Μια άσκηση πάνω στο θεατρικό έργο του Φρίντριχ Ντύρενματ «Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας» θα παρουσιαστεί την Κυριακή 5 Απριλίου στην αίθουσα «Παπαϊωάννου» του Δημοτικού Ωδείου, από τους ενήλικες του θεατρικού εργαστηρίου ΚΟΥΪΝΤΑ. Με ελεύθερη είσοδο για το κοινό, τα μέλη του τμήματος θα παρουσιάσουν στις 7:15 και στις 9:15 το αποτέλεσμα της προετοιμασίας τους. Οι συμμετέχοντες διάβασαν το κείμενο, το ανέλυσαν, προβληματίσθηκαν, δοκίμασαν, γέλασαν και αποφάσισαν να πειραματισθούν στο πλαίσιο μιας παράστασης. Τα μέλη της ομάδας πέρσι είχαν δουλέψει πάνω στο θέατρο του παραλόγου και φέτος επέλεξαν μια πιο σύγχρονη μορφή θεάτρου. Στο φετινό πειραματισμό, συμμετέχουν οι μαθητές του τμήματος ενηλίκων Βάσια Πάτση, Άντζη Μαντζουράνη, Μαρία Κραιάδα, Μαίρη Μέττα, Δεριάνα Κρυωνά, Νάσος Σανσαρίδης, Γιώργος Κοτόπουλος.
Το θεατρικό εργαστήρι ΚΟΥΪΝΤΑ που ιδρύθηκε προ 4ετιας από τη θεατρολόγο – ηθοποιό Ναταλία – Άννα Βασιλέκα, απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας, σε εφήβους, αλλά και σε ενήλικες, με κλειστά, ολιγομελή, ευέλικτα τμήματα, όπου διδάσκονται, υποκριτική, θεατρικό παιχνίδι, αυτοσχεδιασμός, ορθοφωνία, ορθός λόγος και κινησιολογία. Τη διδασκαλία έχουν αναλάβει η ίδια η Ναταλία – Άννα Βασιλέκα και ο ηθοποιός Παύλος Σταυρόπουλος.
Το θεατρικό παιχνίδι είναι μια όμορφη διαδικασία που όταν μπει στη ζωή του παιδιού την αλλάζει προς το καλύτερο με τρόπο μαγικό. Το μυστικό βρίσκεται στην λέξη παιχνίδι, το οποίο αποτελεί ανάγκη για όλα τα παιδιά και υπάρχει έμφυτο μέσα μας από τη στιγμή που γεννιόμαστε.
Το παιδί έρχεται σε επαφή με το θέατρο και παντρεύοντας αυτή τη τόσο σημαντική τέχνη με το παιχνίδι δημιουργείται μια ενδιαφέρουσα και αποτελεσματική παιδευτική διαδικασία. Τα οφέλη του θεατρικού παιχνιδιού είναι αμέτρητα:
1. Το παιδί μορφώνεται, βελτιώνει το λεξιλόγιο του με το πιο διασκεδαστικό τρόπο.
2. Μαθαίνει να συνεργάζεται αρμονικά μέσα σε μία ομάδα, να σέβεται και κοινωνικοποιείται. Έρχεται σε επαφή με την έννοια της πειθαρχίας.
4. Μαθαίνει να έχει τη δύναμη της γνώμης του, εκφράζει προβληματισμούς που έχει, ανακαλύπτει ικανότητες που δε γνωρίζει ότι είχε και έτσι αποκτά αυτοπεποίθηση.
5. Μέσα από το θεατρικό παιχνίδι έρχεται σε επαφή, πέρα από το θέατρο και με άλλες μορφές τέχνης όπως μουσική, χορό, ζωγραφική, εικαστικά, τραγούδι, λογοτεχνία κ.α.
6. Αναπτύσσει τη φαντασία του και μαθαίνει τα όρια μεταξύ φανταστικού και πραγματικού.
7. Διαμορφώνεται η προσωπικότητα τους και καταργείται το αίσθημα της ντροπής.
8. Παράλληλα αναβαθμίζεται το πολιτιστικό επίπεδο καθώς τα παιδιά αποκτούν άποψη για τα καλλιτεχνικά δρώμενα.
Όσο σημαντικό είναι το θεατρικό παιχνίδι για τα παιδιά, άλλο τόσο είναι και για τους ενήλικες. Μέσα από την επαφή τους με το θέατρο, την υποκριτική αποφορτίζονται, χαλαρώνουν, αποκτούν γνώσεις, απελευθερώνονται και ανακαλύπτουν τον εαυτό τους. Εξάλλου η τέχνη του θεάτρου απευθύνεται σε όλους και ανήκει σε όλους. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τη ψυχή μας και τους εαυτούς μας.
