Μια «Λυσιστράτη» του σωρού, από αυτές που με το κιλό έχουμε ατυχήσει να παρακολουθήσουμε στη διάρκεια των τελευταίων ετών, ήταν και η φετινή. Σε ένα μισοάδειο θέατρο, συνηθισμένη δυστυχώς κατάσταση για το φετινό καλοκαίρι, ο κοσμάκης μπορεί να γέλασε και να χειροκρότησε, όπως άλλωστε συμβαίνει συνήθως στις αριστοφανικές παραστάσεις με τα πιασάρικα ονόματα. Ηθικό δίδαγμα όμως από το έργο του ποιητή δεν προέκυψε, έτσι τουλάχιστον όπως το σκηνοθέτησε απόλυτα άνευρα ο Τσέζαρις Γκραουζίνις, αλλά κι έτσι όπως ερμήνευσαν τους ρόλους οι ηθοποιοί. Αν και κάποιοι εξ αυτών είναι εξαιρετικοί εκπρόσωποι της ηθοποιίας, η φετινή τους συμμετοχή μάλλον δυσάρεστα μας εξέπληξε.
Το σκηνικό που καλοπροαίρετα κάποιοι θα το χαρακτήριζαν ως αφαιρετικό και μινιμαλιστικό, εγώ θα το συγκρίνω με δουλειά σχολικής παράστασης. Σίγουρα δεν είναι ευθύνη του Γιώργου Πάτσα, ο οποίος για άλλες φετινές παραστάσεις «έδωσε ρέστα» ετοιμάζοντας πραγματικές εικαστικές δημιουργίες. Προφανώς ανάλογα με τον προϋπολογισμό κάθε ιδιωτικής εταιρείας παραγωγής κυμαίνεται και το σκηνογραφικό αποτέλεσμα που φορτώνεται στα οχήματα για να οργώσει τη χώρα στην περιοδεία. Το συγκεκριμένο ήταν κάτι λιγότερο από λιτό, χωρίς «ταυτότητα» και χωρίς χρώμα.
Όσες αποχρώσεις έλειπαν όμως από το σκηνικό, τις είχαν επάνω τους τα κοστούμια που επίσης ετοίμασε ο Γιώργος Πάτσας. Κλόουν, κολομπίνες, μαριονέτες, φιγούρες που κινούνταν μεταξύ του καμπαρέ και της κομέντια ντελ άρτε θύμιζαν οι εμφανίσεις του υπερβολικά μακιγιαρισμένου θιάσου. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα βέβαια, αλλά δε μπορώ να πω ότι μ’ ενθουσίασε το θέαμα που αντίκρισα κι ότι θα μπορούσα να το κατατάξω σε κάποια χρονική περίοδο. Αδιάφορη μ’ άφησαν τα μουσικά μοτίβα του Δημήτρη Θεοχάρη σε στίχους Γιώργου Μπακόλα.
ΤΙΠΟΤΑ Ή ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ!
Κι αν όλα αυτά είναι παράπλευρα και ίσως ενίοτε να μην επηρεάζουν το τελικό αποτέλεσμα, δυστυχώς αδιάφορη μ’ άφησαν και οι ερμηνείες των ηθοποιών. Όταν εξέρχεσαι από το θέατρο και αποφαίνεσαι ότι οι κορυφαίοι του θιάσου ήταν ο Κινησίας – Θανάσης Τσαλταμπάσης και η Μυρίνη – Νάντια Κοντογεώργη, τότε μάλλον κάτι πήγε λάθος στη συνταγή.
Δεν περίμενα τόσο αμήχανη και βαριεστημένη απόδοση από τον Αντώνη Λουδάρο, τον οποίον ομολογουμένως εκτιμώ για το πολύπλευρο ταλέντο του. Δεν περίμενα την αποστραγγισμένη απόδοση της Καίτης Κωνσταντίνου, την οποία θεωρώ καλή κωμικό, που λες και έπαιζε τη Σωσώ σε ένα ακόμη επεισόδιο των «Εγκλημάτων». Χάθηκε η Μαργαρίτα Βαρλάμου ως Λαμπιτώ ενώ είχε δυνατότητες για κάτι καλύτερο. Η πλέον κακή παρουσία όλων ήταν η πρωταγωνιστική της Μαρίας Καβογιάννη, που όχι μόνο δε μ’ έπεισε ως Λυσιστράτη, αλλά κάποιες στιγμές με κούρασε κιόλας με τις κινήσεις της και τις άνευρες ατάκες που πρόφερε.
Το μοναδικό στοιχείο που θα εξάρω ήταν οι ελάχιστες βωμολοχίες της μετάφρασης και οι ιδιόρρυθμοι φαλλοί που χρησιμοποιήθηκαν, άρα τα παιδιά – θεατές δε θα χρειάστηκαν ιδιαίτερες εξηγήσεις από τους γονείς τους. Αναλόγως με την οπτική του καθενός, το αρχαίο θέατρο των Φιλίππων το βράδυ του Σαββάτου ήταν είτε μισογεμάτο είτε μισοάδειο. Αυτή είναι δυστυχώς η εντύπωση που θα διατηρήσουμε από το φετινό φεστιβάλ. Η μισοάδεια πλατεία και τα λιγοστά εισιτήρια συγκριτικά με προηγούμενα καλοκαίρια. Τις αιτίες ας τις αναζητήσουν οι επαΐοντες που ετοιμάζουν τις περιοδείες των θερινών παραγωγών και οι διοργανωτές των θεσμών που εντάσσουν τις παραστάσεις στα προγράμματά τους. Προφανώς η κρίση «άργησε μια μέρα», αλλά τελικά έπληξε θανάσιμα και το θέατρο στην επαρχιακή Ελλάδα του 2014.
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΛΟΙΠΟΝ: Στο Λάκη και το «Προσκήνιό» του, που και φέτος το καλοκαίρι μας δέχθηκαν και μας φιλοξένησαν με τον καλύτερο τρόπο. Το βράδυ του Σαββάτου μας σέρβιραν τα τελευταία σουβλάκια του καλοκαιριού και ήταν όπως πάντα νοστιμότατα. Κάποια βράδια μάλιστα, τα εκτός θεάτρου μεζεδάκια ήταν το ιδανικό «φάρμακο» για να γιατρευτεί το εντός θεάτρου «φαρμάκι» που γευτήκαμε.
Χαιρετίσματα στους αγαπητούς εθελοντές που στάθηκαν επάξια και φέτος στις «επάλξεις» τους, στηρίζοντας το θεσμό και βοηθώντας σε κρίσιμους τομείς, όπως να μην «οργώνουν» τα σκηνικά οι τακουνοφορούσες κυρίες, να μην αποσπούν την προσοχή μας οι καθυστερημένοι στην έλευση θεατές, να τακτοποιούνται όπως πρέπει τα έχοντα κινητικά προβλήματα άτομα, να προσφέρονται στους ηθοποιούς των θιάσων όσα ζητούνται.
Τέλος, τα θερμότερα χαιρετίσματα στα πολύτιμα μέλη της φεστιβαλικής μας «συμμορίας». Εκείνους κι εκείνες που κάθε καλοκαίρι, χρόνια και χρόνια τώρα, μας συντροφεύουνε και είτε απολαμβάνουν, είτε απογοητεύονται μαζί μας με τα επί σκηνής δρώμενα. Εύχομαι σε όλους και σε καθένα χωριστά έναν εύκολο χειμώνα, με λιγότερα προβλήματα και με περισσότερη ζέστα στην καρδιά.
ΒΟΥΛΑ ΘΑΣΙΤΟΥ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ
=====================================================================
