Dark Mode Light Mode
Η Βασιλόπιτα της ΑΝΑΕΘ
Η διαπραγμάτευση με τις τράπεζες των «κόκκινων» δανείων θέμα ψυχολογίας
Περιμένει πάντα μια υπογραφή

Η διαπραγμάτευση με τις τράπεζες των «κόκκινων» δανείων θέμα ψυχολογίας

Πραγματοποιήθηκε χθες το απόγευμα στην αίθουσα εκδηλώσεων του Επιμελητηρίου Καβάλας εκδήλωση για τα «κόκκινα» δάνεια. Η εκδήλωση οργανώθηκε από την Ομοσπονδία Επαγγελματιών και Βιοτεχνών με ομιλητές δύο τραπεζικούς διαμεσολαβητές που ήρθαν στην πόλη μας από την Αθήνα. Τον κ. Αντώνη Καψούρη και τον κ. Χρήστο Γαλλιάκη. Η αίθουσα ήταν γεμάτη κόσμο. Ανάμεσα στο κοινό δικηγόροι, τραπεζικοί, οικονομολόγοι. Κι αρκετοί επαγγελματίες που τους ταλαιπωρεί η κρίση, με αποτέλεσμα τα δάνεια τους να είναι «κόκκινα».

Πριν την εκδήλωση ο κ. Χρήστος Γαλλιάκης υποστήριξε ,μιλώντας στους δημοσιογράφους, ότι ο δανειολήπτης πρέπει να ψάξει τη νομοθεσία και να διαπραγματευτεί με τις τράπεζες. Σημείωσε την προϋπόθεση, αυτό να γίνει με καλή ψυχολογία. Ο κ. Τσατσούλης είπε στους δημοσιογράφους ότι οι δανειολήπτες πρέπει να διεκδικούν σε σχέση με τις τράπεζες αφού όπως επέμενε τα πράγματα έχουν αλλάξει. Σύντομη εισαγωγή στην έναρξη της εκδήλωσης έκανε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γιάννης Παναγιωτίδης.

Μεταξύ των άλλων ο κ. Χρήστος Γαλλιάκης δήλωσε: «Το μόνο που χρειάζεται ο δανειολήπτης είναι να έχει καλή ψυχολογία. Δυστυχώς σε αυτόν τον τομέα αντιμετωπίζονται τα μεγαλύτερα προβλήματα. Η ψυχολογία είναι πάρα πολύ δύσκολη. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν βλέπουμε λύσεις που υπάρχουν μπροστά μας. Ο νέος νόμος για τα «κόκκινα» δάνεια αυτή τη στιγμή ισχύει για επιχειρήσεις που έχουν τζίρο άνω των 5 εκ ευρώ. Υπάρχει ένα καθεστώς εξαίρεσης επιχειρήσεων και περιουσίας από τα κόκκινα δάνεια, το οποίο 16 Φεβρουαρίου θα επανεξεταστεί. Θεωρούμε ότι σιγά σιγά θα φθάσουμε στο Νόμο Κατσέλη που θα είναι απλά τυπικός. Με τις εταιρίες διαχείρισης απαιτήσεων που θα δημιουργηθούν θα μπορούν οι τράπεζες να μεταφέρουν τα «κόκκινα» δάνεια. Πρέπει να επαναλάβω ότι οι νοικοκυραίοι επιχειρηματίες και επαγγελματίες – αυτοί που ως τις 30 Ιουνίου του 2010 δεν είχαν καταγγελμένα δάνεια- δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Υπάρχουν πάρα πολλά προγράμματα ρυθμίσεων στις τράπεζες. Δυστυχώς τα υποκαταστήματα έχουν μόνο 10-15 που μπορούν να δώσουν. Υπάρχουν εξειδικευμένες λύσεις που μπορεί να τις έχει ο δανειολήπτης και πραγματικά να έχει χρόνο και ασφάλεια για να σταθεί στα πόδια του. Θέλει ψάξιμο, εξειδίκευση σε κάθε κομμάτι. Ξαναλέω ότι η τράπεζα δεν θέλει να πάρει περιουσίες. Θέλει να ρυθμίσει τα δάνεια. Δυστυχώς ο νόμος αφήνει ένα κενό κι έτσι δίνει τη δυνατότητα στη τράπεζα να ρυθμίσει όπως θέλει αυτή. Εδώ χρειάζεται εξειδίκευση. Ως προς την προστασία της πρώτης κατοικίας πρέπει να πούμε και κάτι άλλο. Στις 17-10-2015 με το τελευταίο ΦΕΚ εφόσον η τράπεζα κρίνει έναν δανειολήπτη μη συνεργάσιμο έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει σε πλειστηριασμό ακόμη και της πρώτης κατοικίας. Από εκεί και πέρα υπάρχουν τα μέτρα βάσει ευρωπαϊκού τραπεζικού δικαίου που μπορεί να προστατευτεί η πρώτη κατοικία».

Λίγο πριν την έναρξη της εκδήλωσης ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου δήλωσε: «Θέλουμε να ενημερωθεί ο κόσμος. Ξέρουμε όλοι ότι οι τράπεζες λειτουργούν πολλές φορές καταχρηστικά. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι αυτές που υποφέρουν, αυτές δυστυχώς δεν έχουν τον λόγο για να σταθούν στη συζήτηση με τις τράπεζες. Αυτό πρέπει να καταλάβουν. Να ζητούν, να διεκδικούν για να μπορέσουν να κερδίσουν πράγματα. Είναι γεγονός ότι τελευταία οι τράπεζες έχουν βάλει νερό στο κρασί τους. Διαπραγματεύονται, συζητούν. Θα πρέπει λοιπόν οι επιχειρήσεις να επισκέπτονται τις τράπεζες, να λένε το πρόβλημα τους, να εξεταστεί τι μπορεί να γίνει κτλ. Οι ομιλητές σήμερα είναι πιο εξειδικευμένοι άνθρωποι που μπορούν να καθοδηγήσουν σε μια τέτοια διαδικασία. Δεν έχει μεγάλες διαφορές το κόκκινο στεγαστικό από το κόκκινο επιχειρηματικό δάνειο. Συνήθως και τα δύο καταλήγουν στις ίδιες εγγυήσεις ακινήτων. Είναι ίδιες περιπτώσεις. Θεωρώ ωστόσο ότι τα επιχειρηματικά κόκκινα δάνεια αν δεν ρυθμιστούν θα σου κλείσουν την επιχείρηση ενώ τα άλλα είναι διαφορετικά. Οι τράπεζες δεν μπορούν να βγάλουν όλα τα σπίτια σε πλειστηριασμό. Όπως έγινε και σε άλλες χώρες. Ο καθένας δίνει ότι μπορεί για να κρατήσει το σπίτι του. Με τις επιχειρήσεις δεν ισχύουν τα ίδια».

Προηγούμενο άρθρο

Η Βασιλόπιτα της ΑΝΑΕΘ

Επόμενο άρθρο

Περιμένει πάντα μια υπογραφή