Με δεδομένη την οικονομική κρίση που συχνά δημιουργεί άγριες καταστάσεις σε όλο και περισσότερες οικογένειες στην Ελλάδα, υπάρχει πάντα το ίδιο δίλημμα. Να δεχθείς τις ενδιάμεσες λύσεις που σου προτείνει το σύστημα, να μπεις στον χορό της Κοινωφελούς εργασίας και να χορέψεις ή να τα αρνηθείς όλα αυτά αφού τελικά δεν λύνουν παρά ελάχιστα το πρόβλημα; Κάποιοι (αρκετοί είναι αλήθεια) υποχρεωτικά έκαναν την πρώτη λύση. Κατέθεσαν αίτηση. Επιλέχθηκαν. Εργάστηκαν και τώρα περιμένουν να πληρωθούν. Μα δεν πληρώνονται.
Βγήκαν λοιπόν στους δρόμους καταγγέλλοντας το κράτος. Καταγγέλλοντας τους ενδιάμεσους φορείς, καταγγέλλοντας τα κοντινά τους πρόσωπα (φταίνε δεν φταίνε δεν έχει σημασία) ότι πάλι τους ξεγέλασαν. Κάπου εκεί, στους δρόμους και στις πλατείες, οι απλήρωτοι εργαζόμενοι συνάντησαν και εκπροσώπους αριστερών κομμάτων. Τους οποίους άκουσαν κι αμέσως μετά τους κατήγγειλαν και αυτούς!
Αυτό το τελευταίο το είδαμε πρώτη φορά χθες στην πλατεία Καπνεργάτη (ίσως έχει ξαναγίνει αλλά τόσο δυναμικά και φανερά έγινε μόλις χθες). Αφού έκαναν δηλώσεις οι Εμμανουηλίδης και Ποτόλιας, κάποιοι εκ των εργαζομένων στράφηκαν εμμέσως πλην σαφώς και εναντίον τους. Είπαν ότι οι εκπρόσωποι των κομμάτων δεν συμπαραστέκονται μόνο. Κοιτάζουν να επωφεληθούν αυτής της αναστάτωσης. Οι ίδιοι απλήρωτοι εργαζόμενοι φώναξαν και κατά των μέσων ενημέρωσης. Επειδή αυτά δέχθηκαν ή ζήτησαν δηλώσεις από τους εκπροσώπους των κομμάτων.
Κι όμως η αλήθεια είναι άλλη. Οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ παρακολουθούν στενά το όλο θέμα ακριβώς επειδή δεν πιστεύουν ούτε στην Κοινωφελή Εργασία μα ούτε σε όσα ακολουθούν. Νέα προγράμματα με παρόμοιο περιεχόμενο. Αισθάνονται ότι δικαιώνονται και δεν το κρύβουν. Από τη μια συμπαρίστανται σε όσους άδικα δεν πληρώνονται, από την άλλη συνεχίζουν να φωνάζουν ότι λύση στο πρόβλημα της κρίσης και της ύφεσης είναι άλλη και όχι η ακολουθούμενη.
Όποιος όμως είναι για καιρό άνεργος, αυτός που ήλπιζε σε 625 ευρώ το μήνα αλλά ούτε αυτά εξασφάλισε, δεν κάνει διακρίσεις. Δεν έχει το καθαρό μυαλό να αντιληφθεί το τι συμβαίνει. Τα βάζει με όλους και με όλα. Ακόμη και με αυτούς που τον υπερασπίζονται, αυτούς που προσπαθούν να του δείξουν (με πράξεις και όχι με λόγια) έναν άλλο δρόμο. Ο οποίος ουδέποτε δοκιμάστηκε. Προβλήθηκε, δυσφημίστηκε αλλά πιθανόν αυτός ο δρόμος να είναι η μοναδική επιλογή για την διάσωση όλων όσων σήμερα βρίσκονται σε αδιέξοδο.
Στην Καβάλα παράγιναν οι απλήρωτοι. Στους εργαζόμενους της Κοινωφελούς Εργασίας πρέπει να προσθέσουμε: Τους εργαζόμενους στην Αγία Μαρίνα. Τους εκπροσώπους, μετόχους, εργαζόμενους των ΚΤΕΛ. Φαρμακοποιούς και γιατρούς. Τους συνταξιούχους της ΒΦΛ. Κι ένα σωρό άλλους που προς το παρόν δεν μιλούν. Τα λόγια των κομμάτων της Αριστεράς ισχύουν σε κάθε περίπτωση. Η κατάσταση όμως στην κοινωνία είναι τόσο μπερδεμένη που για τους απλήρωτους και τους άνεργους δεν υπάρχουν καλοί και κακοί. Όλοι είναι το ίδιο. Εκπρόσωποι ενός συστήματος που χρεοκόπησε.
Όταν λοιπόν θα υπάρξει η λεγόμενη «κοινωνική έκρηξη» που όλοι προβλέπουν (κάθε ένας με το δικό του σενάριο) δύσκολα θα υπάρξουν αυτοί που θα την γλιτώσουν. Θα είναι ένα λαϊκό ξέσπασμα προς κάθε κατεύθυνση. Ένα ποτάμι οργής. Μια γροθιά που δεν θα αναζητήσει τον σωστό στόχο. Θα χτυπήσει παθιασμένα προς όλες τις κατευθύνσεις. Κι όποιον πάρει ο χάρος.
