Αν δούμε το θέμα από την πολιτική του πλευρά (αφού σίγουρα έχει και τέτοια) τότε προχθές οι ευρωπαίοι αντέγραψαν τον Σαμαρά. Ο οποίος άλλα υποσχέθηκε προεκλογικά και άλλα έπραξε κατόπιν σχηματισμού της τρικομματικής Κυβέρνησης. Όπως λοιπόν ο Σαμαράς υποσχέθηκε μια απλή επιμήκυνση και μόνο, έτσι κι οι ευρωπαίοι υποσχέθηκαν τα δανεικά (αφού η χώρα μας λάβει το νέο πακέτο των μέτρων). Ο Σαμαράς πήρε τα μέτρα. Κάτι που δεν υπήρχε στην προεκλογική ατζέντα. Δεν το υποσχέθηκε ή έστω δεν το ανέφερε ποτέ προεκλογικά. Οι ευρωπαίοι δεν δίνουν τα δανεικά που υποσχέθηκαν αφού τώρα (ξανα)θυμήθηκαν ότι το χρέος μας δεν είναι βιώσιμο. Όσο συνεπής ήταν στα λόγια του ο Σαμαράς σε σχέση με τον ελληνικό λαό, άλλο τόσο ήταν κι οι ευρωπαίοι σε σχέση με τον Σαμαρά. Μία σου και μία μου, που λέει ο λαός μας.
Οι ευρωπαίοι βέβαια «έδωσαν» μια μικρή (όπως με πρώτη ματιά φαίνεται) αναβολή. Έχουν δυνατότητα να επανέλθουν μέσα σε λίγες μόνο ημέρες. Αυτό είναι που παρηγορεί τον έλληνα πρωθυπουργό, ο οποίος πιστεύει ότι την Δευτέρα (άντε την Τρίτη το πρωί) θα δικαιωθεί… Ωραία δικαίωση θα πείτε. «Σφάξιμο» στο γόνατο για τους έλληνες, δανεικά για την Κυβέρνηση ενώ το χρέος απειλεί να τινάξει στον αέρα τα πάντα. Ένα άνευ προηγουμένου μπλέξιμο, το οποίο δεν λύνεται με τίποτα. Κι όσο περισσότερο το ψάχνουν, τόσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα.
Μια απλή πρόβλεψη μόνο, ώστε να το κλείνουμε πρωί πρωί το θέμα. Θα μας δώσουν τα δανεικά. Θα αναβάλλουν όμως την υπόθεση του βιώσιμου χρέους. Όσο σοβαρό κι αν είναι το θέμα, έχουν άλλους σοβαρούς λόγους να το αφήσουν για αργότερα. Δηλαδή για μετά τις Γερμανικές εκλογές. Την σημασία των οποίων υπογράμμιζε πρώτος και καλύτερος ο Αλέξης Παπαχελάς σε άρθρο του στην Καθημερινή προ 15 περίπου ημερών. Βλέπετε η Ελλάδα δεν είναι μόνη της σε αυτόν τον κόσμο. Κοντά της δεν είναι μόνο όσοι της δανείζουν χρήματα. Υπάρχουν και οι αστάθμητοι παράγοντες. Ένας και βασικός από τους οποίους είναι η επανεκλογή της Μέρκελ. Σημειώστε πάντως ότι στην Γερμανία έχουν εκλογές το Φθινόπωρο. Του 2013….
