Κορυφώθηκαν και ολοκληρώθηκαν χθες το πρωί, στο μνημείο του Ακρίτα του Πόντου, στην περιοχή πλησίον του Δικαστικού Μεγάρου, οι εκδηλώσεις που άρχισαν στην Καβάλα 17 Μαΐου.
«Ενενήντα ένα (91) χρόνια μετά, ας μην ξεχνάμε», ήταν το κεντρικό σύνθημα των εκδηλώσεων, αφιερωμένες όλες στη μνήμη της γενοκτονίας των Ποντίων.
350.000 ψυχές ζητούν δικαίωση, είπαν όλοι μαζί οι Πόντιοι, από ποντιακά σωματεία, όλου του νομού που οργάνωσαν τις εκδηλώσεις και της Παρασκευής και της Κυριακής. Υπήρξαν βέβαια διάφορα οργανωτικά προβλήματα και κενά. Η προσέλευση των Ποντίων δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλη, ενώ θέμα ανέκυψε χθες το πρωί, αφού ανάμεσα στο μνημόσυνο στον Καθεδρικό Ναό του Αποστόλου Παύλου και την επιμνημόσυνη δεήση στο μνημείο του Ακρίτα του Πόντου, μεσολάβησε ένα μεγάλο χρονικό κενό. Στο χώρο του μνημείου του Ακρίτα του Πόντου, η ζέστη ήταν ιδιαίτερα ενοχλητική, ταλαιπωρώντας όσους παρακολούθησαν την εκδήλωση. Παρόλα αυτά ο στόχος επετεύχθη. Οι πόντιοι του Νομού Καβάλας έστειλαν μήνυμα προς την κυβέρνηση, να συνεχίσει την προσπάθειά της πιο έντονα από δω και πέρα, για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων.
Μετά το μνημόσυνο στην εκκλησία του Αγίου Παύλου, μίλησε ο πρόεδρος της Λέσχης Ποντίων Καβάλας, Χαράλαμπος Αλεξανδρίδης. Μεταξύ άλλων είπε τα εξής:
«Το ξέρω έχουν περάσει ήδη 89 χρόνια από τότε. Οι μνήμες μας δεν ξεθώριασαν. Αυτό μπορώ να σας το βεβαιώσω. Μέσα από εφιαλτικές αφηγήσεις, από στόμα σε στόμα, ζούμε με τους νεκρούς μας, τους κουβεντιάζουμε, τους πονάμε κι ερευνάμε πάνω από κενοτάφια, τα αγαπημένα τους φαγητά, συντηρώντας έτσι παλιά αρχαιοελληνικά έθιμα. Τους έχουμε πάντα δίπλα μας. Θυμόμαστε την απάντηση που έδωσε ο πατριάρχης Αθηναγόρας το 1955, μετά από τα Σεπτεμβριανά γεγονότα της Κωνσταντινούπολης, σε ερώτηση δημοσιογράφου, «μήπως θα έπρεπε να φύγει το πατριαρχείο από την Κωνσταντινούπολη, αφού πια είχανε μείνει ελάχιστοι Έλληνες εκεί». Είχε απαντήσει: «Πράγματι μείναμε λίγοι. Ξεχνάτε όμως πόσα εκατομμύρια Ελλήνων είναι πεθαμένοι κάτω από τα πόδια μας. Αυτούς δεν τους υπολογίζετε. Μαζί με αυτούς είμαστε πολλοί». Εμείς μπορούμε να τους ξεχάσουμε; Η απάντηση είναι μία. Όχι, δε μπορούμε, δεν θα τους ξεχάσουμε ποτέ! Θα τους συναντούμε σε κάθε επέτειο, σε κάθε προσκύνημα στα χώματα του Πόντου. Θα τους τραγουδάμε μέσα από τα πονεμένα τραγούδια μας, θα τους βλέπουμε ματωμένους και αδικημένους, σε ταραγμένα όνειρα. Θ΄ αγωνιζόμαστε για να τους δικαιώσουμε. Να δικαιώσουμε τον αγώνα, τη θυσία τους, ν΄ αναγνωρισθεί η γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού, να αναδειχθεί και να προβληθεί το έγκλημα και να πεισθούν όχι μόνο οι Ευρωπαϊκές χώρες, αλλά όλος ο κόσμος ν΄ αναγνωρίσουν τον άδικο χαμό των παππούδων, των πατέρων και των αδελφών μας».
