Αρχές του έτους η κεντρική διοίκηση του Τεχνικού Επιμελητηρίου υλοποίησε στην Αθήνα μια πολύ ωραία ιδέα. Μια ημερίδα στη διάρκεια της οποίας παρουσιάστηκαν αναλυτικά όλα τα δεδομένα σχετικά με την έρευνα και την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στην Ελλάδα. Το τμήμα Καβάλας-Δράμας του ΤΕΕ έγκαιρα κατάλαβε ότι η ίδια ημερίδα έπρεπε πάση θυσία να «έρθει» στην πόλη μας. Εργάστηκε αθόρυβα και συστηματικά. Ως που χθες το πρωί και το μεσημέρι είχαμε την ευκαιρία που αξίζαμε (ως τόπος όπου παράγεται πετρέλαιο). Μια ευκαιρία πλήρους ενημέρωσης ώστε να μπορούμε να ξεχωρίζουμε την πραγματικότητα από τις υπερβολικές και μυθικές τηλεοπτικές ιστορίες.
Ποιος αλήθεια ξέχασε εκείνες τις βραδινές εκπομπές του Κώστα Χαρδαβέλα; Εκείνες τις ατέλειωτες θεωρητικές συζητήσεις, σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα διαθέτει μπόλικο πετρέλαιο (μπορεί και φυσικό αέριο) αλλά αδυνατεί να το εκμεταλλευτεί; Διάφοροι ειδικοί έκαναν… παρέλαση από το Alter, επέμεναν ότι η λύση στο οικονομικό πρόβλημα της χώρας είναι αυτή. Αρκεί να ανοίξουμε τα μάτια μας, να δούμε τι υπάρχει μπροστά μας. Ή μάλλον κάτω από την ελληνική γη.
Το πρώτο πράγμα που έκαναν χθες οι εισηγητές ήταν τούτο. Απάντησαν στις τηλεοπτικές εκπομπές. Εξήγησαν γιατί τα πράγματα ήταν και παραμένουν δύσκολα. Συμφώνησαν ότι ενδείξεις και υποψίες υπάρχουν. Τόνισαν όμως ότι αυτή είναι μόνο η αρχή. Διότι για να επιβεβαιωθεί το οποιοδήποτε κοίτασμα και να αρχίσει η παραγωγή πετρελαίου χρειάζεται μπόλικος χρόνος. Πολύ δουλειά και κυρίως εκατομμύρια δολάρια.
Δυστυχώς χθες στην ημερίδα δεν είδαμε πουθενά τον Κώστα Χαρδαβέλα. Το Alter διέκοψε τα προγράμματα του κι ο παλιός και καλός δημοσιογράφος ασχολείται μάλλον με άλλα. Σε μας έμεινε μόνο η ανάμνηση. Κι η αισιοδοξία που έβγαζαν εκείνα τα τηλεοπτικά προγράμματα. Χθες όμως προσγειωθήκαμε. Ανώμαλα ή ομαλά δεν έχει τόση σημασία. Σημασία έχει ότι αντιληφθήκαμε την πραγματικότητα. Ταυτόχρονα υποχρεωθήκαμε να αναγνωρίσουμε (μία ακόμη φορά) το θαύμα του Πρίνου. Όλα όσα έγιναν και συνεχίζονται στον κόλπο της Καβάλας τόσα χρόνια, παράδειγμα προς μίμηση το δίχως άλλο.
Χθες μας έκαναν ένα καλό μάθημα. Μας είπαν με συγκεκριμένα ατράνταχτα επιχειρήματα ότι το επόμενο πετρέλαιο που θα ανακαλυφθεί στην Ελλάδα (αν ανακαλυφθεί) θα είναι αυτό του Ιόνιου πελάγους. Μέχρι τότε όμως χρειάζεται να γίνουν πολλές έρευνες. Η διάρκεια των οποίων χωρίζεται σε διάφορα επιμέρους στάδια. Βήμα βήμα (και με πολλά, πάρα πολλά λεφτά) θα φθάσουμε στον πρώτο στόχο. Να γνωρίζουμε αν υπάρχει πετρέλαιο κάτω από τον βυθό της θάλασσας. Αμέσως μετά θα γίνουν οι πανάκριβες γεωτρήσεις και στο τέλος (μετά το 2020) τα τελικά τεστ για το αν το συγκεκριμένο πετρέλαιο μπορεί να αξιοποιηθεί. Μέχρι τότε υπομονή και λίγα λόγια.
