Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να εξηγήσουμε ένα πάθος σε κάποιον που δεν το έχει ζήσει, όπως δεν μπορούμε να εξηγήσουμε το φως σε έναν εκ γενετής τυφλό. T. S. Eliot
ΝΙΚΗΜΕΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΧΑ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΟΥΝ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ
Κατά πρώτον:
Για να καταπνίξει κάποιος οποιαδήποτε εξέγερση εκ των προτέρων, δεν πρέπει να είναι βίαιος. Μέθοδοι σαν του Χίτλερ είναι ξεπερασμένες. Αρκεί να επηρεάσει τόσο πολύ το συλλογικό φαντασιακό ώστε η ίδια η ιδέα της εξέγερσης να μην έρχεται καν στο μυαλό των ανθρώπων.
Η πληροφόρηση που προορίζεται για το ευρύ κοινό να αναισθητοποιείται από κάθε ανατρεπτικό περιεχόμενο.
Να γελοιοποιηθεί οτιδήποτε έχει υψηλή αξία, να διατηρείται μια συνεχή απολογία της ελαφρότητας. ώστε η ευφορία της διαφήμισης να καταστεί το πρότυπο της ανθρώπινης ευτυχίας. Και μοντέλο ελευθερίας.
Ο μαζάνθρωπος που παράγεται κατ’ αυτό τον τρόπο, πρέπει να αντιμετωπίζεται ως αυτό που είναι: ένα μοσχάρι, και πρέπει να παρακολουθείται όπως πρέπει να είναι ένα κοπάδι. Ό,τι επιτρέπει στη διαύγειά του να αποκοιμηθεί είναι ένα κοινωνικό αγαθό, ό,τι θα έθετε σε κίνδυνο την αφύπνισή του πρέπει να γελοιοποιηθεί, να καταπνιγεί, να καταπολεμηθεί.
Κατά δεύτερον:
Κραυγές και ψίθυροι
ζούμε σε καιρούς χαμηλών προσδοκιών
είπα να βάλω στο παιχνίδι παίκτες δυνατούς
με μυαλό ξουράφι και πράξη δηκτική
να μας χαρίσουνε χαμόγελο και αισιοδοξία
γιατί δεν αξίζουμε αυτή τη μιζέρια που γύρω μας καλπάζει.
Είναι ένα ταξίδι στη φουρτουνιασμένη θάλασσα της αμφισβήτησης
με οδηγό τους χτύπους της καρδιάς
και θάρρος απαραίτητο να σηκώνουμε κεφάλι ψηλότερα από το μπόι
Είναι ένας ύμνος εις την Αυτονομίαν
από κάθε τι κατεστημένο.
εγκυκλοπαίδεια ανυπακοής και πείσματος
μια αφήγηση για το χθες και το σήμερα του επαναστατικού αγώνα
είναι ένα έργο γροθιά στο στομάχι
ένα μπρος πίσω στην Ιστορία των αγώνων των καταπιεσμένων ενάντια στους καταπιεστές
Ώστε να κερδίσουμε το αφεντικό μέσα μας και να αναδείξουμε την συνεργασία, το ΕΜΕΙΣ
Μιχάλης, 29-2-24
μες την μακρά ιστορία ο άνθρωπος έχει αναλάβει μέσα του κάθε είδους συμπεριφορά
έγινα αφεντικό δούλος καταπατητής βιαστής αποικιοκράτης ρατσιστής εποικιστής και πατριάρχης, υποδούλωσα βασάνισα κακοποίησα εκμεταλλεύτηκα,