Πόντιοι σε διαμαρτυρία
Μετά το τέλος της εκδήλωσης που έγινε χθες στο άγαλμα του Ακρίτα του Πόντου, ο Νίκος Πολυχρονίδης εκπροσωπώντας υπερήλικες πόντιους που διαμένουν στην Καβάλα, συνάντησε και τον αντιπεριφερειάρχη Αρχέλαο Γρανά και το βουλευτή Γιάννη Πασχαλίδη. Τους υπενθύμισαν το σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλές οικογένειες ελληνοποντίων μεγάλης ηλικίας αφού από την 1/1/2013 διεκόπη η χορήγηση σύνταξης του ΟΓΑ. Το πρόβλημα είναι γνωστό. Πρέπει να βεβαιώσουν παραμονή στην Ελλάδα 20 ετών, με μοναδικό κριτήριο το πότε απέκτησαν ελληνική ιθαγένεια. Οι περισσότεροι όμως από αυτούς απέκτησαν ελληνική ιθαγένεια πολύ μετά την έλευσή τους στην πατρίδα. Τον Ιανουάριο του 2012 όταν είχε εμφανισθεί για πρώτη φορά το πρόβλημα, ο Άρης Γιαννακίδης είχε έρθει στην Καβάλα, όπου είχε λάβει μέρος σε σύσκεψη, υποσχόμενος κάθε δυνατή βοήθεια. Το ίδιο πρόβλημα υπάρχει σε όλους τους Ελληνοποντίους, σε ολόκληρη τη Βόρεια Ελλάδα. Η κυβέρνηση δε φαίνεται διατεθειμένη να επιλύσει το πρόβλημα, εφαρμόζοντας και στους ελληνοποντίους την πολιτική των μνημονίων. Γι΄ αυτό το θέμα ο Νίκος Πολυχρονίδης ζητά βοήθεια από τους τοπικούς παράγοντες, λέγοντας στους δημοσιογράφους τα εξής:
«Δεν έχουμε τίποτα νεότερο πάνω στο ζήτημα αυτό που απασχολεί τους ελληνοποντίους. Έχουνε στείλει στα άτομα αυτά ότι κόπηκε το βοήθημα αυτό, το λεγόμενο σύνταξη και παραμένει το πρόβλημα όπως ήτανε. Είχαμε κάνει εκδηλώσεις, συσκέψεις, μαζευτήκαμε, είπαμε, ενημερώσαμε όλους, αλλά δεν μας ακούει κανένας. Δεν θέλουμε αυτό να είναι σαν δεύτερη γενοκτονία των Ποντίων στην Ελλάδα. Έχουμε μία γενοκτονία, φτάνει. Τι θα κάνουν αυτοί οι άνθρωποι. Τους έχω εδώ μαζί μου και θα ήθελα ν΄ ακούσει όλος ο κόσμος… Μπορεί και κάποιος να μας βοηθήσει. Είναι – τι να σας πω – μεγάλο πρόβλημα. Το πρόβλημα αυτό προέρχεται από τις ιθαγένειες, που καθυστερεί το ελληνικό κράτος… Περίμεναν να βγάλουν την ιθαγένεια τέσσερα έως πέντε χρόνια, ακόμη και σήμερα υπάρχουνε άνθρωποι που δε μπορούνε να την πάρουν. Παράλληλα θεωρούνε αυτούς πως δεν έχουνε είκοσι χρόνια στην Ελλάδα, αφού δεν τα μετράνε αυτά, από την ημερομηνία εισόδου, αλλά από την ημερομηνία της απόκτησης της ιθαγένειας. Σημειωτέον οι άνθρωποι είναι στη χώρα τόσα χρόνια, αλλά μ΄ αυτήν την έννοια που θέτει τώρα το κράτος, τους κόβουνε τη σύνταξη αυτή».
—
