Ο Διευθυντής του Ινστιτούτου αλιευτικών ερευνών Αργύρης Καλλιανιώτης, ινστιτούτο που εδρεύει στη Νέα Πέραμο, ασχολήθηκε τις προηγούμενες ημέρες με το δεύτερο ψάρι πιράνχας που αλιεύθηκε ψηλά, κοντά στο τριεθνές, στον ποταμό Έβρο.
Το πρώτο επικίνδυνο ψάρι πιράνχας αλιεύθηκε από τούρκο αλιέα και αναλυτική γνώση του περιστατικού δεν έχουνε οι έλληνες επιστήμονες. Χθες ο Αργύρης Καλλιανιώτης ήταν ιδιαίτερα σίγουρος ότι τα ψάρια αυτά προέρχονται από ενυδρείο που κάποιος πέταξε στον ποταμό Έβρο, πιθανώς στην περιοχή που το ποτάμι διασχίζει τα βουλγαρικά εδάφη.
Ο Αργύρης Καλλιανιώτης είναι σίγουρος ότι μόλις αλλάξει ο καιρός, πέσουν οι θερμοκρασίες, όσα κι αν είναι τα πιράνχας θα έχουν φυσιολογικό θάνατο, καθώς δεν αντέχουν σε παγωμένα νερά.
Όλα όσα είπε στην εφημερίδα μας, γι΄ αυτή την περίεργη ιστορία που προβλήθηκε ιδιαίτερα στα αθηναϊκά μέσα ενημέρωσης, έχουν ενδιαφέρον. Η συνέντευξή του είναι η ακόλουθη:
ΕΡ: Από τη μια το περιστατικό απασχολεί το ινστιτούτο εδώ στην Καβάλα, από την άλλη είναι λίγο ανησυχητικό η παρουσία πιράνχας στον Έβρο ποταμό;
ΑΠ: «Κατ΄ αρχήν προηγήθηκε εκείνο το περιστατικό με τον τούρκο ψαρά στο δέλτα του Έβρου, στην τουρκική όχθη. Ήταν το πρώτο που πιάστηκε. Στη συνέχεια είχαμε αυτό το περιστατικό με το πιράνχας που πιάστηκε, πολύ πιο πάνω στη Βύσσα, στο τριεθνές, δηλαδή Τουρκία – Βουλγαρία – Ελλάδα.
Το έπιασε ευτυχώς ένας πρόεδρος ερασιτεχνικών αλιέων και αυτός μας έστειλε και τις φωτογραφίες. Το ψάρι δεν το είδαμε εμείς, γιατί εν των μεταξύ ο ψαράς το είχε καθαρίσει, το είχε χαρακώσει δηλαδή, κι όλα εκείνα τα στοιχεία για να το αναγνωρίσουμε, λείπανε, είχε κόψει τα πτερύγια. Αλλά ευτυχώς ήταν άθικτο το κεφάλι κι ο ψαράς σταμάτησε ακριβώς όταν είδε τα δόντια μπροστά, τότε του φάνηκε λίγο περίεργο. Επικοινώνησε με το επαρχείο της Ορεστιάδας και συνάδελφος από εκεί μας ειδοποίησε για να δούμε εμείς τι γίνεται. Μας έστειλε τις φωτογραφίες ο ψαράς, από τις οποίες- παρόλο που είχε καθαριστεί το ψάρι, διατηρούσε τα χρώματά του – φάνηκε πως ήταν ένα είδος πιράνχας, ένα από τα πολλά που υπάρχουνε, το οποίο συνήθως το παίρνει ο κόσμος και το έχει σε ενυδρεία. Κατά την άποψή μου προέρχονται από ενυδρείο, πιθανότατα της Βουλγαρίας, αλλά επειδή τα ψάρια είναι σχετικά μεγάλα, αυτό θα απαιτεί μεγάλο ενυδρείο, που δε μπορεί να το έχει ο καθένας».