ταυτόχρονα υπήρξε ελεήμων αλληλέγγυος αγάπησε συγχώρησε συνεργάστηκε βοήθησε
Τώρα καλείται να διαλέξει πλευρά, να αναλάβει την ευθύνη των πράξεων του και να στήσει το καινούργιο, που είναι τόσο παλιό όσο και ο ίδιος
Εγκλωβισμένοι στα μικρά ή μεγαλύτερα κλουβιά της καθημερινότητας ζούμε την ψευδαίσθηση ελευθερίας που μας αναλογεί
Η συνήθεια, αυτή η μεγάλη φυλακή
Βέβαια, υπάρχουν και οι ειδικές φυλακές και τα νοσοκομεία να μας θυμίζουν πόσο πολύτιμη είναι αυτή η ψευδαίσθηση ελευθερίας
Φτάνει να την εκτιμούμε και να την πηγαίνουμε πιο πέρα…
Ας προχωρήσουμε όμως λίγο μακρύτερα:
Karim Franceschi, ο ιταλός που πολέμησε το Isis: «Δεν πίστευα ότι θα επέστρεφα ζωντανός. Λίγες μέρες εκπαίδευση και σε στέλνουν κατευθείαν στη μάχη. Οι πεσμεργκά βιώνουν το χειρότερο δράμα: ενώ διεξάγουν πόλεμο, τα παιδιά τους στρατεύονται στο Ισλαμικό Κράτος»
«Μάχεσαι όλη νύχτα και μέρα μέχρι να εξαντληθείς… τα ρούχα σου βρωμάνε, τα πόδια σου λυγίζουν και προσπαθείς να μην κοιμηθείς… για να κατακτήσεις το σπίτι μπροστά σου… πυροβολείς και το κάνεις, δεν βλέπεις… διακινδυνεύοντας, όλες τις ώρες, να σε αιφνιδιάσει κάποιος από το Isis και να σου κόψει το κεφάλι» λέει με λεπτή φωνή ο Karim Franceschi. Ο 26χρονος από τη Senigallia μιλάει με ήπιους τόνους, αποφάσισε να φύγει από την Ιταλία και να ενωθεί με τον κουρδικό λαό του Κομπάνι για να πολεμήσει το Isis: «Δεν μου αρέσει ένας κόσμος όπου τα παιδιά πολεμούν και οι άνδρες παρακολουθούν». Είναι γιος ενός παρτιζάνου και μιας μαροκινής μητέρας και επέστρεψε μετά από τρεις μήνες μάχης, 26 χρόνια στο μέτωπο και το αίμα του Κομπάνι μπροστά στα μάτια του.
Πώς νιώθεις Karim;
«Ζωντανός… (γελά). Όταν έφτασα, το Κομπάνι ήταν περικυκλωμένο από το Isis. Χαίρομαι που ζω»
Πώς ξεκίνησε αυτή η επικίνδυνη περιπέτεια;
«Με μια εκπαίδευση 3 ημερών»
Σε τι συνίστατο; Σε ασκήσεις στο πεδίο;
«Όχι. Ρίχνοντας με ak47, σε έναν πολύ μικρό δρόμο 50 μέτρων. Είσαι περικυκλωμένος από τον πόλεμο που αναπτύσσεται σε κάθε πλευρά. Βλέπεις πώς λειτουργεί το Καλάσνικοφ, αυτό είναι όλο. Στη συνέχεια, παραδίδεσαι σε μια ομάδα στο μέτωπο»
Τι είναι το μέτωπο;
«Μια σειρά από πολλά σπίτια. Προσπαθείς να κατακτήσεις αυτό που έχεις μπροστά σου, τίποτα παραπάνω. Μάχεσαι από το ένα στο άλλο, νύχτα και μέρα, ανάμεσα σε γυναίκες, παιδιά που παλεύουν μαζί σου ασταμάτητα. Έχω δει κοριτσάκια να μάχονται σαν λιοντάρια»
Πες μου για μια τυπική μέρα!