* Η Ναταλία – Άννα Βασιλέκα είναι απόφοιτη της Δραματικής Σχολής «Ροντίδη» και του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών. Έχει φοιτήσει στη Μελοδραματική Σχολή Όπερας του Σύγχρονου Ωδείου Θεσσαλονίκης. Το 2011 ιδρύει το Θεατρικό Εργαστήρι «Κουίντα», το οποίο απευθύνεται σε παιδιά, εφήβους και ενήλικες. Έχει συνεργαστεί με το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, το Φεστιβάλ Φιλίππων και τη θεατρική ομάδα Σοφίτα Blog Καλλιτεχνών, της οποίας είναι και ιδρυτικό μέλος.
* Ο Παύλος Σταυρόπουλος αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή «Βεάκη» το 2001. Έκτοτε, έχει συνεργαστεί με καταξιωμένους σκηνοθέτες του χώρου, όπως τους Θόδωρο Τερζόπουλο, Anatoli Vassiliev, Θοδωρή Γκόνη, Γιάννη Χουβαρδά, Δημήτρη Μαυρίκιο, Έρση Πήττα, Γιάννη Ιορδανίδη, Βασίλη Νικολαΐδη, Βασίλη Μυριανθόπουλο κ.α., για παραστάσεις που έχουν ανεβεί από τις σημαντικότερες θεατρικές σκηνές της χώρας, όπως το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Άττις, το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, το Ελληνικό Φεστιβάλ και έχουν παιχτεί στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, στο Ηρώδειο, στο ΚΘΒΕ, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κωνσταντινούπολης κ.α. Κατά τη διάρκεια της πορείας του, έχει εργαστεί με τμήματα ενηλίκων και ανηλίκων (παιδιών και εφήβων), διδάσκοντας θεατρική αγωγή.
Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ – ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΓΗΡΑΙΑΣ ΚΥΡΙΑΣ
«Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας» παίχτηκε για πρώτη φορά στη χώρα μας από το Εθνικό Θέατρο το 1961 σε σκηνοθεσία του Αλέξη Μινωτή με την Κατίνα Παξινού στον ρόλο της Κλαίρης Τσαχανασιάν, τον ίδιο τον Μινωτή και πολλούς άλλους γνωστούς ηθοποιούς. Τα σκηνικά και τα κοστούμια είχε επιμεληθεί ο Γιάννης Τσαρούχης.
Οι κάτοικοι της μικρής πόλης περιμένουν την επίσκεψη της πάμπλουτης γηραιάς κυρίας στην πατρίδα της με την ελπίδα να τους βοηθήσει οικονομικά, καθώς η πόλη κινδυνεύει να καταστραφεί. Λόγω της σχέσης τους, επιστρατεύεται ο νεανικός έρωτας της γηραιάς κυρίας Αλφρέδος Ιλ με σκοπό να την πείσει να επενδύσει στην πόλη.
Η δραματική κορύφωση έρχεται όταν η γηραιά κυρία ανακοινώνει στους κατοίκους ότι θα τους δώσει ένα αμύθητο ποσό με τον όρο όμως να σκοτώσουν τον Ιλ. Ο ίδιος την είχε αφήσει έγκυο χωρίς ωστόσο να αναγνωρίσει την πατρότητα. Έτσι η γηραιά κυρία αναγκάστηκε να φύγει από την πατρίδα της και να γίνει πόρνη. Αργότερα βέβαια παντρεύτηκε πολλούς και πλούσιους άντρες με αποτέλεσμα να τους κληρονομήσει. Τώρα θέλει δικαιοσύνη και εκδίκηση. Οι συμπολίτες αρχικά από ανθρωπιά, όπως ισχυρίζονται, απορρίπτουν την πρόταση, σιγά σιγά όμως πέφτουν όλο και περισσότερο στον πειρασμό και τελικά αποφασίζουν να τον σκοτώσουν λόγω της παλαιότερης πράξης του. Παράλληλα, ο ίδιος ο Ιλ που εξαπάτησε στο παρελθόν τη γηραιά κυρία αναγνωρίζει το λάθος του και καθαίρεται με το θάνατό του.
Ο Φρήντριχ Ντύρενματ (Friedrich Dürrenmatt, 5 Ιανουαρίου 1921 – 14 Δεκεμβρίου 1990) ήταν Ελβετός θεατρικός συγγραφέας, ένας από σημαντικότερους εκπρόσωπους της ανανέωσης του γερμανικού θεάτρου. Γιος προτεστάντη πάστορα, σπούδασε στα πανεπιστήμια της Ζυρίχης και της Βέρνης. Επηρεασμένος από τον Μπρεχτ ως προς τις τεχνικές του, συνδυάζει το κωμικό με το τραγικό και στο έργο του κυριαρχεί το γκροτέσκο, το μακάβριο και το παράλογο. Χαρακτηριστικό δείγμα «Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας» που αρχίζει εύθυμα και συνεχίζεται εφιαλτικά. Υπήρξε το τρομερό παιδί της ελβετικής λογοτεχνικής ζωής, ένα πνεύμα ανήσυχο, δηκτικό, ειρωνικό και κριτικό, που με κάθε νέο έργο του ξάφνιαζε και τρόμαζε τον κόσμο. Τιμήθηκε, όσο ζούσε, με πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων το Βραβείο του Κύκλου των Θεατρικών Κριτικών και το βραβείο Σίλερ.
