Η Ιερά Μητρόπολη Φ.Ν.Θ. θεώρησε καλό να μπει στη συζήτηση για το θέμα του μνημείου των Εβραίων Καβαλιωτών που εξοντώθηκαν από τους ναζί το 1943 με την παρακάτω ανακοίνωση:
“Το μνημείο ολοκαυτώματος των Εβραίων της Καβάλας κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου κατέστη σημείο αντιλεγόμενο. Εξαιτίας της αναβολής των εγκαινίων του, με απόφαση (κατά πλειονοψηφία) του Δημοτικού Συμβουλίου, εκδηλώθηκαν οξύτατες δημόσιες αντιπαραθέσεις με υβριστικό περιεχόμενο σε ορισμένες περιπτώσεις. Όλα αυτά γεννούν την ανάγκη της συμμετοχής στον ευρύτερο αυτό διάλογο.
Η αντικειμενική, απροκατάληπτη και χωρίς κανενός είδους σκοπιμότητες θεώρηση του θέματος δεν δικαιολογεί την παρουσίαση του θέματος με διαφορετικό περιεχόμενο από εκείνο που έχει. Πρόκειται δηλαδή, για τη δημιουργία μνημείου σχετιζόμενου με αποτρόπαια και καταδικαστέα γεγονότα που δεν συνέβησαν στον τόπο μας. Δεν χρειάζεται λοιπόν, στην προκειμένη περίπτωση να γίνει επίκληση λόγων θρησκευτικών (ελευθερία της θρησκείας και των συμβόλων της),ιδεολογικών (άστρο του Δαυίδ, πεντάλφα), πολιτικών (μισαλλοδοξίας, αντισημιτισμού) και αισθητικών ή συναισθηματικών (απαράδεκτη, ανήθικη και προσβλητική απόφαση, ανεξόφλητο χρέος, δολοφονία μνήμης και άλλα ηχηρά παρόμοια) για να στηθεί το μνημείο στο κέντρο της πόλης, για τα αδικοχαμένα θύματα της εβραϊκής κοινότητας της Καβάλας.
Γενικότερα, η μνήμη των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας διατηρείται ζωντανή και χωρίς αναθηματικές στήλες σε κεντρικούς δημόσιους χώρους. Το ίδιο και η οφειλόμενη τιμή προς αυτά από την τοπική κοινωνία δεν περιορίζεται μόνον στους εβραίους, δίκαια ανήκει και σε άλλες, το ίδιο ειδεχθείς γενοκτονίες (ποντίων, μικρασιατών, θρακών, αρμενίων), που δεν απέκτησαν ακόμη «δημόσια σήματα» της πολύπαθης Καβάλας και της περιοχής της στην οποία διαχρονικά συνυπήρξαν ειρηνικά και φιλόξενα και άλλες κοινότητες”.
Ας δούμε τώρα τη διαφορά.
Περί θρησκευτικής συνειδήσεως ή το μεγαλείο των πεφωτισμένων ιεραρχών
Την Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015 στη Λάρισα, τιμήθηκε με μια λαμπρή εκδήλωση η «Εθνική ημέρα μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος». Η εκδήλωση έγινε σε δύο χώρους: Στην Πλατεία Εβραίων Μαρτύρων Κατοχής στο κέντρο της Λάρισας και στο Δημοτικό Ωδείο της πόλης. Την οργάνωσαν η Περιφέρεια Θεσσαλίας, η Περιφερειακή Ενότητα Λάρισας και η Ισραηλιτική Κοινότητα Λάρισας.
Η αλήθεια είναι ότι στην Λάρισα υπάρχει και είναι ζωντανή και δραστήρια ακόμη και σήμερα, μια μικρή σχετικά Εβραϊκή κοινότητα. Έτσι λοιπόν δεν έχει αποκοπεί η ανθρώπινη, συναισθηματική και καθημερινή σύνδεση και συγχρωτισμός ανάμεσα στα μέλη των δύο κοινοτήτων: της χριστιανικής και της εβραϊκής.
Το ότι στην Καβάλα βέβαια δεν ζει πλέον εδώ και αρκετά χρόνια κανένας Εβραίος δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία για όσα έγιναν με ευθύνη της δημοτικής αρχής πριν λίγες μέρες. Όμως σκοπός αυτού του μικρού σημειώματος δεν είναι να ρίξει ευθύνες. Ήδη έχουν λεχθεί και γραφτεί πολλά και νομίζω ότι οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι κατάλαβαν το λάθος τους και προσπαθούν να αποκαταστήσουν τα πράγματα. Οι κακοπροαίρετοι και κολλημένοι δεν αλλάζουν ποτέ και με τίποτα.
Σκοπός λοιπόν αυτού του σημειώματος είναι να αναδείξει το γεγονός, που για τον γράφοντα έχει κεφαλαιώδη σημασία και συμβολισμό, ότι κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωση της Λάρισας ήταν ο μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού Ιγνάτιος.
Γιατί αυτό ακριβώς το γεγονός αποδεικνύει περίτρανα όσα γράφαμε και χθες ότι δηλαδή ο Χριστιανισμός και ειδικότερα η Ορθοδοξία από την φύση της, έχει να παίξει από τη μια τον κατευναστικό ρόλο της συμφιλίωσης των ετεροτήτων και της συμβίωσής μας με τον εκάστοτε «άλλο» και «διαφορετικό» μέσα σε πνεύμα αγάπης και αλληλεγγύης και από την άλλη να προασπίσει το ιερό δικαίωμα της ανεξιθρησκίας.
Αυτό θα πρέπει να έχει αποδέκτες προς πάσα κατεύθυνση.
1. Και σε όσους μέσα στην δημοτική ομάδα της κ. Τσανάκα επικαλέστηκαν λόγους θρησκευτικής συνειδήσεως και αντιτάχθηκαν στην τοποθέτηση μνημείου στην πόλη μας αφιερωμένου στους 1484 Καβαλιώτες Εβραίους που εξολόθρευσαν οι ναζί το 1943 αλλά και
2. Σε όσους έξω από την δημοτική ομάδα της δημάρχου, μεγαλοσχήμονες και μη, προσπάθησαν να την επηρεάσουν αρνητικά (ή και να την απειλήσουν όπως η ίδια παραδέχτηκε δημόσια) και ως ένα βαθμό τα κατάφεραν.
Θ.Θ.
