Το βράδυ της Τετάρτης 8 Μαΐου, στις 8 η ώρα, στο αμφιθέατρο της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας (πρώην Νομαρχίας), η οικογένεια, οι παλιοί συνεργάτες και οι φίλοι του Μανώλη Τζήμα, οργανώνουν μια μεγάλη εκδήλωση – αφιέρωμα στη μνήμη του ασυμβίβαστου μουσικού και αγωνιστή, από του οποίου την οριστική αναχώρηση συμπληρώνονται αυτές τις μέρες τέσσερα χρόνια.
Στην εκδήλωση θα λάβουν μέρος περί τους είκοσι μουσικοί και τραγουδιστές ενώ θα μιλήσουν οι φιλόλογοι Χρήστος Τσελεπής και Δημήτρης Εμμανουηλίδης,
Η βραδιά θα διανθιστεί με προβολή διαφανειών από τη ζωή και την επαγγελματική πορεία του Μανώλη Τζήμα ενώ θα ακουστούν και ηχογραφημένα αποσπάσματα με τη φωνή του, από συναυλίες στις οποίες είχε συμμετάσχει.
Το μουσικό μέρος της εκδήλωσης θα περιλαμβάνει τραγούδια που εκείνος είχε αγαπήσει, σύμφωνα με τις μαρτυρίες της οικογένειάς του αλλά και πολλά άλλα που φρόντιζε πάντα να συμπεριλαμβάνει στο ρεπερτόριό του όπως καλά γνωρίζουν οι επί πολλά χρόνια συνάδελφοι – συνεργάτες του.
Θα ακουστεί επίσης για πρώτη φορά και ένα τραγούδι που είχε γραφτεί παλιότερα, όσο ζούσε ο Μανώλης Τζήμας και ήταν αφιερωμένο σε εκείνον με τίτλο «Ρίξε Μανώλη μια πενιά», σε στίχους Μανώλη Κελαϊδίτη και μουσική Θόδωρου Θεοδωρίδη.
Η είσοδος στην εκδήλωση θα είναι ελεύθερη.
ΜΙΚΡΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΑΝΩΛΗ ΤΖΗΜΑ
Ο Μανώλης Τζίμας γεννήθηκε το 1945 στη Νιγρίτα Σερρών.
Σε ηλικία τριών χρονών ήρθε στην Καβάλα. Στα 16 του χρόνια δούλεψε στις αλωνιστικές μηχανές στη Δράμα και στη συνέχεια άρχισε ν΄ ασχολείται με τη μουσική.
Το πρώτο του ξεκίνημα έγινε στη Χρυσούπολη, σε ένα ταβερνάκι και στη συνέχεια στον «Μπιντίκη», αλλά και στον «Μιχάλη».
Στη γειτονιά του (στα Πεντακόσια) τον φώναζαν «Μπιθικώτση». Στην Αθήνα συνεργάσθηκε με τον Τάκη Μωράκη και τη Νάντια Κωνσταντοπούλου, αλλά και τον Κώστα Χατζή (σε μπουάτ) με τη Μαρίζα Κοχ, με τον Μπαγιαντέρα και το Μάνο Λοΐζο. Δούλεψε στο «Μουλέν Ρουζ», στην «Αρχόντισσα» (Θεσσαλονίκη), στην Ταβέρνα «Ζευς» (στην Κω), στη Φιλιππούπολη στο μαγαζί «Βεργίνα» (Βουλγαρία). Στο Βερολίνο (Γερμανία) τη δεκαετία 70 – 80 αλλά και στο Μόναχο.
Στη δεκαετία 70-80 υπήρξε μέλος της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Παρακολούθησε σεμινάρια δημοσιογραφίας και ήταν ανταποκριτής της εφημερίδας «Ριζοσπάστης».
Διετέλεσε γενικός γραμματέας και πρόεδρος του σωματείου Μουσικών.
Το 1977 έδωσε αγώνα να καταργηθεί ο νόμος 1072 που ζητούσε από τους μουσικούς να βγάζουν άδεια επαγγέλματος από την Ασφάλεια. Ο ίδιος αρνήθηκε να βγάλει άδεια, με αποτέλεσμα να δικαστεί από το πταισματοδικείο με 15 ημέρες φυλακή. Τη στάση του αυτή τη στήριξΕ η «Π.Ο.Θ.Α.» (Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος), με πρόεδρο την εποχή εκείνη τον ηθοποιό Λυκούργο Καλλέργη.
Εκτός από τη μουσική τον ενδιέφεραν και οι υπόλοιπες τέχνες. Έτσι σαν «χόμπυ» είχε τη ζωγραφική, την αγιογραφία και τη φωτογραφία.
