Σήμερα θέλω να ζητήσω εκ των προτέρων συγγνώμη από τους αναγνώστες της «Πρωϊνής» γιατί το κείμενό μου θα έχει έναν πολύ προσωπικό χαρακτήρα και θα ήθελα να παρακαλέσω όσους το διαβάσουν να μην με παρεξηγήσουν και με θεωρήσουν ξιπασμένο και υπερφίαλο. Γιατί σε όποιον απλό, κανονικό και καθημερινό άνθρωπο συνέβαινε αυτό που συνέβη σε μένα το βράδι της Τρίτης που βρέθηκα στη Σόφια, θα αντιδρούσε, νομίζω, με τον ίδιο τρόπο. Θα τσιμπιόταν δηλαδή για να διαπιστώσει αν ονειρεύεται ή αν είναι ξύπνιος.
Τη δεκαετία του ’70 έζησα στην Αθήνα για έξι ολόκληρα χρόνια. Εκεί κατοικούσε από πολύ καιρό πριν και ο θειός μου ο Νίκος, ο μεγαλύτερος αδερφός του πατέρα μου, που μου έκανε μαθήματα και μου έμαθε τα λίγα Αγγλικά που μιλώ σήμερα.
Εκείνα λοιπόν τα φτωχά Αγγλικά, που εμπλουτίσθηκαν στη συνέχεια και με τα ακούσματά μας από τις χιλιάδες αμερικανικές ταινίες που είδαμε στο σινεμά και την τηλεόραση και με την συμβολή, προσφάτως, και του internet, αποδείχθηκαν αρκετά για να με βοηθήσουν σε μια απρόσμενη και μοναδική στιγμή της ζωής μου.
Το καλοκαίρι, όταν η Όπερα και το Μπαλέτο της Σόφιας ήρθε στην Καβάλα για την συμμετοχή τους στο Φεστιβάλ Φιλίππων, γνωρίστηκα με τον διευθυντή του μεγάλου αυτού βουλγαρικού λυρικού οργανισμού, ακαδημαϊκό Πλάμεν Καρτάλοφ από τον οποίο μάλιστα πήρα και μια συνέντευξη που δημοσιεύθηκε στην «Πρωϊνή».
Η επαφή και η σχέση αυτή προχώρησε με την ανταλλαγή απόψεων μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και πριν μερικές εβδομάδες δέχθηκα από τον ίδιο και την Όπερα της Σόφιας μια πρόσκληση για να παρακολουθήσω την Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013 την πρεμιέρα την όπερας του Βέρντι «AIDA» στην Βουλγαρική πρωτεύουσα με την οποία μάλιστα θα άνοιγε και η σεζόν 2013 – 2014 για το βουλγαρικό λυρικό οργανισμό.
Πρέπει να σημειώσω εδώ ότι οι Βούλγαροι έχουν μια πολύ μεγάλη παράδοση στο λυρικό θέατρο, ακόμη και πριν τον πόλεμο, το πρόγραμμά τους κάθε χρόνο είναι πλουσιότατο και το παρακολουθεί ένα ευρύτατο και αρκετά εξειδικευμένο και εξοικειωμένο με την όπερα κοινό ενώ έχουν παρουσιάσει την δουλειά τους σε πολλές χώρες σε όλο τον πλανήτη.
Φυσικά δέχθηκα με μεγάλη χαρά την πρόσκληση και βρέθηκα την Τρίτη το μεσημέρι στη Σόφια.
Όταν στις 18.30 έφτασα στο κτήριο της όπερας τρόμαξα με τον κόσμο που περίμενε απ’ έξω αλλά οι υπεύθυνοι είχαν φροντίσει να με υποδεχτούν με τον καλύτερο τρόπο, να έχουν κρατήσει ειδική θέση στο πάρκινγκ για το αυτοκίνητό μου και να με οδηγήσουν χωρίς ταλαιπωρία στη θέση μου που ήταν από τις πλέον προνομιακές.
Η παράσταση είχε επίσημο χαρακτήρα και θα την παρακολουθούσε και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας Rosen Plevneliev ο οποίος πράγματι έφτασε κάποια στιγμή και κάθισε στην μπροστινή από μένα σειρά σε απόσταση δύο τριών καθισμάτων αριστερά μου.
Η υπεύθυνη διεθνών σχέσεων της Όπερας Άνα Μπογντάνοβα με είχε ενημερώσει ότι στο διάλειμμα θα έπρεπε να πάω στον χώρο των επίσημων καλεσμένων για τα καθιερωμένα ποτά.
