«Εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί» τραγούδησαν με μια φωνή οι τριακόσιοι και πλέον Καβαλιώτες που γέμισαν ασφυκτικά το «Όσκαρ» το βράδι της Τετάρτης μαζί με τους πέντε εξαίρετους και καταξιωμένους καλλιτέχνες της πόλης μας.
Ο Κυριάκος Μιμίδης, ο Θόδωρος Κατάκαλος, ο Θόδωρος Βαλσαμίδης, η Άννυ Καγκελίδου και ο Γιάννης Μαραγκός κάνοντας μια εξαιρετική επιλογή τραγουδιών, κλασικών και νεότερων δημιουργών, κατάφεραν να κλέψουν το δάκρυ, τη συγκίνηση, τη χαρά και το χειροκρότημα των θεατών που ενθουσιάστηκαν από το πρόγραμμα και τις ερμηνείες και πολύ συχνά συνόδεψαν με το τραγούδι τους τούς καλλιτέχνες.
Η βραδιά απέδειξε πως η Καβάλας μας διαθέτει καλλιτέχνες και σολίστες όχι απλώς που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους προβεβλημένους στα ΜΜΕ συναδέλφους τους αλλά και πολύ καλύτερους αυτών.
Και απέδειξε και κάτι άλλο. Τραγούδια που γράφτηκαν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια όχι απλώς διατηρούν την φρεσκάδα τους και την αποδοχή που έχουν στο ευρύ κοινό μέχρι σήμερα αλλά δυστυχώς ο στίχος τους ξαναγίνεται τραγικά επίκαιρος όταν ύστερα από μερικές δεκαετίες ευμάρειας, ξαναγυρίζουμε στις δύσκολα οικονομικά και κοινωνικά εποχές των δεκαετιών του ’50 και του ’60.
Όταν ένα γεμάτο «Όσκαρ» τραγουδά όλο μαζί με τόσο πάθος και δύναμη τη «Δραπετσώνα» και τα «Παραπονεμένα λόγια» τότε θα πρέπει να τα ακούσουν αυτά με προσοχή και σεβασμό οι κυβερνώντες που είναι μάλιστα και της «Αριστεράς», και να βρουν λύσεις για να βγει ο λαός από αυτή τη μέγγενη της κρίσης που μας έχει όλους λιώσει.
Μπράβο στους καλλιτέχνες λοιπόν αλλά μπράβο και σε όλους όσους εμπνεύστηκαν και υλοποίηησαν αυτή τη μοναδική βραδιά. Το Δήμο Καβάλας δηλαδή και το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας.
Μαγική η βραδιά «Με των άστρων τη μουσική»
