Ανάμεσα στους υποστηρικτές του «ναι» και τους οπαδούς του «όχι» υπάρχει χώρος μπόλικος. Κάπου εκεί (στο ενδιάμεσο) φαίνεται να συναντάς τους περισσότερους. Τους πιο πολλούς έλληνες. Που δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματα που ανέκυψαν εξ αιτίας της διακοπής της λειτουργίας των τραπεζών. Της στάσης του εμπορίου. Την ώρα που η μια ομάδα προωθεί το «ναι» κι η άλλη το «όχι», ένα σωρό άνθρωποι πασχίζουν να βρουν το φως στο τούνελ. Ψάχνουν μα φως δεν υπάρχει πουθενά. Μόνο ένα μεγάλο τούνελ.
Εξ αυτού του λόγου η δραστηριότητα και της μιας και της άλλης ομάδας αφήνει ασυγκίνητους τους πιο πολλούς καβαλιώτες. Δεν έχουν χρόνο να βρεθούν στη δημοτική καπναποθήκη, δεν έχουν διάθεση να ακούσουν την ομιλία του κ. Κομουτσάκου. Επιλέγουν να βρίσκονται κάπου αλλού. Στα προβλήματα που βιώνουν από το Σάββατο, λόγω της τοπικής εορτής από την Τρίτη. Καλό είναι αυτό να το παραδεχθούμε μιας και θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε γιατί η μία σύσκεψη έγινε μεταξύ λίγων κι η άλλη εκδήλωση μεταξύ ακόμη λιγότερων.
Πρωί πρωί χθες η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ μπήκε στο κτίριο του παλιού Νοσοκομείου. Όχι φυσικά για να το αξιοποιήσει. Προτίμησε κάτι απλούστερο. Παραβίασε την παραβιασμένη από προηγούμενους κεντρική πόρτα, ανέβηκε στους ψηλότερους ορόφους και δεν κρέμασε ένα πανό. Κρέμασε τρία, μεγάλων διαστάσεων. «Όχι» η βασική τους λέξη. Ο κόσμος κατέβαινε το πρωί στη δουλειά, πήγαινε στην ουρά στην τράπεζα. Το έβλεπε αλλά ήταν σα να μη το έβλεπε καθόλου. Το μυαλό του διερχόμενου πολίτη είναι κάπου αλλού.
Οι νεοδημοκράτες νοίκιασαν τη μεγάλη αίθουσα του ξενοδοχείου, ζήτησαν να προετοιμαστούν ένα σωρό καθίσματα. Κι όταν το κοινό δεν εμφανίζονταν (οι καρέκλες έμεναν άδειες) έτρεχε το προσωπικό. Να κρύψει με διάφορα τεχνάσματα την μη προσέλευση των «σίγουρων» παρόντων.
Σε αυτή την κατάσταση είμαστε σήμερα στην Καβάλα. Προβλήματα, αγωνία, ανησυχία και δίπλα μας προεκλογική περίοδος. Να συμμετάσχεις ή να πας στο σούπερ μάρκετ; Να αποδεχθείς την πρόσκληση της εκδήλωσης ή να πιάσεις καλή θέση στην ουρά του ΑΤΜ; Οι περισσότεροι έχουν άλλες προτεραιότητες από το να αποδεχθούν τα ερεθίσματα του «ναι» και του «όχι». Πέραν του ότι η συμμετοχή στο δημοψήφισμα της Κυριακής δεν θα είναι καθόλου μεγάλη, το βράδυ που θα γίνει γνωστό το αποτέλεσμα δεν θα υπάρξουν χαρές και πανηγύρια. Άπαντες θα είμαστε βυθισμένοι στις σκέψεις για το αύριο. Το οποίο είτε έτσι, είτε αλλιώς θα έρθει. Ένας Θεός γνωρίζει τι (χειρότερο;) θα μας φέρει.
Δεν κατηγορούμε τον Πρωθυπουργό. Έλαβε σαφή εντολή από το εκλογικό σώμα να διαπραγματευτεί αλλιώς. Όχι την συνηθισμένη διαπραγμάτευση στα… τέσσερα. Πορεύεται με αυτό τον τρόπο και κάνει λάθη. Δεν είναι απολύτως φυσιολογικό; Αν θέλαμε έγκαιρα συμφωνία (με περικοπές και ΕΝΦΙΑ) θα προτιμούσαμε τους άλλους.
