Αύριο βράδυ στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του 58ου φεστιβάλ Φιλίππων παρουσιάζεται στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων μια διαπολιτιστική συνεργασία με γενικό τίτλο «Γυναίκες στον πόλεμο». Στη χθεσινή συνέντευξη τύπου στο δημαρχείο όλοι κατάλαβαν ότι το γεγονός είναι εντελώς διαφορετικό απ΄ όλα όσα έχουμε έως τώρα παρακολουθήσει. Πρόκειται για μια εκδήλωση με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων από τη μάχη της Καλλίπολης, το 1915. Γι΄ αυτήν την παράσταση που δεν είναι θέατρο, αλλά μία σύγχρονη όπερα, όπως είπαν οι συντελεστής της, συνεργάστηκαν Έλληνες, Αυστραλοί και Τούρκοι.
Την συνέθεσε ο συνθέτης Τάσος Ιωαννίδης, σε λιμπρέτο της Ντέμπορα Πάρσονς.
«Οι γυναίκες στον πόλεμο» παρουσιάστηκαν ήδη στη Λήμνο, όπου κέρδισαν τις εντυπώσεις. Στη χθεσινή συνέντευξη τύπου μετά τον σύντομο πρόλογο από πλευράς του κ. Γκόνη, είπε ότι το φεστιβάλ χαρούμενο για την παρουσία της παράστασης, την οποία θεωρεί σημαντική, μίλησε κυρίως ο συνθέτης Τάσος Ιωαννίδης, λιγότερο ο σκηνοθέτης Έλληνας δεύτερης γενιάς, που διαμένει στην Αυστραλία, Αλκίνοος Τσιλιβδηνός και οι συντελεστές της παράστασης.
Ο Τάσος Ιωαννίδης είπε μεταξύ των άλλων: «Ευχαριστούμε που μας περιλάβατε στο πρόγραμμα του φεστιβάλ. Ευχαριστούμε επίσης διάφορα υπουργεία που μας βοήθησαν και την πρεσβεία της Αυστραλίας στην Αθήνα. Πρόκειται για μία σύγχρονη όπερα. Μία όπερα που σπάει τα κατεστημένα. Αναφέρεται στην εμπειρία τριών γυναικών μιας εθελόντριας νοσοκόμας από την Αυστραλία, μιας Τουρκάλας μάνας και μιας Λημνιάς χήρας. Όλοι συναντιούνται στην Λήμνο. Τρεις παράλληλες ιστορίες που στο τέλος οι γυναίκες και οι ιστορίες τους συναντιούνται.
Τα μηνύματα είναι ελπίδας και συμφιλίωσης. Οι πόλεμοι ανάμεσα στους λαούς γίνονται αφορμή ώστε μεταξύ των λαών ν΄ αναπτυχθούν ισχυρές φιλίες. Αυτό το παράδειγμα ακολούθησαν η Αυστραλία και η Τουρκία. Είναι ένα έργο σαν ταινία επί σκηνής, με πλούσια δράση.
Η τέχνη είναι φορέας ειρήνης. Οι λαοί της Ελλάδος και της Τουρκίας έχουν πολλά κοινά στοιχεία. Το έργο είναι περισσότερο μουσικό, παρά θεατρικό».
Ο Αλκίνοος Τσιλιβδηνός από την πλευρά του είπε: «Πρώτη φορά σκηνοθετώ όπερα. Για μένα ήταν μία πρόκληση. Είδαμε την ιστορία σαν να είναι θεατρικό έργο».
Ο κ. Ιωαννίδης πρόσθεσε: «Το έργο έχει τέτοια δομή που εύκολα γίνεται αντιληπτό. Αν και το ονομάζουμε όπερα, έχει μία μεγάλη αμεσότητα»/
Η κα Ντέμπορα Πάρσονς προσέθεσε: «Πρόκειται για μία όπερα πιο προσιτή στο κοινό».
Σημειώνουμε ότι στην παράσταση υπάρχουν υπότιτλοι.
Η κα Ειρήνη Τζανετουλάκου ρωτήθηκε πως μπορούν και συνυπάρχουν επί σκηνής άνθρωποι προερχόμενοι από τρεις διαφορετικές χώρες, την Ελλάδα, την Αυστραλία και την Τουρκία. Είπε τα εξής: «Είναι δύσκολο πάντα στην αρχή όταν συνεργάζεσαι με ανθρώπους που είναι από διαφορετική εθνικότητα, γιατί το αντιμετωπίζεις σαν ένα εμπόδιο. Είναι πιο εύκολο όταν είσαι με ανθρώπους που μιλούν την ίδια γλώσσα, γιατί έχουμε συνηθίσει, αισθανόμαστε αυτόματα μία οικειότητα με ανθρώπους που είναι από τον ίδιο τόπο και μιλάμε την ίδια γλώσσα. Στην πραγματικότητα όμως όταν υπάρχει αυτό το εμπόδιο αναγκαζόμαστε να ακούσουμε πιο προσεκτικά τον άλλον άνθρωπο και τότε ερχόμαστε πραγματικά σε επαφή μαζί του και συνδεόμαστε, γιατί δεν στηριζόμαστε στο αυτονόητο και είναι πάντα καλό, είτε σε συνεργασία είτε σε προσωπική επαφή να μη στηριζόμαστε στο αυτονόητο».