Πράγματι λοιπόν στο διάλειμμα πήγα εκεί όπου ήταν συγκεντρωμένοι όλοι οι επίσημοι καλεσμένοι της παράστασης μεταξύ των οποίων ο πρόεδρος της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας, υπουργοί και άλλοι αξιωματούχοι αλλά και Ιταλοί επίσημοι προσκεκλημένοι αφού η συγκεκριμένη παράσταση είναι μια συμπαραγωγή της Όπερας της Σόφιας με την Αρένα της Βερόνας και θα παιχτεί μάλιστα το καλοκαίρι στην ιταλική πόλη αφού γιορτάζονται εκεί τα εκατό χρόνια του ομώνυμου φεστιβάλ.
Ο διευθυντής της Όπερας της Σόφιας Πλάμεν Καρτάλοφ με υποδέχθηκε θερμότατα και ξεκίνησε να μιλά προς τους σαράντα περίπου ανθρώπους που βρισκόμασταν σε εκείνον το χώρο σχετικά με την παράσταση και την συνεργασία με τους Ιταλούς.
Και ξαφνικά με παρουσιάζει στους παραβρισκόμενους και κάνει μια μεγάλη αναφορά με θερμότατα λόγια για την Καβάλα, το Φεστιβάλ Φιλίππων και την συνεργασία που είχε το καλοκαίρι με τον δήμο και τον δήμαρχο Κωστή Σιμιτσή. Όλων φυσικά τα μάτια στράφηκαν απάνω μου και στη συνέχεια με συστήνει στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, έναν απλό και ευπροσήγορο άνθρωπο ο οποίος μου μίλησε επίσης με θερμά λόγια για την Ελλάδα και για τους καλούς του φίλους, όπως χαρακτηριστικά είπε, Κάρολο Παπούλια, Αντώνη Σαμαρά και Γιάννη Μπουτάρη.
Τα πόδια μου έτρεμαν αλλά είχα το θράσος να πω σαν μια ευχή, να ευδοκιμήσει η συνεργασία της Όπερας της Σόφιας με το Φεστιβάλ Φιλίππων και του χρόνου να κάνουν οι Βούλγαροι μια πρεμιέρα τους στο αρχαίο θέατρο των Φιλίππων και να παραστεί και εκείνος, ο ίδιος ο πρόεδρος της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας ώστε να αποτελέσει αυτό μια ευκαιρία να επισκεφτεί και να γνωρίσει την Καβάλα. Και μου απάντησε: «Φυσικά και θα έρθω, μαζί με τον φίλο μου τον Κάρολο Παπούλια».
Η συζήτηση προχώρησε καθώς τα φλας άστραφταν και εγώ νόμιζα πως έβλεπα αστράκια.
Ο Rosen Plevneliev γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Γκότσε Ντέλτσεφ αλλά η οικογένειά του κατάγεται από την Πετρούσα της Δράμας και οι πρόγονοί του μετανάστευσαν το 1913 μετά το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων όταν με την συνθήκη του Βουκουρεστίου τα εδάφη αυτά κατακυρώθηκαν υπέρ της Ελλάδας.
Προέρχεται από το συντηρητικό κόμμα του Μπόρις Μπορίσοφ στην κυβέρνηση του οποίου ήταν υπουργός Περιφερειακής Ανάπτυξης και Δημοσίων Έργων.
Είναι ηλεκτρολόγος – μηχανολόγος μηχανικός, είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά.
Εξελέγη πρόεδρος της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας τον Φεβρουάριο του 2012 οπότε και υπερίσχυσε του σοσιαλιστή αντιπάλου του την δεύτερη Κυριακή με 52,5% έναντι 47,5%. Είναι μόλις 49 χρονών.
Την επόμενη μέρα ο Πλάμεν Καρτάλοφ με υποδέχθηκε στο γραφείο του όπου μου ανέπτυξε την θερμή του επιθυμία για την συνεργασία της Όπερας της Σόφιας και του δήμου Καβάλας για την συμμετοχή τους στο Φεστιβάλ Φιλίππων.
Μου είπε χαρακτηριστικά ότι παρά το γεγονός ότι ο χώρος του αρχαίου θεάτρου είναι πρακτικά και τεχνικά πολύ δύσκολος για να φιλοξενήσει μια παράσταση όπερας εντούτοις εκείνος εμπνέεται από την ιερότητα αυτού του χώρου και η ιστορία που κουβαλάει και του δίνει μια απίστευτη ενέργεια για να ξεπεράσει κάθε πρακτική και τεχνική δυσκολία.
Μου ανέφερε τέλος ότι είναι πρόθυμος να έρθει άμεσα στην Καβάλα για να σχεδιάσουν με τον δήμαρχο και τους υπευθύνους μια μελλοντική συνεργασία.
Μακάρι…
Στη φωτογραφία στο κέντρο ο πρόεδρος της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας Rosen Plevneliev και δεξιά ο διευθυντής της Όπερας της Σόφιας PlamenKartaloff
Θόδωρος Θεοδωρίδης
