Η Ανεξάρτητη Δημοτική Κίνηση «Ο ΤΟΠΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ» με ανακοίνωσή της, που υπογράφει ο επικεφαλής της Μάκης Παπαδόπουλος, αναφέρεται για μία ακόμη φορά στο στρατόπεδο «Ασημακοπούλου», τονίζοντας ως «παρελκυστική την πολιτική του υπουργείου εθνικής άμυνας», ενώ υπογραμμίζει και τις τοπικές ευθύνες. Συγκεκριμένα αναφέρει:
Α. Η πρόσφατη εξέλιξη στην υπόθεση της παραχώρησης του στρατοπέδου «Ασημακόπουλου» δικαιώνει δυστυχώς όλες τις τοποθετήσεις που έχουμε κάνει ως Ανεξάρτητη Δημοτική Κίνηση για την ανάγκη μίας γρήγορης, ολοκληρωμένης και αποφασιστικής αντιμετώπισης όλων των μεγάλων ζητημάτων του τόπου μας από το Δημοτικό Συμβούλιο και τη Δημοτική Αρχή.
Σε πρόσφατη μάλιστα παρέμβασή μας, και πριν ακόμη προκύψει η αρνητική εξέλιξη στην υπόθεση του στρατοπέδου, είχαμε αναδείξει τους σοβαρούς κινδύνους που ελλοχεύουν από τη στάση του κεντρικού κράτους και την ολιγωρία των προηγούμενων διοικήσεων του Δήμου ως προς την μη αξιοποίηση των τοπικών πόρων και το κόστος που αυτή συνεπάγεται αλλά και ως προς την προσπάθεια να αφαιρεθούν πόροι από την τοπική κοινωνία με ταχείες διαδικασίες.
Όπως αναφέρεται σε έγκυρα δημοσιογραφικά δημοσιεύματα, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας είχε αποφασίσει ήδη από το 2011 την «στροφή» του Ταμείου Εθνικής Άμυνας σε μία αντίληψη «σύγχρονης διαχείρισης real estate» για την αξιοποίηση της στρατιωτικής περιουσίας, που θα στόχευε στην δημιουργία εσόδων. Αυτό σήμαινε ότι το Υπουργείο θα «έβλεπε πλέον με άλλο μάτι» τις διαπραγματεύσεις με τους Δήμους και θα προσπαθούσε να αποσπάσει τα «φιλέτα» από τα στρατόπεδα.
Παράλληλα, αποφασίστηκε η συγχώνευση όλων των Ταμείων του Στρατού (Στρατός Ξηράς, Ναυτικό, Αεροπορία) με τη δημιουργία του Ενιαίου Ταμείου Εθνικής Άμυνας, που θα συγκέντρωνε όλη την περιουσία σε έναν φορέα διαχείρισης που θα λειτουργούσε με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Τον Μάρτιο του 2014 ψηφίστηκε επί θητείας Δ. Αβραμόπουλου ο Νόμος 4250/2014, που προβλέπει τη σύσταση του Ενιαίου Ταμείου Εθνικής Άμυνας. Χρειάζεται μάλιστα να υπενθυμίσουμε ότι με τον Ν. 2745/1999, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έχει τη δυνατότητα να αξιοποιήσει εμπορικά την περιουσία του, ακόμη και όταν αυτή βρίσκεται εκτός σχεδίων πόλεως (όπως στην περίπτωση του στρατοπέδου Ασημακόπουλου), κατά παρέκκλιση της ισχύουσας πολεοδομικής νομοθεσίας.
Όλα τα προαναφερόμενα εξηγούν επαρκώς το γιατί δεν έχει προχωρήσει επί της ουσίας καμία παραχώρηση στρατοπέδου από το Υπουργείο σε Δήμο σε ολόκληρη τη χώρα. Το Υπουργείο έχει επανειλημμένως καθυστερήσει τις διαπραγματεύσεις ή έχει ανακαλέσει ειλημμένες αποφάσεις, προβάλλοντας νέες αξιώσεις επί των εκτάσεων των στρατοπέδων. Έχουμε πολλά παραδείγματα από πολλούς Δήμους της χώρας.
