι που έκαναν υπομονετικά το καθήκον τους, με άλλα λόγια βρίσκονταν τα αδύναμα θύματα της όλης κατάστασης. Και όχι μόνο μάς έφερε το πολιτικό σύστημα ως εδώ, αλλά μετά από τόσες ταλαιπωρίες, αναλύσεις και μετάνοιες και παρά τις πολλές προτάσεις αλλαγών από φορείς, από εμπειρογνώμονες, από ακαδημαϊκούς, από διεθνείς οργανισμούς, κτλ. δεν πάμε μπροστά και δεν προχωρεί περίπου τίποτε ακόμη κι όταν ψηφίζονται νόμοι.
Γιατί;
Διότι προστατεύονται πάλι τα ίδια συμφέροντα, στις τράπεζες, στα ΜME, στην οικονομία, στις υπηρεσίες, στις επαγγελματικές ενώσεις, στον συνδικαλισμό. Το πολιτικό μας σύστημα διορίζει ακόμη και τους πολιτικούς του αντιπάλους για να τους εξουδετερώσει, συμμετέχει σ’ ένα παζάρι συναλλαγών με βουλευτές που παίρνουν μεταγραφή για να μείνουν στο «επάγγελμα», φορολογεί ασύστολα τα συνήθη υποζύγια, αρνείται να δώσει ίσες ευκαιρίες και προσπαθεί να συντηρήσει τα κεκτημένα ορισμένων εις βάρος των πολλών.
Αυτό το πολιτικό σύστημα πρέπει να αποδοκιμαστεί και να ηττηθεί. Αυτή η θέση είναι μια πολιτική δήλωση. Δεν είναι κανείς εναντίον των κομμάτων. Είναι εναντίον της συγκεκριμένης λειτουργίας των κομμάτων.
Το Ποτάμι απευθύνεται σε όσους έκαναν και κάνουν τη δουλειά τους ευσυνείδητα αλλά ήταν αποκλεισμένοι επειδή δεν προσεταιρίζονταν την εξουσία σε βάρος των άλλων και του δημοσίου συμφέροντος. Απευθύνεται σε αυτούς που ενώ έκαναν το καθήκον τους με αξιοπρέπεια, παραγκωνίστηκαν από τους κολλητούς κάθε είδους εξουσίας και μικρο-εξουσίας, απευθύνεται στους νέους και στους ανέργους που δεν έχουν φωνή και που το μέλλον τους υποθηκεύεται από τις υφιστάμενες πρακτικές.
Η δήλωση του Ποταμιού «Πολιτική χωρίς πολιτικούς» γίνεται όχι γιατί δεν υπάρχουν ικανοί σε άλλα κόμματα, αλλά γιατί θέλει να τονίσει με έμφαση την αποδοκιμασία του για το συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα. Από μόνη της η θέση για πολιτική χωρίς πολιτικούς καθιστά την παρέμβαση του Ποταμιού εξόχως πολιτική. Είναι μία πολιτική παρέμβαση συμβολικού χαρακτήρα. Τι πιο πολιτικό από αυτό; Δεν είναι κάτι πολιτικό μόνο όταν μεταμφιέζεται με την κενολογία των ελληνικών κομμάτων. Κάτι είναι πολιτικό όταν δημιουργεί αποτελέσματα, φέρνει αλλαγές, προάγει το συμφέρον των πολλών, δημιουργεί συμμάχους αλλά και ορισμένους εχθρούς. Και αυτό κάνει με τη θέση του το Ποτάμι. Δηλώνει έμπρακτα την απόστασή του από τις προηγούμενες κακές πρακτικές.
Λέγεται επίσης ότι το Ποτάμι δεν έχει θέσεις.
