Ας ευχηθούμε κι ας ελπίσουμε να είναι τα τελευταία για τους έλληνες πολίτες
Μετά από μια χρονιά στη διάρκεια της οποίας η οικονομική κρίση έφθασε στο αποκορύφωμα της, ήρθαν τα Χριστούγεννα για να επιβεβαιώσουν όσα ήδη γνωρίζαμε. Τις δυσκολίες πολλών οικογενειών, τις αδικίες μιας πολιτικής που για τους πολίτες «δεν βγαίνει», την αναζήτηση ελπίδας μπας κι όσα βιώνουμε σύντομα τελειώσουν. Ποιος αλήθεια μπορεί να είναι αισιόδοξος σήμερα; Μάλλον κανείς. Ακόμη κι αυτή, η αισιοδοξία, έπαψε να «κυκλοφορεί» στην Ελλάδα του μνημονίου. Τσαλακώθηκε, εξαφανίστηκε μέσα σε μια σειρά εξοντωτικών μέτρων που το 2012 είχαν την τιμητική τους. Λόγια παρηγοριάς ακούσαμε πολλά. Κανένα από αυτά όμως δεν είναι αρκετό να αλλάξει την κατάσταση. Περνάμε έναν Χειμώνα, όπως προ πολλών δεκαετιών, χωρίς πετρέλαιο θέρμανσης. Λες και δεν μας έφθαναν χρέη παλιά, τώρα έχουμε και νέα. Αυτά που δημιουργήθηκαν με το παλιό και νέο φορολογικό νομοσχέδιο. Κι είμαστε ακόμη στην αρχή… Είμαστε άραγε «ζωντανοί»; Ή μήπως για αυτό θα πρέπει να περιμένουμε λίγο ακόμη ώστε αργότερα να δώσουμε την κατάλληλη απάντηση;
Χθες σε όλο το Νομό Καβάλας προσπάθησε να δημιουργηθεί το γνωστό κλίμα των εορτών. Των Χριστουγέννων. Η προσπάθεια ήταν γενική μα και φιλότιμη. Όμως τα Χριστούγεννα φέτος δεν είναι όπως τα προηγούμενα. Είναι δύσκολα. Πολύ δύσκολα. Μακάρι να είναι τα τελευταία Χριστούγεννα της κρίσης. Για αυτό όσοι μας εκπροσωπούν πρέπει να προσπαθήσουν πολύ περισσότερο. Να βάλουν στην ατζέντα και την καθημερινότητα τους όσα υπάρχουν κάθε μέρα εκεί έξω. Σε όλη την χώρα. Σε όλους σχεδόν τους Έλληνες.
Δεν μπορούμε παρά να ελπίζουμε, προσπαθούμε να χαμογελάσουμε και τα Χριστούγεννα να γιορτάσουμε. Δυστυχώς όμως αυτή η μεγάλη γιορτή κρατά λίγο. Πολύ λιγότερο απ’ όσο νομίζουμε. Σύντομα τα Χριστούγεννα θα είναι παρελθόν, χωρίς να παρασύρουν μαζί τους τα προβλήματα. Ας οπλιστούμε λοιπόν με την απαραίτητη υπομονή. Του χρόνου ίσως γιορτάσουμε μαζί με τα Χριστούγεννα του 2013 και αυτά του 2012.
