Πήραμε και δημοσιεύουμε την ακόλουθη επιστολή, η οποία αναφέρει τα εξής:
Σάββατο απόγευμα τηλεφωνώ στο Λιμεναρχείο και ρωτώ αν έρθει σήμερα το πλοίο με τούς πρόσφυγες. Μου απαντά ότι δεν θα έρθει το απόγευμα, αλλά να τηλεφωνήσω μετά τις 7 μήπως και ξεκινήσει εκείνη την ώρα. Τηλεφωνώ κατά τις 9 μου λένε ότι θα έρθει στις 1 και τέταρτο. Οι σακούλες που μου έδωσαν οι φίλοι με παιδικά ρούχα και μπουφάν καθώς και διάφορα αλλά ρούχα για τους μεγάλους παραμένουν μέσα στο αυτοκίνητο. Α ναι και πολλά σακίδια από τα παιδιά μου που δεν τα χρειάζονται πια. Έφτασε η ώρα ξεκίνημα για το λιμάνι μα βλέπω ότι το πλοίο ήρθε, με πληροφορεί ένας φίλος ότι το πλοίο είναι στο λιμάνι από το απόγευμα. Ωχ, τι έγινε; Μ΄ έδωσε λάθος πληροφορίες το Λιμεναρχείο; Με μεγάλο άγχος έφτασα. Ευτυχώς το πλοίο που ήταν στο λιμάνι είχε έρθει από την Λήμνο. Το πάρκινγκ του τελωνείου γεμάτο όλοι διασκεδάζουν στα διάφορα μπάρ πέριξ του Λιμανιού. Μα μέσα στον χώρο του Λιμανιού οι εθελοντές έτοιμοι. Πάω κι εγώ τις σακούλες εφόσον με άφησαν για λίγο να μπω με το αυτοκίνητο οι Λιμενικοί. Βλέπω οι εθελοντές τα ετοίμασαν όλα. Σε μία σειρά όλα.. Τρόφιμα, μπουφάν, υποδήματα, παντελόνια, μπλούζες, κασκόλ, γάντια, πάμπερς, μωρόμάντηλα, περιμένουν τους πρόσφυγες. Μα τι βλέπω; Υπάρχει και ζεστή σούπα. Τι υπέροχοι άνθρωποι; Αυτοί που το υλοποίησαν!!!! Σήμερα οι εθελοντές είναι λιγότεροι, φταίει και η ώρα, κοντεύει μιάμιση. Είναι και από την Κομοτηνή 8 άτομα οι : Ευαγγελία, Πέγκυ, Τόλης, Μάκης, Νάσια, Χαρίκλεια, Μάρω, Γιώργος. Καθώς και οι φίλοι τους Ανέστης και Μαργαρίτα. Η φίλη μου η Σοφία μου ταξινομεί τις σακούλες που έφερα. Παραδίπλα οι ταξιτζήδες περιμένουν όπως και οι οδηγοί των Λεωφορείων. Έρχεται φωνάζει κάποιος!! Νάτο πλοίο μπαίνει στο λιμάνι. Η αγωνία στο κατακόρυφο. Θα φθάσουν όλα αυτά στους χιλιόταλαιπωρημένους πρόσφυγες;; Κατεβαίνουν οι πρώτοι φαίνονται ντυμένοι καλά, φοράνε μπουφάν κουκούλες. Όμως σίγουρα δεν θα είναι όλοι έτσι. Και να! κατεβαίνουν οι πρώτες οικογένειες. Τα σάντουιτς και τα νερά γίνονται ανάρπαστα μαζί με αυγά βρασμένα που τα μοιράζει η πιο νεαρή εθελόντρια.. Αρχίζουν να ζητούν ρούχα πιο πολύ μπουφάν. Να και πολλά παιδάκια. Οι εθελοντές βοηθούν ,όσο πιο πολύ μπορούν. Μωρά να κλαίνε. Πλησιάζει 2 η ώρα. Να γίνεται ένας χαμός. Να ένας πρόσφυγας με παντόφλες, γρήγορα να βρεθεί ένα ζευγάρι παπούτσια και κάλτσες. Ευτυχώς βρέθηκαν. Η σούπα ζεσταίνει τούς λιγοστούς τυχερούς. Όλοι κάτι ψάχνουν ,πιο πολύ μπουφάν μα και παπούτσια παρά πολλοί. Τα σάντουιτς όπως και τα νερά τελείωσαν οι εθελοντές φωνάζουν ο ένας στον άλλον, παιδιά ένα κασκόλ για ένα μικρό