ΕΡ: Κάνατε κάτι περαιτέρω, ρωτήσατε στη Βουλγαρία, εάν υπάρχουν τέτοια ενυδρεία;
ΑΠ: «Όχι ακόμα. Θα το κάναμε ίσως μέσω περιφέρειας, αλλά ο κόσμος είναι σε άδεια και δε μπορέσαμε να βρούμε τον αρμόδιο. Το έγγραφο εμείς το γράψαμε, το στείλαμε και περιμένουμε απάντηση. Μιλήσαμε και με την αντιπεριφερειάρχη Έβρου, την ενημερώσαμε γι΄ αυτό το θέμα, με σκοπό να βρούμε ποιος το πέταξε και πόσα πέταξε εν πάση περιπτώσει».
ΕΡ: Το έγγραφο αυτό είναι αυτό και που απευθύνεται;
ΑΠ: «Αυτό απευθύνεται στη Δ/νση συντονισμού της περιφέρειας».
ΕΡ: Τα νούμερα που αναφέρατε προηγουμένως εννοείται εκατοστά;
ΑΠ: «Το ένα, αυτό που έπιασε ο Έλληνας ψαράς, μετρήθηκε με μεζούρα, ήταν 25 εκατοστά. Σύμφωνα με αυτά που είδαμε στη φωτογραφία, είναι ένα είδος πιράνχας που ζει στους παραποτάμους του Αμαζονίου. Είναι ψάρι ενυδρείου και το παίρνουνε σε μικρά μεγέθη, γιατί αυτοί που τα κρατάνε στα ενυδρεία ξέρουνε πως έχουνε ένα άγριο ψάρι. Τώρα φυσικά αυτά μεγαλώνουν, με τα χρόνια γίνονται μεγάλα … και αυτός που τα είχε, φαντάζομαι πως ήθελε να τα ξεφορτωθεί, γιατί δε μπορούσε πια να τα αντέξει»
ΕΡ: Πως γίνεται σ΄ ένα τεράστιο ποτάμι, με πάρα πολλά ψάρια, τα λίγα πιράνχας να τα πιάνουν ψαράδες κι αυτό δεν είναι περίεργο;
ΑΠ: «Τα ψάρια του ενυδρείου, όπως και αυτά της ιχθυοκαλλιέργειας, είναι κάπως υποτονισμένα – να το πω έτσι – δηλαδή νομίζει πως δε χρειάζεται να κυνηγήσει και πως η τροφή θα του έρθει από τον «ουρανό». Αυτό έχει μάθει. Τώρα προφανώς προσπαθούνε να επιζήσουνε και η πιο εύκολη λεία νομίζω γι΄ αυτά είναι τα δολώματα των ψαράδων».
ΕΡ: Δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο να ξαναδούμε ή να ξαναψαρέψουμε πιράνχας;
ΑΠ: «Ναι. Δεν αποκλείεται αυτό. Δεν ξέρουμε πόσα πετάξανε. Αλλά εκείνο που θέλω να πω είναι ότι ακόμη και το συγκεκριμένο είδος που θεωρείται το πιο άγριο της ομάδας, δεν είναι επιθετικό σ΄ ότι αφορά τον άνθρωπο. Επιτίθεται σε πληγωμένα ζώα – ψάρια, πουλιά κ.λ.π. – και μόνο όταν είναι πολλά, κοπάδι. Τότε ξεκινά η άγρια του συμπεριφορά. Πρώτα – πρώτα τα βλέπω φοβισμένα, κι απ΄ ότι είδα στη φωτογραφία, τα δόντια τους είναι τσακισμένα, από το ενυδρείο».
ΕΡ: Δεν υφίσταται ενδεχόμενο με τις κλιματικές αλλαγές, τις περιβαλλοντικές αλλαγές;
ΑΠ: «Όχι. Αυτό εξάλλου ζει σ΄ ένα στενό εύρος θερμοκρασίας από 20 έως 27 βαθμούς. Με τα πρώτα κρύα, όσο κι αν είναι στον Έβρο, θα πεθάνουνε. Δεν υπάρχει περίπτωση…»
—