Λεφτά υπάρχουν. Το καταλάβαμε μόλις χθες, παρακολουθώντας τις εκδηλώσεις της HELMEPA στην Καβάλα. Η συγκεκριμένη οργάνωση δημιούργησε προ ετών παράδοση στις στενές σχέσεις της με την Καβάλα. Μεσολάβησε μια μεγάλη διακοπή, ως που χθες η HELMEPA επανήλθε. Με όλη τη λάμψη που την συνοδεύει. Η HELMEPA χρηματοδοτείται κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα. Από έναν συγκεκριμένο κλάδο που μάλλον επηρεάστηκε ελάχιστα από την κρίση. Τους έλληνες εφοπλιστές. Εξ αυτού του λόγου λοιπόν όλη αυτή η λαμπρότητα των εκδηλώσεων που υλοποιεί και στην πόλη μας. Είδαμε ξανά δεξίωση. Που σε δημόσιο χώρο, σε εκδήλωση είχαμε να δούμε από την εποχή (την αξέχαστη εποχή) της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης.
Δεν το κακολογούμε. Ούτε το ζηλεύουμε. Το θαυμάζουμε, το επαινούμε και το σχολιάζουμε θετικά. Βέβαια, μένει λίγο παραπάνω το μάτι μας σε όλα αυτά. Τα ξεχάσαμε βλέπετε. Μας έλειψαν; Μπορεί και να μας έλειψαν όλες αυτές οι επισημότητες. Πάντως η συγκεκριμένη οργάνωση έχει κάτι από την Ελλάδα προ της κρίσης. Πιθανόν γιατί στο ίδιο επίπεδο βρίσκονται σήμερα και οι έλληνες εφοπλιστές.
Επί της ουσίας τώρα. Την συγκεκριμένη αξιόλογη έκθεση θα την επισκεφθούν περί τα 500 παιδιά απ’ όλο το Νομό Καβάλας. Είναι μια σοβαρή προσπάθεια ώστε το μάθημα να είναι όντως διδακτικό, χρήσιμο στους μελλοντικούς έλληνες πολίτες. Σε αυτούς που οφείλουν να μάθουν να προστατεύουν το θαλάσσιο περιβάλλον πολύ περισσότερο. Τώρα στην κρίση αυτές οι δράσεις είτε υποβαθμίστηκαν, είτε «κόπηκαν» λόγω λιτότητας. Ως που ήρθε η έκθεση της HELMEPA. Τότε αντιλαμβάνεσαι ότι μπαίνεις σε έναν άλλο κόσμο. Σε ένα άλλο περιβάλλον. Σε κάτι που δεν άλλαξε (όπως τόσα άλλα) εξ αιτίας του ΔΝΤ και της τρόικας.
Η πόλη μας υποδέχθηκε τους φιλοξενούμενους της HELMEPA με έναν ασυνήθιστο τρόπο. Με μια διακοπή ρεύματος στο Διοικητήριο. Αν και το σημάδι δεν ήταν θετικό, παρόλα αυτά σύντομα όλα διορθώθηκαν. Επανήλθε ο ηλεκτρισμός, άρχισαν οι ομιλίες, έγιναν τα εγκαίνια της έκθεσης. Άλλο κακό να μην μας βρει. Εκτός αν όλα όσα περιγράψαμε είναι μάτιασμα. Σε αυτή τη περίπτωση καλό είναι επί της εκθέσεως να προστεθεί ένα ακόμη έκθεμα. Ένα σκόρδο, ακριβώς για να μην τους πιάνει το φοβερό μάτι του σημερινού έλληνα….
Πριν από έναν χρόνο εγκαινιάστηκε στο Μουσείο Μπενάκη στην Αθήνα μια καταπληκτική έκθεση, θέμα της οποίας ήταν η Σμύρνη κυρίως πριν την καταστροφή της. Η έκθεση αυτή γέμισε από κόσμο όσο καιρό λειτούργησε. Δόθηκε μάλιστα και παράταση στη διάρκεια της. Τώρα η ίδια έκθεση βρίσκεται στην Θεσσαλονίκη. Τμήμα της έκθεσης είναι το ντοκιμαντέρ που προβάλλεται από σήμερα στις αίθουσες του Απόλλωνα. Αν και πέρασε καιρός από την έναρξη της έκθεσης στην Αθήνα, αν και λίγο πολύ διαβάσαμε για την έκθεση ή είδαμε πολλά από τα εκθέματα (ίντερνετ-φωτογραφίες- τηλεόραση) το θέμα παραμένει ιδιαίτερα ελκυστικό.
