Όταν πριν ένα μήνα είχα μάθει για την προγραμματισμένη περιοδεία της Κ.Ο.Θ. και στην Καβάλα ο χώρος της εμφάνισης παρέμενε ένα μεγάλο ερωτηματικό. Δεν είχε ανακοινωθεί ακόμη και ούτε στην Καβάλα ξέραμε που θα γίνει. Ισως και να μας προσπερνούσε πάλι ελλείψει χώρου. Τελικά ήρθε η ορχήστρα, αλλά έπαιξε στον χώρο του τελωνείου. Σ’ έναν χώρο που δεν ενδείκνυται καθόλου για συναυλίες κλασικής μουσικής. Ισως είναι κατάλληλος για μπάντες ροκ, μπορεί να κάνει για μουσική μεγάλης πίστας ,όπου τα ντεσιμπέλ δίνουν και παίρνουν. Πάντως για συναυλία μιας ορχήστρας κλασικής μουσικής δεν κάνει κι αυτό είχε πιστοποιηθεί και στο παρελθόν όταν ο Γιάννης Βακαρέλης και το υπέροχο πιάνο του συνετρίβησαν ανάμεσα στον ήχο των αστικών λεωφορείων και των από –επιβιβάσεων του πλοίου εκ Μυτιλήνης, για να μην πω και γλάρων.
Η συναυλία εδόθη εν τέλει, σε μια εξέδρα, στον «μαγικό» χώρο του τελωνείου και άργησε να ξεκινήσει μια ώρα περίπου, ίσως γιατί έπρεπε να εγκλιματιστεί η ορχήστρα και να απομακρυνθούν οι υπερβολικοί θόρυβοι της μέρας.
Οι καρέκλες του Δήμου αποδείχθηκαν λίγες και μέρος του κοινού αναγκάσθηκε να περιφέρεται στον χώρο ή να την παρακολουθεί όρθιος. Τα αστικά λεωφορεία στάθμευαν ανενόχλητα, ενώ ο δεξιοτέχνης του βιολιού και σολίστ Σίμος Παπάνας έδινε τον καλλίτερο εαυτό του. Το παρακείμενο πάρκιγκ λειτουργούσε κανονικά και στο βάθος θηριώδεις μοτό ούρλιαζαν κανονικά. Τα υπαίθρια μπαράκια λίγο πιο εκεί συναγωνίζονταν στα ντεσιμπέλ και γενικώς κανείς δεν έμοιαζε να σέβεται ορχήστρα και μουσικούς.
Στριγγός ηκούετο ο ήχος του βιολιού και των υπολοίπων εγχόρδων της ορχήστρας (για να θυμηθώ και τον εκλεκτό χρονογράφο του μεσοπολέμου Χρυσάνθεμο), εν μέσω ισχυρών μεγαφώνων, τα οποία όμως ισοπέδωναν τον ήχο της ορχήστρας και τον μετέτρεπαν σε ήχο επαρχιακής μπάντας, με λίγο χρώμα από κρουστά και άντε από πνευστά. Ελάχιστοι μπόρεσαν να αντιληφθούν την αξία της ορχήστρας, τις λεπτομέρειες, την αξία, το βάθος της.
Το επιβλητικό και σκοτεινό εκείνη τη ώρα Ιμαρέτ, που υψωνόταν με αυστηρότητα πάνω από την εξέδρα, ιδανικό, σε κάθε άλλη περίσταση, σκηνικό μπορεί και να σχολίαζε βουβό τα τεκταινόμενα, που εξάντλησαν την υπομονή του μέσου θεατή- ακροατή ,που αναγκάστηκε να ακούσει και τα αλληλολιβανίσματα και τα άσκοπα φλαναφήματα των υπεύθυνων του Ωδείου και του Δήμου για την μετάκληση της Κ.Ο.Θ. (εξ άλλου προγραμματισμένης) και την φαεινή ιδέα της φιλοξενίας της ανάμεσα σε πάρκιγκ και λιμάνι ,με μια ηχητική, που αλλοίωνε τον ήχο της .
Ένα είναι το σίγουρο η Καβάλα δεν διαθέτει χώρο για μεγάλες ορχήστρες, αδυνατεί να τις φιλοξενήσει. Ας όψονται εκείνοι που παρεμπόδισαν, με νύχια και δόντια, την δημιουργία μιας αναβαθμισμένης αίθουσας, που τόσο πρώιμα ξεκίνησαν λίγοι Καβαλιώτες το 1989 και είχε σαν σκοπό να μην φιλοξενούνται παρόμοια σχήματα, σαν την Κ.Ο.Θ., στα βράχια.
ΚΟΣΜΑΣ ΧΑΡΠΑΝΤΙΔΗΣ