Αφού λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα, το κράτος οφείλει να στηρίξει αυτό που ήδη υπάρχει. Το πετρέλαιο της Θάσου. Περιμένοντας την αξιοποίηση νέων κοιτασμάτων πρέπει να προφυλάξει αυτό που έχει. Να το διατηρήσει ή και να το αναπτύξει. Αρκεί οι προθεσμίες να τρέξουν γρήγορα κι οι διάφορες υποσχέσεις να τηρηθούν. Κάτι που με τα σημερινά δεδομένα δεν συμβαίνει.
Τόσο η Ενεργειακή Αιγαίου όσο και η Καβάλα Όιλ είναι πολύ μπροστά από όλα τα άλλα σχέδια, όνειρα, σενάρια. Αντί λοιπόν να τις προσέξουν ως κόρη οφθαλμού, δείχνουν σε κάθε ευκαιρία τις αδυναμίες και τις σταθερές ασθένειες τους. Βάζουν σε κίνδυνο ακόμη κι αυτό το λίγο που σήμερα έχουμε. Αν συνεχιστεί η ίδια κατάσταση (σε κάθε ευκαιρία και σε κάθε επίπεδο) τότε σε λίγο δεν θα υπάρχει ούτε αυτό το λίγο. Η καθημερινή παραγωγή έπεσε σε οριακά επίπεδα κι ενώ υπάρχουν προτάσεις για επενδύσεις (και άμεση αύξηση της καθημερινής παραγωγής) κάποιοι σφυρίζουν αδιάφορα.
Συγχαίρουμε θερμά τον Λάζαρο Βασιλειάδη και το ΤΕΕ ΑΜ που χθες μας έδωσε την δυνατότητα να ενημερωθούμε αντικειμενικά για την υπόθεση του ελληνικού πετρελαίου. Δημιούργησε ταυτόχρονα την αφορμή για μια ακόμη πιο πλατιά στήριξη στο πετρέλαιο της Θάσου. Θέλουν δε θέλουν για τα επόμενα 10 και πλέον χρόνια αυτό το πετρέλαιο θα είναι το μοναδικό ελληνικό πετρέλαιο. Όλοι εύχονται να υπάρξουν και άλλες Καβάλα Όιλ και άλλοι Πρίνοι. Μέχρι τότε όμως μία πρέπει να είναι η αποστολή του κράτους. Να κρατήσει ζωντανό ότι σήμερα διαθέτει.
Μετά κόπων και βασάνων τους έδωσε τα σεισμικά του Πρίνου. Τώρα –μετά από μήνες αδικαιολόγητης καθυστέρησης- θα πάει στη Βουλή η τροπολογία για την ανανέωση των αδειών. Όσο για την φυσική αποθήκη, αυτό το θέμα καρκινοβατεί. Η Ενεργειακή Αιγαίου είναι έτοιμη με νέα σχέδια και επενδυτικές προτάσεις. Με αυτούς όμως τους ρυθμούς χαΐρι δεν θα υπάρξει. Στο τέλος θα χάσουμε κι αυτό που έχουμε…
Η Περιφερειακή Ενότητα Καβάλας έχει την αρμοδιότητα κι έτσι προετοιμάζεται για την παρέλαση της Κυριακής 28ης Οκτώβρη. Όλα τα ειδικά θέματα ρυθμίστηκαν με εξαίρεση ένα. Τον Κυβερνητικό εκπρόσωπο… Αυτόν θα το μάθουμε στο τέλος, ανάλογα βέβαια και με τις εξελίξεις επί των οικονομικών θεμάτων. Διότι αν συμπέσουν παρέλαση με νέο πακέτο μέτρων, δύσκολα θα βγουν στις παρελάσεις οι εκπρόσωποι της Κυβέρνησης. Θα προτιμήσουν να μείνουν σπίτι και να τις δουν από την τηλεόραση. Εκτός αν κληθούν οι δοκιμασμένοι πρώην κυβερνητικοί. Όσοι κυνηγήθηκαν, αποδοκιμάστηκαν, μουντζώθηκαν στην παρέλαση της 28ης Οκτώβρη του 2011. Θα θέλουν όμως να περάσουν πάλι την ίδια δοκιμασία; Μάλλον όχι.
