Την ερχόμενη εβδομάδα θα πραγματοποιηθεί στο εργοστάσιο των λιπασμάτων η αναμενόμενη γενική συνέλευση του σωματείου, στη διάρκεια της οποίας θα εγκριθεί η συμφωνία της διοίκησης του σωματείου με τη διοίκηση της εταιρίας για την επόμενη τριετή σύμβαση εργασίας. Αυτό ήταν το θέμα της συζήτησης με το συνδικαλιστή Κώστα Πούλιο, που συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις που κράτησαν αρκετούς μήνες. Ο Κώστας Πούλιος θεωρεί ότι δεδομένων των καταστάσεων η συμφωνία είναι ρεαλιστική. Υπεισέρχεται σε λεπτομέρειες, συγκρίνοντας αυτό που επετεύχθη ως συμφωνία με το γενικότερο κλίμα στην αγορά. Επιμένει μάλιστα ότι η συμφωνία που εξασφαλίστηκε προχθές είναι καλή και για την τοπική οικονομία.
ΕΡ: Περιγράψτε μας αυτή τη συμφωνία και πέστε μας, τι θα γίνει από δω και πέρα;
ΑΠ: «Κατ΄ αρχάς μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις, ήρθαμε σε μια συμφωνία τελική για το σωματείο εργαζομένων, η οποία βέβαια είναι κάτω από την αίρεση της γενικής συνέλευσης των εργαζομένων που θα ενημερωθούνε και θα παρθούνε αποφάσεις.
Εάν με ρωτάτε εάν είναι μία καλή ή μία κακή συμφωνία, θα έλεγα πως δεδομένων των καταστάσεων είναι μία ρεαλιστική συμφωνία και καλή… Έγινε με πολύ κόπο, με πολλές αντιπαραθέσεις, ανάμεσα στα δύο μέρη. Μέτρο ήταν να μη χάσουμε τη δουλειά μας, να μη μειωθούν πολύ οι αποδοχές και θέλω να πιστεύω πως το μεγαλύτερο καλό που έγινε είναι ότι φέτος το χειμώνα, κάποιοι εκτός από εμάς θα κάνουνε χριστούγεννα λόγω της συμφωνίας που εμείς πετύχαμε, με μειώσεις στο ελάχιστο, που προβλέπουνε οι νόμοι και οι οποίοι είναι εναντίον μας».
ΕΡ: Δηλαδή λέτε ότι θα ωφεληθεί άμεσα η τοπική οικονομία;
ΑΠ: «Δε θα δεινοπαθήσει, γιατί εάν παρελπίδα γινόταν αυτό που γίνεται σε όλες τις επιχειρήσεις τότε πράγματι αντιλαμβάνεστε τι θα γινότανε; Δηλαδή εάν αυτοί οι μισθοί που μας καταβάλλονται – και δικαίως καταβάλλονται λόγω του περιβάλλοντος που δουλεύουμε – πέφτανε στα 700 ευρώ».
ΕΡ: Η συμφωνία τι διάρκεια έχει;
ΑΠ: «Έχει διάρκεια τριών ετών. Μετά από αυτά τα χρόνια θα καθίσουμε πάλι να συζητήσουμε. Θέσαμε έναν καινούριο κανονισμό. Κατάσταση προσωπικού. Χάσαμε κάποια πράγματα. Διατηρήσαμε κάποια άλλα πράγματα, ιδιαίτερα τους καταβαλλόμενους μισθούς… Και το σωματείο δεν παύει να υπάρχει, γιατί κάποιοι νομίζουνε πως γίνεται η συμφωνία και τελειώνουν όλα. Όχι… και την επόμενη μέρα θα εξακολουθούμε να διεκδικούμε γιατί τα πράγματα γύρω μας αλλάζουνε. Για να τ΄ αλλάξουμε στο καλύτερο, θ΄ αναγκαστούμε να ζητήσουμε αυξήσεις. Και μπορεί να έρθουνε και χειρότερα. Κανείς δε μπορεί να ξέρει, όπως είναι τα πράγματα σήμερα, τι θα γίνει αύριο».
