Η «Πρωϊνή», εν όψει της προγραμματισμένης για την προσεχή Δευτέρα εκδήλωσης στο θέατρο «Παλλάς» με το θεατρικό αναλόγιο «Τα αόρατα γηρατειά» που θα παρουσιάσει η ηθοποιός και σκηνοθέτης Μάγια Λυμπεροπούλου, συζήτησε μαζί της σε μια τηλεφωνική επικοινωνία κατά τη διάρκεια της οποίας μας μίλησε για το συγκεκριμένο έργο, την συνεργασία της με τον Θοδωρή Γκόνη αλλά και την 53χρονη πορεία της στο χώρο του θεάτρου.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ερ.: Πότε θα έρθετε στην Καβάλα;
Απ.: Θα έρθω την Δευτέρα και θα φύγω την Τρίτη. Δεν μπορώ να μείνω περισσότερο διότι έχω υποχρεώσεις στην Αθήνα.
Ερ.: Θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια για την παράσταση της Δευτέρας;
Δεν πρόκειται για μια παράσταση αλλά για μια παρουσίαση, ένα θεατρικό αναλόγιο, ας πούμε, από ένα βιβλίο ενός Ιταλού συγγραφέα και εκδότη, του Βαλεντίνο Μπομπιάνι που λέγεται «Τα αόρατα γηρατειά» και που εγώ τα έχω ορατά πλέον (γέλια). Είναι ένα βιβλίο που αγαπάμε πολύ κι εγώ κι ο Θοδωρής (Σ.Σ. Γκόνης) και όταν μου το πρότεινε να το κάνουμε για την Καβάλα το δέχθηκα με μεγάλη χαρά παρά το γεγονός ότι αυτή την εποχή κρατώ ένα πολύ κουραστικό ρόλο στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα» όπου χρειάζεται να βρίσκομαι συνεχώς στη σκηνή επί δυόμιση ώρες.
Δε θα το έκανα λοιπόν αυτήν την εποχή αυτό αλλά όπως σας είπα το κάνω με χαρά για τον Θοδωρή τον Γκόνη που μου το ζήτησε και γιατί λαχτάρησα να δω την Καβάλα μετά από …χιλιάδες χρόνια που έχω να έρθω εκεί.
Ερ.: Νομίζω πως είχατε έρθει και το 1997 με τη «Μήδεια» του Εθνικού στο Φεστιβάλ Φιλίππων;
Απ.: Ναι,ναι, έχετε δίκιο. Ήταν μια παράσταση με την Καριοφυλλιά Καραμπέτη ως Μήδεια όπου εγώ έκανα την τροφό. Με την Καριοφυλλιά έχω την τύχη να συνεργάζομαι και τώρα. Κι αυτή τη φορά πάλι με το Εθνικό Θέατρο. Πάντως όταν λέω «χιλιάδες χρόνια» να έρθω στην Καβάλα εννοώ για χειμώνα. Αν θυμάμαι καλά είχα έρθει με το Θέατρο Τέχνης από το οποίο εγώ αποχώρησα το 1971!
Ερ.: Γιατί αποχωρήσατε;
Απ.: Πήγα για έξι χρόνια στη Γαλλία όπου δεν έκανα καθόλου θέατρο. Εκεί ήμουν επαγγελματίας θεατής και μάλιστα μπορώ να σας πω ότι δεν μού ‘λειψε και καθόλου το θέατρο. Και σας λέω εν τιμή ότι το αγαπάω τόσο πολύ που μπορώ να το αφήσω ανά πάσα στιγμή.
Ερ.: Εσείς βέβαια κ. Λυμπεροπούλου υπηρετείτε το θέατρο όχι μόνον σαν ηθοποιός αλλά και σαν σκηνοθέτης, έτσι δεν είναι;
Απ.: Βεβαίως. Σκηνοθετώ από το 1987.