Τι σημαίνει να έχει ένα κόμμα θέσεις; Όλα τα κόμματα έχουν θέσεις τις οποίες όμως δεν τηρούν και προβάλλουν ως θέσεις αοριστολογίες πάντοτε στη γνωστή ξύλινη γλώσσα, για να μπορούν έτσι να ελίσσονται, να παραπλανούν αποφεύγοντας τις δεσμεύσεις. Είναι κάπως άδικο να ζητείται από ένα κόμμα δέκα μηνών να έχει τεκμηριωμένες και επεξεργασμένες απαντήσεις για όλα τα θέματα που άλλοι τα αντιμετωπίζουν επί μακρόν με την επιπολαιότητα που γνωρίζουμε. Παρόλα αυτά έχει επεξεργαστεί θέσεις για όλα τα ζητήματα της ελληνικής κοινωνίας (βλέπε 99 θέσεις του Ποταμιού).
Νομίζω όμως ότι το Ποτάμι, ως νέα κίνηση, κρίνεται αρχικά από την αξιοπιστία των προσώπων του, δηλαδή από το τι έχουν κάνει στην κοινωνία και στη δημόσια ζωή. Κι αυτό που θέλει να κάνει, όπως το καταλαβαίνω εγώ, είναι να φέρει δημιουργικούς και νέους στο προσκήνιο, να υπερασπιστεί κανόνες δικαίου, να πάρει αποστάσεις από τις παλαιές πολιτικές πρακτικές, να εμπεδώσει – εφόσον ψηφιστεί – ένα κλίμα σταθερότητας στη χώρα απαραίτητης για την ανάπτυξη και να κάνει την Ελλάδα συμμέτοχο στο μέλλον της Ευρώπης όχι από τη θέση του επαίτη αλλά του συνδιαμορφωτή. Είναι ένα κίνημα νέο που συσπειρώνει ένα ρεύμα πολιτικής αμηχανίας, αλλά ποιος κανονικός και δημιουργικός άνθρωπος που δεν ανήκει στα συνήθη πελατειακά δίκτυα δεν είναι αμήχανος;
Συντάσσομαι λοιπόν με το Ποτάμι στις εκλογές.
Μπορεί να βρω αποκλίσεις ανάμεσα σε όσα πιστεύω και σε όσα εκείνο λέει, αλλά έτσι είναι πάντα, σε όλες τις πολιτικές προσπάθειες. Θα προσπαθήσω να αναδείξω τα σημεία που συμφωνώ. Αλλά πάνω από όλα θα υποστηρίξω το Ποτάμι για το ότι σήμερα προωθεί, στην θεωρία αλλά και την πράξη, την σύνθεση των διαφορετικών.
Οι βιαστικοί δεν το έχουν ίσως παρατηρήσει. Το Ποτάμι από την ίδρυση του όρισε τις παρακάτω τρεις προτεραιότητες.
Δικαιοσύνη – Εργασία – Παιδεία.
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
δηλαδή Ισονομία – όχι στα προνόμια των πολιτικών και των ισχυρών – κοινωνική δικαιοσύνη – φορολογική δικαιοσύνη – δικαιοσύνη των γενεών.
ΕΡΓΑΣΙΑ
Δουλειές και όχι δανεικά. Δουλειές και όχι συσσίτια, αυτά είναι δουλειά της εκκλησίας και των ΜΚΟ – τα κόμματα εξουσίας πρέπει να μεριμνούν για δουλειές, για ανάπτυξη για εργασία
ΠΑΙΔΕΙΑ
Ανοιχτά σχολεία, ανοιχτά πανεπιστήμια για ανοιχτά μυαλά και όχι διαλυμένα υποκαταστήματα κομμάτων. Έρευνα – καινοτομία – αμφισβήτηση – μάθηση, δηλαδή, παιδεία.
Εμένα αυτά προς το παρόν μου αρκούν. Γι’ αυτό το υποστηρίζω.
Με σεμνότητα πιστεύω στον καλύτερο εαυτό της πατρίδας μου και συντάσσομαι με το αύριο.
Γιώργος Γκαϊντατζής
Υποψήφιος βουλευτής Καβάλας “Το Ποτάμι”