«Δεν υπάρχει. Αν δεν έχεις αγωνιστεί το βράδυ, ξυπνάς στις έξι και ξαναρχίζεις να μάχεσαι μέσα στη λάσπη. Όταν δεν αντέχεις άλλο, προσπαθείς να ξεκουραστείς και να αποσυρθείς στα σπίτια που έχουν ήδη καταλάβει οι δικοί σου. Εκεί πλένεσαι και τρως κάτι για να επιστρέψεις στη μάχη»
Το νερό;
«Σε ένα από τα σπίτια που βρέθηκα κατάφεραν να βγάλουν νερό από ένα πηγάδι, μετά έφταναν τα μπουκαλάκια»
Και στην πόλη των αμάχων;
«Παραδόξως ρισκάραμε περισσότερο. Επειδή δεν είσαι σε πλήρη εγρήγορση. Αλλά έπρεπε να φάμε κάτι τις… Για μια εβδομάδα έτρωγα μόνο φασόλια σε κονσέρβα»
Πόσο προετοιμασμένος ένιωσες για το πού πήγες;
«Δεν είσαι ποτέ προετοιμασμένος. Αλλά πολεμάς ή πεθαίνεις. Πίσω σου υπάρχουν μόνο οι πολίτες και δεν έχεις άλλη επιλογή. Χρειάζεται θάρρος και αποφασιστικότητα, τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα. Σίγουρα λίγη σωματική ικανότητα βοηθάει, αλλά η αποφασιστικότητα είναι το παν»
Έχεις σκοτώσει;
«No comment…»
Και η μεταξύ σας επικοινωνία;
«Καταλαβαίναμε ο ένας τον άλλον με χειρονομίες. Υπήρχε ένας που μιλούσε πολύ σπασμένα αγγλικά και έβγαιναν με το ζόρι από το στόμα του όταν οι επιθέσεις γίνονταν λυσσασμένες»
Τα όπλα;
«Στην αρχή είδα μόνο ak47. Στη συνέχεια κλέβαμε όπλα από τους σκοτωμένους εχθρούς, και εκεί αρχίσαμε να χρησιμοποιούμε χειροβομβίδες και εκτοξευτές ρουκετών…»
Από την δύση τι έρχεται;
«Κυρίως τρόφιμα. Αλλά σε μια ορισμένη περίοδο και εξοπλισμός από άλλες Χώρες»
Και η Ιταλία;
«Απουσιάζει από κάθε άποψη. Με την έννοια ότι αν πιστεύεις στις δημοκρατικές αξίες και στο Σύνταγμα, πρέπει να ξέρεις ότι αυτές οι αξίες δεν έχουν σύνορα. Πρέπει να σταθούμε μπροστά και να βοηθήσουμε αυτό τον κόσμο βορά της βαρβαρότητας πριν φτάσουν στα μέρη μας»
Πόσο σε έχει αλλάξει αυτή η εμπειρία;
«Μου έμαθε τι σημαίνει να θυσιάζεσαι για αυτό που πιστεύεις. Δεν ξέρω αν στη Δύση είμαστε ικανοί να τις υπερασπιστούμε [αυτές τις αξίες]»
Και οι περίφημοι κούρδοι πεσμεργκά;
«Ζουν ένα μεγάλο δράμα. Ενώ πολεμούν τα παιδιά τους κατατάσσονται στο Isis, μια απίστευτη μηχανή προπαγάνδας»
Πώς το κάνουν;
«Όπως στη Δύση. Πείθουν τους περιθωριοποιημένους ότι εκεί θα υπάρξει μια ζωή πλούτου για αυτούς. Και όποιος είναι διαφορετικός πρέπει να καταστραφεί, να σκοτωθεί ή να υποδουλωθεί. Η δημοκρατία, [η αληθινή] είναι για αυτούς ένα θανάσιμο αμάρτημα»
Συνεπώς;
«Χρειάζεται ένας αγώνας επάνω στις ιδέες. Να δώσουμε μια διέξοδο που ξεπερνά τα χρήματα. Για να δείξουμε ότι μπορούμε πάντα να καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον μεταξύ διαφορετικών ανθρώπων. Έχω δει χριστιανούς, εβραίους, σιίτες και σουνίτες μουσουλμάνους να πολεμούν μαζί εναντίον του ισλαμικού κράτους»
Ποια είναι τα μεσαία στελέχη του Isis;
«Έχω δει στελέχη του στρατού του Σαντάμ Χουσεΐν»
Θα επιστρέψεις εκεί για να πολεμήσεις;
«Δεν ξέρω. Δεν πίστευα ότι θα επέστρεφα ζωντανός»
[Σημείωση δική μου, επέστρεψε άλλες δυο φορές, από όσο γνωρίζω, Μ.]
Μιχάλης ‘Μίκης’ Μαυρόπουλος αέναη κίνηση