ΕΡ: Το εργοστάσιο σήμερα δουλεύει, παράγει;
ΑΠ: «¨Το εργοστάσιο δουλεύει. Εδώ και πέντε μήνες τα πράγματα πηγαίνουν προς το καλύτερο».
ΕΡ: Υπάρχει μία καθυστέρηση στις πληρωμές. Είναι μικρό ή μεγάλο πρόβλημα;
ΑΠ: «Είναι ένα πρόβλημα σοβαρό για κάποιους ανθρώπους που κανονίζουμε τη ζωή τους και ζούμε με αυτά τα λεφτά. Εάν καταβάλλονται μικρό το κακό. Είναι πέντε – δεκα – δεκαπέντε μέρες καθυστέρηση. Για κάποιους είναι ένα πρόβλημα. Ελπίζουμε στη συνέχεια να λυθεί κι αυτό».
ΕΡ: Πρόσφατοι συνταξιούχοι του εργοστασίου – συνάδελφοί σας μέχρι πριν από λίγο καιρό – έχουνε κι αυτοί το δικό τους πρόβλημα, της μη πληρωμής των συντάξεων που δικαιούνται. Το σωματείο έχει λόγο σ΄αυτή τη διαφορά;
ΑΠ: «Το Σωματείο έχει λόγο. Παρεμβαίνει κάθε φορά. Βέβαια εάν το δει κανείς κυρίως αντικειμενικά, οι άνθρωποι αυτοί έχουνε αποχωρήσει από το χώρο εργασίας, δικαιούνται αυτά που δικαιούνται και εμείς δε μπορούμε να τους βοηθήσουμε με οποιοδήποτε τρόπο. Είναι προφανές. Παρεμβαίνουμε όμως όποτε μπορούμε. Δείχνουνε κι αυτοί από τη μεριά τους κατανόηση και κάνουνε υπομονή, διότι δουλέψανε σ΄ αυτήν την εταιρία, φάγανε ψωμί, τα παιδιά τους θέλουν να δουλεύουν εδώ μέσα και βλέπουνε όλοι σφαιρικά κι αυτό είναι καλό. Πιστεύω πως κι αυτοί έχουνε προβλήματα. Κάποιοι ενώ συνταξιοδοτήθηκαν δεν έχουνε πάρει την αποζημίωση κι έχουνε προβλήματα. Γίνεται μία προσπάθεια όλα να τα κρατάμε σε μία ισορροπία. Είναι σίγουρα αυτό πάρα πολύ δύσκολο. Δεδομένης και της οικονομικής κατάστασης γενικά…»
ΕΡ: Σ’ όλες αυτές τις διαπραγματεύσεις με τον κ. Μπεχράκη, τι στάση κράτησε αυτός;
ΑΠ: «Ήταν ένας καλός διαπραγματευτής από την πλευρά της εταιρίας».
ΕΡ: Ανησυχείτε μήπως η συμφωνία απορριφθεί από την γενική συνέλευση των εργαζομένων;
ΑΠ: «Η εκτίμησή μου είναι πως όχι. Βέβαια αυτό μένει να λυθεί στην πράξη».
ΕΡ: Σήμερα το πρωί που έμαθαν οι εργαζόμενοι τη συμφωνία, τι σας λένε;
ΑΠ: «Κοιτάξτε… δεν την μάθαν σήμερα το πρωί. Τα περισσότερα τα γνωρίζανε όλοι εδώ και μέρες, γιατί ενημερώνουμε τον κόσμο μας. Η αντίδραση είναι όπως όταν κάποιος χάνει κάτι. Κατ΄ ανάγκη χάνει κάτι. Απ΄ την άλλη μεριά κάνοντας τη δεύτερη σκέψη, κοιτάει αυτά που μπόρεσε να κρατήσει…»
—
