Βρήκαμε τον χρόνο και την ανάλογη διάθεση για να δούμε και την ταινία του Παπακαλιάτη “Αν ..” προχθές και ομολογώ οτι είδαμε μια Παπακαλιάτικη ιστορία ελαφρώς βελτιωμένη απο τις ιστορίες που βλέπαμε στα τηλεοπτικά του σήριαλ.
Ο Παπακαλιάτης ελαφρώς πιο ώριμος και έχοντας επιλέξει την σωστή παρτενέρ και στην ταινία και στην ζωή κάνει ένα σημαντικό κινηματογραφικό βήμα και να είστε σίγουροι οτι δεν θα αργήσει πολύ να έρθει και το επόμενο.
Ο Παπακαλιάτης στην συγκεκριμένη ταινία ακολουθεί δύο πορείες όπου οι πρωταγωνιστές είναι ίδιοι αλλα δεν είναι ίδιες οι συνθήκες που συμβαίνουν τα γεγονότα και το λεγόμενο timing.
Και στις δύο εκδοχές της ζωής του γνωρίζει την ίδια γυναίκα αλλα στο πλάνο a την γνωρίζει και ξεκινάνε μαζί μια καινούργια ζωή , παντρεύοτναι και κάνουν οικογένεια ενώ στο πλάνο b η γνωρίμια γίνεται σε άλλη στιγμή της ζωής τους όταν κυρίως αυτή έχει κάνει ήδη ένα γάμο έχει χωρίσεις και έχει αποκτήσει ένα παιδί.
Η ταινία του Παπακαλιάτη βλέπεται ευχάριστα γιατί έχει ωραία φωτογραφία και μουσική ενώ η Μαρίνα Καλογήρου δίνει τα ρέστα της με την ερμηνεία της στην ταινία ώς ο μεγάλος έρωτας του Παπακαλιάτη.
Διότι η Μαρίνα όπως θα διαπιστώσετε και εσείς έχει ταλέντο στην υποκριτική σε αντίθεση με τον Παπακαλιάτη που είναι ένας ωραίος άνδρας με καλή σκηνοθετική ματιά και γούστο αλλα ατάλαντος.
Τον Παπακαλιάτη τον βοηθάει η εξωτερική του εμφάνιση που ξέρει να διαχιρίζεται με τον καλύτερο τρόπο και επίσης τον βοηθάει οτι πάντα σε οτι κάνει είτε σήριαλ είναι αυτό είτε ταινία επιλέγει τους καλύτερους και τους ανερχόμενους.
Μπορεί ο ίδιος να μην είναι ταλέντο αλλα το μυρίζεται.
Επειδή εγώ το “Αν…” το είδα σε μια απο τις τελευταίες του προβολές θέλω να σας επισημάνω οτι μέσα στην αίθουσα ήτανε περισσότερο γυναίκες που πηγαίνανε για να δούνε την ταινία 2η και 3η φορά και μάλιστα μια κοπέλα σε μια παρέα λίγο πρίν ξεινήσει η προβολή σηκώθηκε απο το κάθισμα της και απευθυνόμενη σε όλους εμάς που την βλέπαμε πρώτη φοράς μας είπε αστειευόμενη οτι ο Παπακαλιάτης στο τέλος πεθαίνει !
Αν δεν έχετε δεί την ταινία και θέλετε να την δειτε να είστε σίγουροι οτι ο Παπακαλιάτης στο τέλος δεν πεθαίνει αλλα να έχετε υπόψη σας οτι με “αν..” και με “θα..” ιστορία δεν γράφεται.
Τα “αν” και τα “θα” είναι ωραία για να γίνεται συζήτηση και να περάνει η ώρα.
Για παράδειγμα στην
παραπάνω φώτο αν το πλάνο ήτανε μεγαλύτερο θα ήτανε διαφορετικά τα πράγματα.
Τέλος πάντων ο Παπακαλιάτης και οι ιστορίες του είναι καλές όταν έχεις και την άνεση και τον χρόνο να ξεφύγεις.
Οταν είσαι βουτηγμένος μέσα σε λογαριασμούς χαράτσια εισφορές και ΦΠΑ δεν είσαι ούτε για Παπακαλιάτη ούτε για τίποτα.
Σε όλα παίζει μεγάλο ρόλο η ψυχολογία.
Για παράδειγμα όταν δεν είσαι καλά ψυχολογικά μπορεί να φάς ένα φυστίκι να πρηστείς και όταν πετάς απο άποψη ψυχολογίας να φάς που λέει ο λόγος ένα ολόκληρο γουρούνι και να κοιμηθείς σαν πουλάκι.
Κατα άλλα πάμε καλά και νομίζω οτι και αυτό το κύμα καοκαιρίας που επηρέασε την υπόλοιπη χώρα εδώ απο τα δικά μας μέρη πέρασε ξόφαλτσα αφού δεν πήραμε και πολλά πράγματα χαμπάρι.
Ακόμα και η θερμοκρασία που λέγανε οτι θα πέσει δεν έπεσε εκεί που μας λέγανε και τολμώ να πω οτι αρχές Γενάρη είμαστε μια χαρά.
Σαν τον περσυνό χειμώνα κανένας παρόμοιος.
Πέρσυ κάθε μέρα που σηκωνόμαστε απο το κρεβάτι μέχρι το βράδυ που πέφταμε ξανά για ΄ύπνο τρώγαμε το ξύλο της αρκούδας.
Πολύ ξύλο ομως.
Λοιπόν λεβέντες αυτά και για σήμερα.
Να είστε καλά και το 2013 να έχει όλα αυτά που μας λείψανε το 2012 και πάνω απο όλα να έχει προβλήματα που να είναι στα μέτρα μας και να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε.
ΑΛΟΡΑ !