Στην πόλη μας οι πρόσφυγες (και οι απόγονοι τους φυσικά) είναι πολλοί. Αξίζει τον κόπο να δουν το ντοκιμαντέρ. Όσοι το δουν θα αποκτήσουν κίνητρο ώστε να βρεθούν στην Θεσσαλονίκη για να επισκεφθούν την ίδια την έκθεση. Ένα ταξίδι στην Θεσσαλονίκη προ κρίσης ήταν μια απλή και συνηθισμένη υπόθεση. Τώρα μοιάζει με ταξίδι στην… Αθήνα. Όσο όμως κι αν τα αραιώσαμε ή τα κόψαμε αυτά τα ταξίδια, αξίζει τον κόπο. Μπορεί μάλιστα ειδικά αυτό το Σαββατοκύριακο η επίσκεψη στην έκθεση να συνδυαστεί με μια άλλη έκθεση. Την Philoxenia 2012.
Όσοι μπορούν, όσοι έχουν την δυνατότητα ας το αποτολμήσουν. Οι υπόλοιποι θα μείνουν με τα όνειρα… Ποιος αλήθεια το περίμενε; Να φθάσουμε στο σημείο να είναι άπιαστο όνειρο ακόμη και το ταξίδι μιας ώρας από την Καβάλα ως την Θεσσαλονίκη!
Καθυστερούν αδικαιολόγητα οι πληρωμές των ΚΤΕΛ,τώρα επιρρίπτονται ευθύνες και στους υπηρεσιακούς παράγοντες (αφού τα λεφτά για μικρές έστω δόσεις υπάρχουν). Όπως ακούμε την μεγαλύτερη κριτική την δέχεται η Πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Ο προϊστάμενος της οποίας γράφει άρθρα για τις σχέσεις των λεωφορείων με τους μαθητές αλλά δεν φροντίζει ώστε οι υπάλληλοι του να διεκπεραιώνουν γρήγορα δουλειά απαραίτητη ώστε τα χρήματα να μπουν στο ταμείο των συγκεκριμένων επιχειρήσεων. Ακούγοντας μόλις προχθές σχετική συζήτηση μετριοπαθών ανθρώπων καταλάβαμε ότι σε αυτή την ιστορία δύσκολο δεν είναι να έρθουν χρήματα (από το Υπουργείο στην Κομοτηνή και μετά στην Καβάλα). Δύσκολο είναι να ολοκληρωθεί η δουλειά που πρέπει να γίνει στα γραφεία του 5ου ορόφου του διοικητηρίου.
Κάθε πρωί η ίδια κατάσταση, το ίδιο πρόβλημα στον δρόμο από τον Άγιο Λουκά προς το νέο Νοσοκομείο και την διασταύρωση μπροστά από τον Διόνυσο. Λόγω των έργων ο δρόμος διατίθεται στους οδηγούς μισός ως προς το πλάτος του. Το πρωί όμως η κίνηση είναι αυξημένη. Τα αυτοκίνητα σχηματίζουν ουρά κι όλοι πρέπει να είναι ιδιαίτερα υπομονετικοί. Το συγκεκριμένο έργο αργεί και δεν τελειώνει. Κι όσο δεν τελειώνει το έργο θα συνεχίζεται αυτή η κατάσταση. Πρόκειται για ένα έργο που συχνά πυκνά μας απασχόλησε λόγω της καθυστέρησης και των γενικότερων προβλημάτων που αυτή δημιουργεί. Μέχρι να τελειώσει το έργο θα μας βγει η ψυχή… Κι αν όχι η δική μας (που τα ακούμε όλα αυτά τα προβλήματα) τότε σίγουρα όσων χρησιμοποιούν καθημερινά την οδό.
