«Μπήκαν στην πόλη οι οχθροί, φωτιές ανάψαν οι οχθροί»
Στίχοι Γιώργου Σκούρτη
Ερμηνεία Νίκου Ξυλούρη
Όταν πριν από 22 χρόνια το όραμα της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη για την ίδρυση κυττάρων δημιουργίας πολιτισμού σε διάφορες πόλεις της περιφέρειας γινόταν πραγματικότητα, κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι σύγχρονοι εχθροί του θα βάζανε με επιπόλαιες (ίσως και πονηρές) αποφάσεις ανθρώπων που καθήμενοι σε ίδιες θέσεις με την αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη, σε κίνδυνο το όραμα αυτό. Σε μία κοινωνία όπως η σύγχρονη ελληνική, σε μία κοινωνία που τα πάντα γύρω της αν δεν έχουν μαυρίσει, μαυρίζουν καθημερινά, υπάρχουν κάποιοι θύλακες που ακόμα αντιστέκονται προσπαθώντας να προσφέρουν αχτίδες ελπίδας και δημιουργία διεξόδων στη σύγχρονη καταθλιπτική καθημερινότητά μας.
Βέβαια με το αίσθημα αυτοκριτικής που μας διακατέχει, αντιλαμβανόμαστε ότι πολλά από τα ΔΗΠΕΘΕ αυτής της χώρας τα τελευταία χρόνια ίσως έχασαν το δρόμο τους και μέσα στο αίσθημα ευδαιμονίας της ελληνικής πραγματικότητας δημιούργησαν λαθεμένες πρακτικές που τα οδήγησαν σε υπερχρέωση.
Κακοδιαχείριση; Ασυδοσία; Λάθος διαχείριση δημοσίου χρήματος. Ίσως.
Όταν είσαι ένας ζωντανός οργανισμός και βλέπεις ότι αρρωσταίνεις, περιμένεις από το γιατρό (ελληνικό κράτος) την παροχή της σωστής συνταγής για τη θεραπεία του προβλήματός σου. Ερχόμενοι όμως από την πλευρά πλέον του γιατρού, πρακτικές όπως «πονάει κεφάλι – κόβω κεφάλι» ή μη έχοντας τα σωστά φάρμακα και δίνοντας ασπιρίνη για να γιατρέψεις καρκινοπαθή, τότε ο ασθενής οδηγείται σε βέβαιο θάνατο. Όταν παρέχουμε ως ασπιρίνη την τελευταία επιχορήγηση του 2014, η οποία ασπιρίνη δεν φτάνει καν να θεραπεύσει τον πυρετό (αμοιβές προσωπικού), πόσο μάλλον την ίδια την ασθένεια, σαν γιατροί αισθανόμαστε σίγουροι ότι κάναμε το καθήκον μας αφήνοντας το ζωντανό οργανισμό (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.) να πεθάνει στα χέρια κάποιου άλλου (Δήμος).
Κύριοι του υπουργείου. Κύριοι εσείς που βγάζετε τέτοιες αποφάσεις. Κύριοι εσείς που θέλετε την Ελλάδα του αύριο, την Ελλαδα του 2014, μην ξεχνάτε ότι με την πρακτική σας τα τελευταία 5 χρόνια, επιχορηγήσεις που υπογράψατε, εκταμιεύθηκαν μερικώς ή ακόμα και καθόλου.
Κύριοι του υπουργείου πολιτισμού, μέσα από τις προγραμματικές συμβάσεις και βάση του ύψους των επιχορηγήσεων που συνυπογράφουμε, ζητάτε μόνο υποχρεώσεις από τα ΔΗΠΕΘΕ οι οποίες δεν καλύπτουν το σχεδιασμό τους και πόσο μάλλον την υλοποίησή τους.
Κύριοι, εσείς που πέρσι βάλατε ως τέταρτο εταίρο στις προγραμματικές συμβάσεις τις περιφέρειες, χωρίς ουσιαστική συμβατική υποχρέωση, φέτος αποφασίσατε την από μέρους σας περικοπή στο πενήντα τοις εκατό της περσινής επιχορήγησης που ήταν πενήντα τοις εκατό μειωμένη από την προπέρσινη, η οποία ήταν πενήντα τοις εκατό μειωμένη από την αντίστοιχη προηγούμενη. Θέλοντας να πιστέψουμε τις εξαγγελίες περί αποκέντρωσης, θέλοντας να πιστέψουμε τις δηλώσεις του πρωθυπουργού ότι το μέλλον της Ελλάδας είναι έξω από Αθήνα, στην περιφέρεια, σας παρακαλούμε έστω και την τελευταία στιγμή να επανελέγξετε τα όποια κονδύλια μοιράζετε στις δύο μεγάλες πόλεις της χώρας μας και να μην τραβήξετε το χαλάκι κάτω από τα πόδια των ΔΗΠΕΘΕ.
Σε διαφορετική περίπτωση πάρτε τουλάχιστον μία λιγότερο ευθυνόφοβη απόφαση και αφήστε τους Δήμους που θέλουν να έχουν ΔΗΠΕΘΕ να συνεχίσουν μόνοι τους το όραμα της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη.
Κύριοι του υπουργείου έλεος πια, αφήστε και κάτι στη σημερινή Ελλάδα μας που να μπορεί να δίνει το αίσθημα της ελπίδας και του καλύτερου αύριο. Το αίσθημα που πραγματικά κάποιοι άνθρωποι έχουμε στην καρδιά μας ότι ο πολιτισμός είναι αυτός που μπορεί να βγάλει την Ελλάδα μας από την κρίση.
Πραγματική ανάπτυξη χωρίς πολιτισμό είναι ένα αυτοκίνητο με τρεις ρόδες, πόσο μακριά μπορεί να πάει;
Η εξυγίανση του ΔΗΠΕΘΕ είναι ο πραγματικός στόχος όσων αγαπούν πραγματικά τον πολιτισμό.
Καβάλα 8-1-2014.
Με τιμή
Ο Πρόεδρος της Δημοτικής Θεατρικής Κοινωφελούς Επιχείρησης Καβάλας (ΔΗΠΕΘΕ)
ΑΝΕΣΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
—
—
==
