Το βράδυ της Παρασκευής, κάτω από τη δεύτερη πανσέληνο του Αυγούστου και σ’ έναν ιδιαίτερο χώρο, πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση του Δημοτικού Ωδείου Καβάλας υπό τα βλέμματα πολλών θεατών. Φέτος, η Βασιλική Α’ του αρχαιολογικού χώρου των Φιλίππων συμπεριλαμβανόταν μεταξύ των χώρων που παρέμειναν ανοιχτοί για το κοινό το βράδυ της αυγουστιάτικης πανσελήνου. Έτσι το Δημοτικό Ωδείο σε συνεργασία με τη ΙΗ Εφορία Προϊστορικών & Κλασικών Αρχαιοτήτων προγραμμάτισε τη μουσική εκδήλωση «Νότες με πανσέληνο» προκειμένου το κοινό να απολαύσει τη βραδιά και να αποχαιρετίσει με τον καλύτερο τρόπο το φετινό καλοκαίρι.
Το διάρκειας 90 λεπτών πρόγραμμα της εκδήλωσης, αποτελούμενο από αγαπημένα τραγούδια γνωστών Ελλήνων συνθετών και επιλογές από το ξένο ρεπερτόριο, το ανέλαβαν ο Θανάσης Παρμενίδης στο πιάνο και η Μαρία Μουρατίδου στο τραγούδι. Η προσέλευση του κοινού ξεπέρασε κάθε προσδοκία των διοργανωτών, με αποτέλεσμα να γεμίσουν οι καρέκλες που είχαν τοποθετηθεί στον χώρο της Βασιλικής Α’ και οι υπόλοιποι θεατές να βολευτούν στα βράχια τα οποία μετατράπηκαν σε θέσεις.
125 μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι σε όλη την επικράτεια είχαν εξασφαλίσει την άδεια του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, προκειμένου να παραμείνουν ανοικτοί και να υποδεχθούν την 31η Αυγούστου με ελεύθερη είσοδο τους πολίτες, είτε υπήρχαν είτε όχι προγραμματισμένες εκδηλώσεις. Μεταξύ των 125 χώρων στον κατάλογο βρισκόταν ο αρχαιολογικός χώρος των Φιλίππων με τη μουσική του εκδήλωση και η αρχαία αγορά της Θάσου, που απλά παρέμενε ανοιχτή. Φυσικά οι αστοιχείωτοι καρεκλοκένταυροι της Αθήνας που δε γνωρίζουν καν που πέφτει η περιοχή μας, είχαν κατατάξει τους δύο καβαλιώτικους αρχαιολογικούς χώρους στην περιοχή της Θράκης!
Το κοινό υποδέχθηκε στην Βασιλική Α’ ο πρόεδρος του Δημοτικού Ωδείου Κώστας Πεφάνης και προλόγισε η φιλόλογος Δέσποινα Κωνσταντινίδου. Εξήγησε στους παραβρισκόμενους τον όρο «μπλε φεγγάρι», ο οποίος αναφέρεται στο σπάνιο φαινόμενο να έχουμε δύο πανσέληνους μέσα στην ίδιο μήνα. Η τελευταία φορά που είχαμε «μπλε φεγγάρι» ήταν το Μάρτιο του 2010 και η επόμενη θα είναι τον Ιούλιο του 2015. Το φαινόμενο παρατηρείται επειδή το φεγγάρι είναι ολόγιομο μια φορά κάθε 29 μέρες ενώ οι μήνες έχουν 30 ή 31 μέρες. Η συχνότητα εμφάνισης της δεύτερης πανσελήνου σε ένα μήνα είναι μία φορά κάθε 2,7 χρόνια και όπως μπορεί κανείς να καταλάβει, ο μόνος μήνας στον οποίον δεν γίνεται να εμφανιστεί το φαινόμενο, είναι ο Φεβρουάριος.
Για τον εξαιρετικό χώρο που δύναται να αξιοποιηθεί και σε επόμενες εκδηλώσεις πρέπει να αναφέρουμε πως πρόκειται για μία μεγάλη τρίκλιτη βασιλική με εγκάρσιο κλίτος στην ανατολική πλευρά, που χρονολογείται στο τέλος του 5ου αι. και διακρίνεται για τη μεγαλοπρέπεια του γλυπτικού διακόσμου (κιονόκρανα, επίκρανα, θωράκια). Χρονολογείται γύρω στα 500 μ.Χ. Το μέγεθος και η θέση της αποτελούν στοιχεία για να αντιληφθεί κανείς πόσο πολύ σπουδαία και λαμπρή ήταν. Έχει μήκος 136μ. και πλάτος μαζί με τα προκτίσματα της βόρειας πλευράς 50μ. Πρόκειται δηλαδή για τη μεγαλύτερη βασιλική που έχει ανασκαφεί. Στο ιερό βήμα μετά την πελώρια αψίδα της κόγχης υπήρχε τεράστιο σύνθρονο και προ αυτού στη θέση της Αγίας τράπεζας αποκαλύφθηκε το εγκαίνιο με μορφή τετράγωνης τάφρου.
Μέσα σε αυτήν τοποθετούσαν το μαρμάρινο ή μεταλλικό κιβώτιο που περιείχε τεμάχια ιερών λειψάνων Αγίων μαρτύρων τυλιγμένα μέσα σε ύφασμα. Στον κυρίως ναό και στα δεξιά του κεντρικού κλίτους σώζεται η βάση του μεγάλου και επιβλητικού άμβωνα. Μετά το νάρθηκα ήταν η φιάλη ή κρήνη στη μέση της αυλής, που επεκτείνονταν μέχρι τον δυτικό τοίχο, στου οποίου στη μια από τις πέντε κόγχες, τη μεσαία και υπερυψωμένη στεκόταν ο Επίσκοπος κατά το προλειτουργικό στάδιο. Η φιάλη ήταν διώροφη.
Κίονες βάσταζαν τόξα διακοσμημένα και πρόσδιδαν στο τεράστιο οικοδόμημα χαρακτήρα μνημειώδη και μεγαλοπρεπή. Στη βόρεια πλευρά, μεταξύ του βορείου τοίχου του ναού και του λαξευμένου βράχου του λόφου της Ακροπόλεως, διατηρείται σε σχετικά καλή κατάσταση το βαπτιστήριο και άλλοι χώροι απαραίτητοι στην τέλεση του βαπτίσματος. Το δάπεδο του βαπτιστηρίου και των προθαλάμων ήταν στρωμένο με πλάκες πολύχρωμων μαρμάρων, ενώ οι τοίχοι καλυπτόταν με τοιχογραφίες. Από τον προθάλαμο του βαπτιστηρίου ξεκινούσε το κλιμακοστάσιο, που οδηγούσε στα υπερώα της Βασιλικής.
Μετά από μια εκατονταετία λειτουργίας του ναού, πιθανόν το 600 μ.Χ. ο ναός ισοπεδώνεται μάλλον από σεισμό, χωρίς να ξανακτισθεί. Ο χώρος του βαπτιστηρίου διαμορφώθηκε σε μεταγενέστερους χρόνους σε ναΐσκο, διατηρώντας και μαρτυρώντας την ιερότητα του χώρου.