Ερ.: Και ανάμεσα στα δύο ποιο αγαπάτε περισσότερο;
Απ.: Δεν κάνω διαχωρισμό. Ασφαλώς είναι πολύ περισσότερα τα χρόνια που έχω κάνει ηθοποιός πράγμα το οποίο όμως έχει λιγότερες ευθύνες παρά το γεγονός ότι ο ηθοποιός εκτίθεται στο κοινό κατά κάποιο τρόπο ενώ ο σκηνοθέτης όχι. Αλλά ακόμη κι αν από σήμερα μέχρι κι εγώ δεν ξέρω πότε, έκανα τον σκηνοθέτη, πάλι τα χρόνια που ήμουν ηθοποιός θα ήταν πολύ περισσότερα.
Ερ.: Θα θέλαμε να μας πείτε και την άποψη σας για τα ΔΗΠΕΘΕ αφού είναι γνωστό ότι είχατε χρηματίσει για πολλά χρόνια καλλιτεχνικός διευθυντής στο ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας από την ίδρυσή του το 1988 μέχρι το 1993.
Απ.: Βεβαίως. Μάλιστα εκεί είχαμε συνεργαστεί και με τον Θοδωρής Γκόνη. Κοιτάξτε, ο θεσμός, ως θεσμός είναι πολύ καλός αλλά έχει γίνει κακή χρήση. Κι αυτό δεν αφορά μόνον το υπουργείο και τις καθυστερήσεις στην καταβολή των επιχορηγήσεων αλλά οφείλεται, επίσης πολύ, και στις ίδιες τις πόλεις που θέλησαν να αποκτήσουν ένα ΔΗΠΕΘΕ για λόγους ψηφοθηρικούς των δημάρχων και στη συνέχεια τα εγκατέλειψαν στην τύχη τους. Και είναι κρίμα αυτό γιατί το θέατρο δεν πρέπει να είναι μια υπόθεση μόνον της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Είναι ντροπή. Άλλωστε εγώ πρεσβεύω ότι το θέατρο θα έπρεπε να υπάρχει και μέσα στα σχολεία όχι για να κάνει τους μαθητές ηθοποιούς αλλά σαν θέμα παιδείας. Εγώ πρέπει να σας πως ότι οφείλω πάρα πολλά στο σχολείο μου όπου ήμασταν υποχρεωμένοι να κάνουμε θέατρο.
Ερ.: Σε μια συνέντευξή σας πριν αρκετό καιρό είχατε πει ότι από μένα δεν περιμένω πια πολλά πράγματα, καλά γεράματα τώρα. Όμως βλέπουμε ότι εξακολουθείτε να είστε πολύ δραστήρια ακόμη.
Απ.: Κοιτάξτε. Η συμμετοχή μου στην παράσταση αυτή του Εθνικού, όπου υπάρχει μια εξαιρετική διανομή γεγονός που είναι και ένας από τους λόγους που ήθελα να συμμετάσχω και όπου επίσης έχω και δυο μαθήτριές μου μαζί που είναι οι πρωταγωνίστριες και τις οποίες καμαρώνω, ήταν παρά πολύ συγκεκριμένη και θα είναι και η τελευταία. Και δεν σας κρύβω ότι έγινε και για λόγους οικονομικούς. Αλλά και επειδή ήταν κι ένα γεγονός εξαιρετικό είπα να είναι η τελευταία μου εμφάνιση στο θέατρο ως ηθοποιός. Αισθάνομαι ότι είμαι πιο χρήσιμη όταν διδάσκω νεαρούς ηθοποιούς παρά να κάνω καριέρα στα 73 μου χρόνια.
Να γιατί αυτό που θα κάνουμε τη Δευτέρα εκεί σε σας το κάνω για το Θοδωρή τον Γκόνη και για την Καβάλα όπως σας είπα.
Ερ.: Ποια είναι η σχέση σας με τον Θοδωρή Γκόνη;
Απ.: Τον Θοδωρή τον έχω σκηνοθετήσει, είχαμε συνεργαστεί πολύ στην Πάτρα, τον θαυμάζω και σαν στιχουργό και σαν λογοτέχνη και θαυμάζω επίσης και το ήθος του το οποίο στο χώρο μας είναι ένα είδος εν ανεπαρκεία. Κι απ’ ότι γνωρίζω κάνει εκεί σε σας δουλειά με πάρα πολλές δυσκολίες και με ελάχιστα χρήματα.
Θ.Θ.