Οι περισσότεροι έλληνες ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ κι ο ΣΥΡΙΖΑ πολλά μπορεί να μην έκανε, την διαφορετική ωστόσο διαπραγμάτευση την υλοποίησε. Περίμενε ότι αυτή θα εξελίσσονταν με ανοιχτές τις τράπεζες. Σα να μη συμβαίνει τίποτα το περίεργο. Αμ δε. Οι τράπεζες λειτούργησαν κανονικά από τον Φεβρουάριο ως το τέλος Ιουνίου. Κάποια όμως στιγμή η διαφορετική διαπραγμάτευση προκάλεσε το όριο αναλήψεων των 60 ευρώ. Που το περίεργο;
Το σύστημα έχει άμυνες, θα τις ενεργοποιούσε αργά ή γρήγορα. Η νέα Κυβέρνηση έχει σχέδιο, θα το υλοποιούσε σύμφωνα με όσα υποσχέθηκε προεκλογικά. Ζούμε αυτό που ψήφισε ο ελληνικός λαός. Ο οποίος είτε δεν ήξερε, είτε δεν πίστευε, είτε δεν περίμενε. Χθες ο Πρωθυπουργός ζήτησε από τους πολίτες να μην λυγίσουν. Πλέον δεν είναι ο φόβος. Ότι κακό ήταν να γίνει έγινε. Τώρα είναι το πόσο αντέχει κάποιος…
Όταν βρίσκεσαι σε μια δοκιμασία δεν έχεις καιρό για συναντήσεις στη πλατεία Καπνεργάτη. Δεν προλαβαίνεις να ακούσεις τον Κομουτσάκο. Φροντίζεις ώστε να έχεις κάποια πράγματα στο ψυγείο, μια ελπίδα έστω κι έναν στόχο. Να υπάρχει κάτι να περιμένεις προκειμένου να διατηρείς την αισιοδοξία σου. Ας προτρέξουμε λίγο, ας φέρουμε νωρίτερα το βράδυ της Κυριακής. Κι ας αναρωτηθούμε: Ποιο ακριβώς αποτέλεσμα θα είναι το καλό; Σε αυτή την ερώτηση ουδείς μπορεί με σιγουριά να απαντήσει. Την επόμενη του δημοψηφίσματος – ας μη διαφεύγει της προσοχής μας- πάλι οι τράπεζες θα είναι κλειστές.
Η Δήμαρχος Δήμητρα Τσανάκα περίμενε υπομονετικά τον κ. Κομουτσάκο, να τον δει και να του μιλήσει έστω για λίγο. Έπρεπε να φύγει για την εκδήλωση με την προβολή του ντοκιμαντέρ. Ο βουλευτής της ΝΔ εμφανίστηκε περίπου στις 9 το βράδυ. «Πρέπει να φύγω, περιμένω από τις 7.30» του είπε η Δήμαρχος. Αυτός δυσαρεστήθηκε. Την παρακάλεσε να μείνει. Η Δήμαρχος υποχώρησε. Αποδέχθηκε το αίτημα Κομουτσάκου. Το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε χωρίς τη παρουσία της.
Μετά ανέλαβε να παρουσιάσει τον ομιλητή ο πρόεδρος της ΝΟΔΕ. Αφού γρήγορα γρήγορα ανέφερε το βιογραφικό του άκουσε μια φωνή από πίσω του. Ήταν η φωνή του κ. Κομουτσάκου. «Είμαι και βουλευτής» είπε, διορθώνοντας τον Κώστα Ευθυμιάδη που ως καλός φιλόλογος δεν θέλει να κάνει καθόλου λάθη. Όλα όμως έγιναν τόσο γρήγορα που του διέφυγε το βασικότερο. Ο καλεσμένος της ΝΟΔΕ είναι και εν ενεργεία βουλευτής.
Όση ώρα μιλούσε ο Κώστας Ευθυμιάδης βρήκε ευκαιρία ο Μανώλης Φρατζεσκάκης. Έτσι για να σπάσει ο πάγος ρώτησε τον καλεσμένο της ΝΔ Καβάλας: «Πως βλέπεις τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος;». «Δύσκολα» του είπε ο Κομουτσάκος. Του… έκοψε τα γόνατα του Μ. Φρατζεσκάκη που άλλη ερώτηση απέφυγε να του κάνει.
