Άρθρο Κ. Σιμιτσή
Για μια ολόκληρη εικοσαετία το κτήριο κείτονταν έρημο κουφάρι. Μια δωρεά το κούνησε για λίγο από το λήθαργο και του έδωσε νέο όνομα. Ύστερα πάει κι αυτό.
Οι δυσκολίες πολλές. Όχι μόνο η έλλειψη χρημάτων αλλά, όπως τόσες φορές στην πατρίδα μας, η ασυνεννοησία, η τυπολατρεία, η αποφυγή των ευθυνών. Όσες προσπάθειες πήγανε να γίνουν για την αξιοποίηση του κτηρίου κατέληξαν στον Καιάδα των καλών προθέσεων και των ματαιωμένων προσδοκιών.
Μια μέρα ο Μητροπολίτης κ. Προκόπιος με κάλεσε στο γραφείο του και μου έδειξε ένα σχεδιάγραμμα του οικοπέδου και του κτηρίου. Μου υπαινίχτηκε πως θα μπορούσε η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου μας να αναλάβει την ανακαίνιση και την ουσιαστική ανακατασκευή του κτηρίου με σκοπό να λειτουργήσει ένα γηροκομείο. Κατάλαβα πως ο κ. Προκόπιος ερχότανε σ’ εμάς ως τελευταίο καταφύγιο. Ήμασταν η έσχατη λύση. Καλούμασταν να επιλύσουμε προβλήματα εκεί που άλλες υπηρεσίες και φορείς απέτυχαν ολοσχερώς.
Και τα λύσαμε!
Μέρες και μήνες ολόκληρους ασχοληθήκαμε με τα μικρά και τα μεγάλα ζητήματα. Το Δασαρχείο έβαζε τις δικές του αντιρρήσεις, όπως πάντα σχεδόν. Με τη Νομική Υπηρεσία τις βάλαμε κάτω και τις απαντήσαμε σπάζοντας έναν αδικαιολόγητο και παράλογο αρνητισμό που κρατούσε πάνω από δέκα χρόνια. Η Τεχνική Υπηρεσία επέβλεψε τις μελέτες των ιδιωτών, βάζοντας την ιδέα της ενεργειακής εξοικονόμησης, διορθώνοντας σφάλματα, αποκαθιστώντας τη νομιμότητα. Οι συσκέψεις ήταν αναρίθμητες αλλά ο Θ. Μουριάδης, ο αντιδήμαρχος της ΤΥ, το πάλευε σκληρά, μεθοδικά, υπεύθυνα. Αποτελεσματικά, προπάντων.
Πριν υποβάλουμε στην Περιφέρεια την πρόταση χρηματοδότησης από το ΕΣΠΑ, την περάσαμε για έγκριση από το Δημοτικό Συμβούλιο, όπου μερίδα της αντιπολίτευσης το καταψήφισε θεωρώντας πως δεν είναι έργο του Δήμου (λες και δεν θα ωφελήσει τους Καβαλιώτες). Στην Περιφέρεια εγκρίθηκε ασμένως (χρωστάμε πολλά στον τέως Περιφερειάρχη Άρη Γιαννακίδη, στον προϊστάμενο της Διαχειριστικής Αρχής Βασίλη Πιτσινίγο και στο στέλεχος Χριστίνα Ταβουλτζίδου -Καβαλιώτες κι οι δυο).
Το έργο προχωρά πολύ γρήγορα. Σχεδόν έχει τελειώσει, κάνοντάς μας όλους περήφανους για το λιθαράκι που βάλαμε για την ολοκλήρωσή του. Όμως θα μείνει κολοβό αν δεν χρηματοδοτηθεί και ο λεγόμενος “ξενοδοχειακός εξοπλισμός”. Γι’ αυτά πλέον αρμόδια είναι η νέα διοίκηση του Δήμου μας, πάντα σε συνεργασία με τη Μητρόπολη. Ώστε να δικαιωθεί έμπρακτα και ο Σεβασμιότατος, που δεν ήταν μονάχα εμπνευστής αλλά και λίγο μελετητής, λίγο επιβλέπων μηχανικός, λίγο οικοδόμος, πάνω απ’ όλα όμως ο εμψυχωτής όλων μας στην προσπάθεια που κάναμε.
Τι κρίμα όμως… Ακριβώς μπροστά σε ένα έργο που υλοποιείται με ταχείς ρυθμούς, εξελίσσεται το δράμα ενός έργου που καρκινοβατεί. Αναδεικνύοντας με τον πιο έκδηλο τρόπο τις αντιφάσεις του συστήματος των δημόσιων έργων: η ίδια υπηρεσία, οι ίδιοι επιβλέποντες, η ίδια νομοθεσία, άλλος όμως ο εργολάβος.