Οι περισσότεροι από αυτούς άλλωστε είναι σπίτι τους. Στην οικογένεια τους, στη δουλειά τους, στη καθημερινότητα τους. Έπεσαν θύματα του «λεφτά υπάρχουν» ή του άλλου (εξίσου θαυμάσιου) «μαζί τα φάγαμε». Θα έχουν πάντως να θυμούνται την ιστορική παρέλαση (ή παραλίγο παρέλαση) τον Οκτώβρη του 2011. Τότε που τα αγανακτισμένα πλήθη κοιτούσαν μόνο προς την εξέδρα των επισήμων και όχι τους μαθητές που έκαναν παρέλαση. Τότε που η Ελλάδα αντιμετώπιζε το ίδιο βασανιστικό δίλημμα που υπάρχει και σήμερα. Μέτρα επώδυνα, άδικα, πρόχειρα ή χρεωκοπία;
Άρχισε χθες στο ΤΕΙ Καβάλας το 12ο Ειδικό Συνέδριο Ελληνικής Εταιρίας Επιχειρησιακών Ερευνών. Έχει ενδιαφέρον ότι μεταξύ των χορηγών του συνεδρίου βρίσκεται και η εταιρία Χρυσωρυχεία Έβρου. Καλώς την κι ας άργησε… Στον Έβρο η εν λόγο εταιρία πιέζει να βγάλει χρυσό. Ο κόσμος δεν την θέλει αλλά αυτή επιμένει. Και δια των χορηγιών. Προς πάσα κατεύθυνση. Τώρα η εταιρία ξεπέρασε τα όρια του Νομού Έβρου αλλά και της Θράκης. Ήρθε στην Ανατολική Μακεδονία μπας και με αυτόν τον χορηγικό τρόπο «μαλακώσει» τις αντιδράσεις. Που δεν το βλέπουμε.
Την περασμένη εβδομάδα σημειώθηκε στην Καβάλα ένα αρκετά σοβαρό- κυρίως πρωτοφανές- περιστατικό. Παρά την δυναμική των τοπικών μέσων, η ιστορία έμεινε μακριά από την δημοσιότητα. Δημοτικό σχολείο πήγε εκδρομή στο Πάρκο Φαλήρου. Μαθητές θέλησαν να κατουρήσουν στις τουαλέτες του Πάρκου. Ο ιδιώτης που έχει την ευθύνη για την λειτουργία των τουαλετών ζήτησε να πληρωθεί 50 λεπτά το κατούρημα. Οι δάσκαλοι αντέδρασαν εξηγώντας ότι επρόκειτο για παιδιά. Λύση δεν βρέθηκε κι έτσι στο τέλος ο διευθυντής του σχολείου βρέθηκε κλειδωμένος εντός των τουαλετών! Αυτή η… φυλάκιση ευτυχώς κράτησε λίγα μόνο λεπτά. Στην συνέχεια τα τηλέφωνα πήραν φωτιά… Επήλθε τηλεφωνική συνεννόηση κι η παρεξήγηση φαίνεται ότι λύθηκε.
Επειδή και στο μέλλον σχολεία θα επιλέξουν το πάρκο για την εκδρομή τους, επειδή και στις επόμενες εκδρομές μαθητές και μαθήτριες θα θελήσουν να κατουρήσουν στις ίδιες τουαλέτες καλό είναι το ζήτημα να ρυθμιστεί άμεσα. Μια κι έξω. Αυτό είναι υποχρέωση του Δήμου Καβάλας και του ιδιώτη που κρατά τις τουαλέτες σε άριστη κατάσταση. Τέτοιοι καυγάδες σε αυτή τη δύσκολη εποχή είναι περιττοί και μας εκθέτουν.
=====================================================