Στη Δημοτική Καπναποθήκη πιο νωρίς το απόγευμα της Τρίτης, ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ έβλεπε λίγους να ανταποκρίνονται στο έκτακτο κάλεσμα. Κι άρχισαν τα τηλέφωνα. Ο Νίκος Μουρτασάγας εκείνη την ώρα καλούσε στο τηλέφωνο πολλούς και διάφορους προκειμένου άρον άρον να τους φέρει στο ραντεβού υπέρ του «όχι». Όσο για τους Ανεξάρτητους Έλληνες Καβάλας, απουσίαζαν! Όλοι. Από το πρώτο ως το τελευταίο στέλεχος. Έτυχε λέει να έχουν την ίδια ώρα περιφερειακή σύσκεψη! Μα γίνεται συνάντηση υπέρ του «όχι» χωρίς ούτε έναν εκπρόσωπο του κόμματος του Πάνου Καμμένου;
Βουλευτής του ΚΚΕ από τη Λέσβο καταθέτει (προχθές Τρίτη) επίκαιρη ερώτηση που μειώνει την Καβάλα. Ζητά τα δύο από τα τρία δρομολόγια των πλοίων προς τα νησιά του Βορείου Αιγαίου να αναχωρούν από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Χωρίς όπως φαίνεται πιο μπροστά να ενημερώσει την οργάνωση της Καβάλας. Ούτε καν ζήτησε τη γνώμη της. Η ερώτηση προωθείται στη Βουλή, κατατίθεται κανονικά. Γίνεται είδηση στην ιστοσελίδα του 902. Η Πρωινή κάνει ότι έπρεπε να κάνει ο βουλευτής. Ενημερώνει το ΚΚΕ Καβάλας. Αυτό αμέσως μετά παρεμβαίνει κι όπως φαίνεται η ερώτηση ανακαλείται. Το ΚΚΕ Καβάλας ισχυρίζεται ότι όλα τα προηγούμενα δεν συνιστούν κανενός είδους θέμα. Έτσι θα ήθελε…
Δεν είναι κατάλληλος ο χρόνος (ούτε και το επιθυμούμε) να επεκταθούμε και να σχολιάσουμε τις υπερβολές της ανακοίνωσης που για το ίδιο θέμα το ΚΚΕ Καβάλας εξέδωσε χθες. Χρειάζεται κι αυτό να είναι πιο προσεκτικό. Μας αρκούν οι πιέσεις των παραγόντων των άλλων κομμάτων. Αυτοί σαφώς συχνότερα προσπαθούν να θίξουν τα ελάχιστα κεκτημένα της Καβάλας.
Ο Θοδωρής Γκόνης αφήνει να εννοηθεί ότι το ζήτημα με την συναυλία του Γιώργου Νταλάρα στο αρχαίο θέατρο των Φιλίππων δεν έληξε ακόμη. «Παλεύει» την υπόθεση προκειμένου την ύστατη ώρα να την σώσει. Του ευχόμαστε καλή επιτυχία.
Συνέντευξη τύπου μαμούθ θα δοθεί το πρωί στο Δημαρχείο. Όπως διαβάζουμε θα μιλήσουν υπέρ του «ναι» οι 4 δήμαρχοι του Νομού, διατελέσαντες δήμαρχοι όλων των Δήμων του Νομού Καβάλας αλλά και εκπρόσωποι των: Επιμελητηρίου, Ομοσπονδίας, Εμπορικού Συλλόγου, Οικονομικού Επιμελητηρίου, Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου, Τεχνικού Επιμελητηρίου, ΤΕΙ Καβάλας, Ξενοδόχων, Συνδέσμου Βιομηχάνων, Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Καβάλας, Εργατικού Κέντρου και Ένωσης Παγγαίου. Ένας ένας παιδιά, μη σπρώχνεστε!
Οι Χειμερινοί Κολυμβητές εμφανίζονται απόψε το βράδυ σε προγραμματισμένη συναυλία στην Βουλιαγμένη. Για την προβολή της ο Αργύρης Μπακιρτζής έδωσε συνέντευξη στην ιστοσελίδα της Ναυτεμπορικής. Ερωτηθείς για το σήμερα απαντά: «Όσο για το κοινωνικό τοπίο, και αυτό θα το χαρακτήριζα ενδιαφέρον και ελπιδοφόρο, αφού αισθάνομαι ότι υπάρχει, τουλάχιστον, μια ομάδα στην κεντρική πολιτική σκηνή, που νοιάζεται για τον τόπο και όχι για την τσέπη της. Κι όταν ακούω τον κ. Θεοδωράκη να λέει “συμφωνία με κάθε κόστος”, θα ήθελα να παρακαλέσω μερικούς φίλους, που είδαν το φως τους στο “Ποτάμι”, να σκεφτούν αυτό που είπε. Νομίζω, καλύτερα θα ήταν στο ΠΑΣΟΚ ή στη Ν. Δημοκρατία. Όμως, εκεί, μάλλον, δεν αισθάνονται καλά για λόγους αισθητικούς. Θα μπορούσαμε, μάλιστα, να συγκρίνουμε τα τραπεζικά μας βιβλιάρια. Και κάτι ακόμη: Πώς γίνεται αυτοί που μας ρήμαξαν να θέλουν να μας σώσουν; Ο Μιχάλης Σιγανίδης, σε έναν ποιητικό μας διάλογο, προ ετών, έγραφε: “Δεν θα κατάλαβα καλά, συνέβη παρανόησις / ποιος θα πληρώσει τώρα ποιόν, πάλιν η διανόησις;”. Βέβαια, το αύριο είναι άγνωστο και μπορεί να δικαιωθούν μερικοί, που τους θεωρούμε “με τα μυαλά στα κάγκελα”, όμως, όπως λέει ο Λάο – Tσε: “αν δεν βουλιάξεις, δεν θα βγεις ψηλά” κι “αν δεν λυγίσεις, θα σπάσεις” (κάπως έτσι, νομίζω). Και για να κλείσω, υπάρχει όνομα στον τηλεφωνικό κατάλογο, “Ελπιδοφόρος Προσπαθόπουλος».
