Παρά το ότι είμαστε στον Αύγουστο που οι εκδηλώσεις γενικά είναι λιγότερες, παρουσιάζουν αξιοπρόσεκτη δραστηριότητα οι «Παραμυθάδες», οι γνωστή δραστήρια ομάδα στην Καβάλα. Από τη σελίδα τους στο διαδίκτυο αντιγράφουμε το ακόλουθο κείμενο:
Για δεύτερη φορά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, επισκεφτήκαμε το Πουλίδειο γηροκομείο Καβάλας. Η αρχική μας επίσκεψη (την Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015), είχε πραγματοποιηθεί με στόχο να καταφέρουμε να καταγράψουμε τυχόν παραμύθια ή παιχνίδια που ενδεχομένως να θυμόντουσαν οι παππούδες και οι γιαγιάδες που φιλοξενούνται εκεί. Δυστυχώς, αυτό δεν έγινε εφικτό μιας και η μνήμη έπαιξε τα άσχημα παιχνίδια της. Παρόλα αυτά, περάσαμε υπέροχα και τότε, είχαμε δώσει υπόσχεση να το επαναλάβουμε.
Δεν αθετήσαμε την υπόσχεσή μας κι έτσι, την περασμένη Πέμπτη 6 Αυγούστου, πήραμε το δρόμο κι ανεβήκαμε ξανά για να δούμε τους νέους μας φίλους. Χωρίς πολλά λόγια και χαιρετούρες, περάσαμε αμέσως στο «ψαχνό»… δηλαδή στο τραγούδι. Καντάδες, λαϊκά, ρετρό, έντεχνα… από όλα είχε το ρεπερτόριο. Το κέφι άναψε γρήγορα, που ο κύριος Παναγιώτης δεν άντεξε. Ανέβηκε στο δωμάτιό του και κατέβηκε αμέσως, έχοντας την κιθάρα του. Κι η συνέχεια μετά μουσικής, αλλά και χορού.
Κι αφού ξεδώσαμε για τα καλά κι εκτονωθήκαμε, αποχαιρετιστήκαμε κι ανανεώσαμε το ραντεβού μας για ακόμα περισσότερα τραγούδια.
Το γηροκομείο επισκέφτηκαν τα μέλη της ομάδας: Βοΐκογλου Ελπίδα, Καπατζιάς Τάσος, Παπαναστασίου Πέτρος, Ράπτη Αδελαϊδα, Τσίρκας Χρήστος, Τσιφλίδου Αρετή και Τσομπανόπουλος Απόστολος.
*Με μια μικρή και σεμνή τελετή, πραγματοποιήθηκε το Σάββατο το βράδυ στις 20:00 σε καφέ της Καβάλας, η βράβευση των εθελοντών αλλά και των συλλόγων που συμμετείχαν στο 7ο Wood Water Wild Festival που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 2015. Από την ομάδα των Παραμυθάδων, παραβρέθηκαν οι Χρήστος Τσίρκας, Απόστολος Τσομπανόπουλος και Μαρία Χαριζάνη – η τελευταία παρέλαβε για το σύλλογο τα αναμνηστικά δώρα (ένα δίπλωμα συμμετοχής και μια μπλούζα του φεστιβάλ). Οι Παραμυθάδες συμμετείχαμε για τέταρτη χρονιά φέτος και κάθε φορά που φεύγουμε από εκεί, λέμε μεταξύ μας «και του χρόνου ακόμα καλύτερα». Εν αναμονή του 8ου λοιπόν.
