Κοπή βασιλόπιτας αποφοίτων του επαγγελματικού λυκείου Καβάλας 1984 μαζί με τους καθηγητές τους έγινε για πρώτη φορά στα τόσα χρόνια αποφοίτησής τους. Η εκδήλωση έγινε το Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015 και ώρα 9 μ.μ. στην Ταβέρνα «Μαύρη Θάλασσα» στο Σούγελο.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν 45 απόφοιτοι και 23 παλιοί καθηγητές. Προσκλήθηκαν περίπου 150 απόφοιτοι και 25 καθηγητές, όμως οι αποστάσεις αλλά και οι ιώσεις των τελευταίων ημερών δυστυχώς στέρησαν την παρουσία πολλών ακόμη να παραβρεθούν στην εκδήλωση.
Η έκπληξη της βραδιάς ήταν η παρουσία της παλιάς συμμαθήτριας Σοφίας Τσαχπίνη που ήρθε από το Ηράκλειο Κρήτης, για την εκδήλωση που συνάμα ήταν κι αντάμωμα για πολλές και πολλούς μετά από 31 χρόνια περίπου.
Η συγκίνηση ήταν πολύ μεγάλη και η χαρά απερίγραπτη στα πρόσωπα όλων και των αποφοίτων και των καθηγητών. Τα χαμόγελα από τα χείλη δεν έφευγαν και τα πρόσωπα όλων άστραφταν, όπως άστραφταν και τα φλας των κινητών και των φωτογραφικών μηχανών.
Ο Κυριάκος με το μπουζούκι κι ο Γιώργος με την κιθάρα και την υπέροχη φωνή του ξεσήκωσαν όλες και όλους σε ένα ατέλειωτο κέφι και γλέντι, ενώ στην οθόνη της τηλεόρασης προβάλλονταν οι παλιές φωτογραφίες από τις εκδρομές κι από τις στιγμές μές στις τάξεις πηγαίνοντάς τους πίσω 31 χρόνια. Άπαντες σχολίαζαν περιπαιχτικά εκείνα τα μαθητικά χρόνια. Επίσης στην οθόνη προβάλλονταν και η ανεπανάληπτη συνάντηση των αποφοίτων μετά από 30 χρόνια που έγινε στις 22 Αυγούστου 2014.
Οι κουβέντες με τους καθηγητές ήταν φιλικές. Την κοπή της πίτας έκανε ο πιο παλιός καθηγητής Γιώργος Φελλαχίδης εν απουσία του τότε λυκειάρχη Γιώργου Κουκλιάτη, που έστειλε μήνυμα, όπως έστειλαν μηνύματα και οι παλιές καθηγήτριες Λουκανίδου Αλεξάνδρα και Στεφανάτου Στέλλα που τα ανέγνωσε ο Χρήστος Κελέσης, που ήταν ο οργανωτής όλης αυτής της εκδήλωσης.
Ακόμη κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή εις μνήμην των συμμαθητριών και συμμαθητών καθώς και για τις καθηγήτριες που έφυγαν από κοντά μας. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης εκφωνήθηκαν τα ονόματα όλων των παρευρισκομένων μαθητών και καθηγητών. Παρόλα αυτά, οι παριστάμενοι στην εκδήλωση γέλασαν, ήπιανε, χορέψανε με την ψυχή τους. Ο αποχαιρετισμός πολύ δύσκολος. Η χαρά διαδεχόταν τη λύπη. Οι λέξεις που άκουγες ήταν τώρα «μην χαθούμε, να βρισκόμαστε πιο συχνά». Φιλιά, αγκαλιές, κλάματα χαράς.
Έτσι τέλειωσε αυτή η υπέροχη βραδιά που συνεχίστηκε για πολλές και πολλούς συμμαθητές σε νυχτερινά μαγαζιά της Καβάλας ως τα χαράματα.
ΥΣΤ.: Πολλά ευχαριστώ στους: Δημήτρη, Λίτσα, Γιώργο, Σταύρο, Κική και Μαρία για την εξυπηρέτησή τους και την ανοχή τους στις φωνές και τα γέλια μας…
Χ.Κ.