παιδάκι, άλλος θέλει μπιμπερό για ένα νεογέννητο. Ποιόν να πρωτοβοηθήσεις; Όλοι τρέχουμε σαν αλαφιασμένοι. Η ώρα πήγε τρείς τα χαράματα. Παιδιά φωνάζει κάποια ,αυτό το τετράχρονο φοράει μόνο κάλτσες.. Ένα ζευγάρι παιδικά παπουτσάκια, φωνάζει μια εθελόντρια. Πού να βρεις; Όλα τελείωσαν. Θλίψη μεγάλη. Η Τζένη φωνάζει «έχω κάτι πασουμάκια», τα βάζουμε, ταιριάζουν. Ευτυχώς.!!!!! Μα να πάλι έγινε το θαύμα. Κάπου έμειναν ένα ζευγάρι μποτάκια. Τα δοκιμάζουμε ίσα – ίσα της γίνονται της μικρής. Η χαρά όλων μας απερίγραπτη. Η μητέρα της μικρής μας αγκαλιάζει μας ευχαριστεί επανειλημμένα.Εμείς το μόνο που της λέμε είναι ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ.Ένα μικρό κοριτσάκι κρυώνει η Πέγκυ τις δίνει γαντάκια και κασκόλ χαμογελά και λάμπει από χαρά λες και τής δώσαμε κάτι πού έχει αξία.Τα τρόφιμα πια τελείωσαν όλα όπως και σχεδόν όλα ότι είχαμε.Οι πρόσφυγες έφυγαν έμειναν ελάχιστοι. Ή ώρα πλησιάζει τρεις και μισή.Φωνάζει η Ευαγγελία. Παιδιά ένα ζευγάρι παπούτσια. Ευτυχώς έμεινε ένα και τι τύχη! Ταιριάζει στον τελευταίο πρόσφυγα. Μα είναι ξυπόλητος. Κάλτσες δεν υπάρχουν. Βγάζω και δίνω τις δικές μου(ευτυχώς είναι φρεσκοπλυμένες).Ο πρόσφυγας με αγκαλιάζει και με φιλάει. Λες και του έδωσα κάτι ανεκτίμητο. Όχι του λέω δεν χρειάζεται δεν έγινε και τίποτα.
Κάποια συγκινείται και δακρύζει.
Κάποιοι του δίνουμε χρήματα .Μας αγκαλιάζει πάλι. Αυτό ήταν , η ώρα πια πέρασε.
Κάποιοι πρόσφυγες κάθονται ακόμα. Και οι ταξιτζήδες έφυγαν πια. Μαζεύουμε ότι απέμεινε. Χαιρετιόμαστε καληνυχτίζει ο ένας τον άλλον. Δώσαμε μια λίγη βοήθεια σε αυτούς που την έχουν τόσο πολύ ανάγκη. Ραντεβού την Τετάρτη πάλι. Δυστυχώς οι πρόσφυγες θα πολαπλάσιάζονται, όσο οι Μεγάλοι αυτού του κόσμου κάνουν τα παιχνίδια τους. Όπως τούς έφερε το πλοίο εδώ δεν θα μπορούσε να πάει να τους πάρει από κάποιο λιμάνι της Τουρκίας για να μην υπάρχουν αυτά τα ναυάγια που χάνονται τόσες ζωές;; .Εμείς πάλι θα είμαστε εκεί όσο το επίσημο Ελληνικό κράτος, η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο ΟΗΕ δεν βοηθούν αποτελεσματικά τους χιλιάδες πρόσφυγες. Χαλάλι η ταλαιπωρία μας, μόνο που είδαμε κάποια χαμόγελα από τούς πρόσφυγες φτάνει. Πήραν λίγο θάρρος για τα δύσκολα ακόμη πού θα αντιμετωπίσουν. Φεύγω για το σπίτι. Το πάρκινγκ άδειασε οι θαμώνες των μπάρ πήγαν για ύπνο, όμως το ταξίδι προς το άγνωστο για τούς πρόσφυγες μόλις τώρα άρχισε.
ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΦΩΝΆΖΩ.
ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΡΙΞΤΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΩΛΟΦΡΑΧΤΗ ΣΑΣ.
Ένας εθελοντής
Επιστολή εθελοντή στην Πρωϊνή