Επιπρόσθετα, τον Ιούνιο του 2014 ο κ. Ιωάννης Λαμπρόπουλος, βουλευτής Μεσσηνίας, έγινε υφυπουργός Εθνικής Άμυνας. Ο κ. Λαμπρόπουλος είχε ασχοληθεί ήδη από την πρώτη θητεία του ως Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας με ένα σχέδιο αξιοποίησης της περιουσίας του Στρατού και είχε ετοιμάσει νομοσχέδιο το 2006 που προωθούσε τη δημιουργία ενός Ταμείου. Το νομοσχέδιο δεν κατατέθηκε ποτέ, γιατί ο τότε Υπουργός Οικονομικών Γιώργος Αλογοσκούφης προωθούσε το δικό του σχέδιο αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας. Φέτος τον Ιούνιο, ο κ. Λαμπρόπουλος έγινε ξανά υφυπουργός και συνέβαλε καταλυτικά στο να επιταχυνθούν όλες οι διαδικασίες για τη σύσταση του Ενιαίου Ταμείου Εθνικής Άμυνας με Προεδρικό Διάταγμα μέχρι τον Μάρτιο του 2015. Ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη ο διαγωνισμός για την εκπόνηση της οικονομοτεχνικής μελέτης που θα καθορίσει τη μορφή και τις αρμοδιότητες του νέου οργανισμού.
Έχουμε συνεπώς κάθε δικαίωμα να πιστεύουμε ότι το Υπουργείο δεν ήθελε ουσιαστικά να προχωρήσει καμία παραχώρηση σε όλη τη χώρα, ώστε να προλάβει να συστήσει το Ενιαίο Ταμείο μέχρι το Μάρτιο του 2015, οπότε ο νέος φορέας θα μπορούσε πλέον να αξιοποιήσει τα στρατόπεδα όπως αυτός ήθελε.
Αυτό εξηγεί και στην περίπτωση του στρατοπέδου «Ασημακόπουλου» γιατί το Υπουργείο άλλαξε ξαφνικά στάση το Νοέμβριο, ενώ είχε έλθει σε συμφωνία τον περασμένο Απρίλιο, και ακύρωσε τη συμφωνία του φθινοπώρου του 2013 χωρίς καμία σοβαρή αιτιολόγηση.
Β. Η πραγματικότητα δείχνει ότι, εδώ και δύο δεκαετίες, η Καβάλα έχει πετύχει πολύ λίγα πράγματα απ’ όσα διεκδίκησε ως προς τις μεγάλες υποδομές που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την ανάπτυξή της. Παραμένει έρμαιο κεντρικών επιλογών και πολιτικών που συνεχίζουν να υποβαθμίζουν ή και να απομυζούν τους αναπτυξιακούς της πόρους.
Απέναντι όμως σε αυτές τις κεντρικές πολιτικές, οι τοπικές πολιτικές και αυτοδιοικητικές αρχές και οι εκπρόσωποί τους αποδείχθηκαν διαχρονικά «ανεπαρκείς». Πρόσωπα που άσκησαν στο παρελθόν και ασκούν και σήμερα διοίκηση έχουν πολύ σημαντικές ευθύνες για τη στασιμότητα του τόπου μας. Προσωπικές πολιτικές, δημόσιες σχέσεις σε γραφεία υπουργών, επικοινωνιακοί «λεονταρισμοί» δεν είχαν και δεν έχουν καμία αξία και κανένα θετικό αποτέλεσμα. Όπως επίσης δεν μπορούν να αποτελούν συνεχώς δικαιολογία για τη δική μας αναποτελεσματικότητα το «κράτος των Αθηνών», η γραφειοκρατία, η πολυνομία και κάθε είδους άλλα «εμπόδια».
Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο. Η υπεράσπιση και η αξιοποίηση του τοπικού μας πλούτου μπορούν να φέρουν την ανάπτυξη και την πρόοδο στον τόπο μας. Είναι προφανές ότι το κεντρικό κράτος προετοιμάζεται για ακόμη μία φορά να αποσπάσει πόρους από την τοπική κοινωνία και να τους διαχειριστεί ως επενδυτής, παράγοντας έσοδα για λογαριασμό του και αδιαφορώντας για τις τοπικές ανάγκες.
Είναι απόλυτη ανάγκη ο Δήμος Καβάλας, άμεσα, να ετοιμάσει μία συνολική πρόταση διεκδίκησης και αξιοποίησης για όλα τα στρατόπεδα και τα ακίνητα που βρίσκονται στην περιοχή μας, ώστε να διαπραγματευθεί εκ νέου με τη νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και την κυβέρνηση γενικότερα, ανεξάρτητα από το ποια θα είναι αυτή και η πολιτική της στο θέμα της αξιοποίησης τόσο της στρατιωτικής όσο και της δημόσιας ακίνητης περιουσίας.
Για την Ανεξάρτητη Δημοτική Κίνηση Ο ΤΟΠΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