Αυτή η διαδικασία αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή. Η Πνοή πλήρωσε, οι άλλοι πληρώνουν σύντομα. Γλιτώσαμε τα χειρότερα. Προς το παρόν. Σύντομα όμως θα ξαναβρεθούμε στα ίδια. Επόμενη αφορμή τα μέτρα των 11,5 δις που μελετώνται. Τα οποία περιλαμβάνουν περικοπές των ήδη «κομμένων» μισθών και άλλων κοινωνικών παροχών.
Χθες αποχωρήσαμε από την πλατεία νωρίς νωρίς. Έπρεπε να έρθει ο Σεπτέμβρης για να πληρωθούν όσοι δουλεύουν από τον Απρίλιο! Σύντομα όμως εκεί θα ξαναβρεθούμε. Φροντίζουν κάποιοι για αυτό… Στα ίδια μέρη- που λέει και το τραγούδι- αλλά με άλλους απλήρωτους- άνεργους- αδικημένους και οργισμένους πρωταγωνιστές.
Προ 20 περίπου ημερών ξεσηκωθήκαμε προκειμένου να γλιτώσουν την κατάρρευση αρκετές και σημαντικές τοπικές επιχειρήσεις που έχουν μεγάλα δάνεια, εγγυημένα από το δημόσιο. Έγιναν δύο συναντήσεις ή και περισσότερες. Το Επιμελητήριο χτύπησε κουδούνι συναγερμού. Πολλοί έσπευσαν προς βοήθεια. Τελειώνοντας εκείνες οι διαβουλεύσεις έθεσαν τον νέο και επείγοντα στόχο. Ένα ραντεβού με τον αναπληρωτή Υπουργό Οικονομικών Χρήστο Σταϊκούρα. Πλην όμως συνέχεια δεν δόθηκε καμία.
Το έχουμε αυτό στην Καβάλα (ή μήπως το έχει γενικά η επαρχία). Σπεύδουμε να σώσουμε μια κατάσταση, δηλώνουμε έτοιμοι για σκληρούς αγώνες αλλά μετά ξεχνάμε. Αποσυρόμαστε και κάτι άλλο αποσπά την προσοχή μας. Μέχρι να το ξεχάσουμε κι αυτό για χάρη του επόμενου κτλ. Ρωτάμε απλά: Τι έγινε αλήθεια εκείνη η επανάσταση; Τι έγιναν οι συσκέψεις και οι διαμαρτυρίες; Κυρίως, τι έγιναν οι επιχειρήσεις που εκείνες τις ημέρες του Αυγούστου είχαν φθάσει στα όρια τους;
Η απάντηση είναι μία. Ο Σταϊκούρας αυτό το διάστημα ασχολείται με την τρόϊκα και δεν έχει καθόλου χρόνο για θέματα όπως το συγκεκριμένο. Άρα περιμένουμε και περιμένουμε και περιμένουμε. Παρασκηνιακά μας λένε ότι η λύση που επιθυμούμε δεν είναι εφικτή, καλό είναι να σκεφθούμε κάτι άλλο κτλ. Με λίγα λόγια καλές μαγειρεμένες πατάτες… Ναι άλλα με αυτόν τον χειρισμό των τοπικών θεμάτων κερδίζουμε προσωρινά τις εντυπώσεις, δίνουμε συνεντεύξεις αλλά στο τέλος χάνουμε την ουσία.
Καλό είναι οι έχοντες την ευθύνη όλων αυτών των πρωτοβουλιών να λάβουν τα μέτρα τους. Η περίπτωση μοιάζει με τον βοσκό που καλούσε σε βοήθεια επειδή τάχα ήρθε ο λύκος να του φάει τα πρόβατα. Κι αφού άδικα ξεσήκωσε πολλές φορές σε συμπαράσταση τους άλλους βοσκούς, στο τέλος που είχε την πραγματική ανάγκη ουδείς τον πίστευε.
Ακούμε πολύ καλά λόγια για το αναψυκτήριο «Μύλου Μώλος». Ένα ωραίο Καλοκαίρι, δροσερό , με ωραία θέα πέρασαν όσοι σύχναζαν εκεί. Και δεν ήταν λίγοι. Καλές τιμές, περιποίηση κι η πόλη της Καβάλας «στο πιάτο». Δεν είναι τυχαίο που το κατάστημα έχει κόσμο κάθε απόγευμα και βράδυ. Οι τοπικές κοινωνίες δικαιώνουν με τον δικό τους τρόπο τους σωστούς επαγγελματίες. Είναι κι αυτό μια παρηγοριά σε αυτή τη δύσκολη περίοδο στην οποία βρισκόμαστε.
Η… νέα επιτυχία της Καβάλας αφορά το δυναμικό του Λιμενικού Σώματος. Λόγω αυξημένων αναγκών παραχωρήθηκε στο Λιμεναρχείο Αλεξανδρούπολης το μεγάλο πλωτό σκάφος του Λιμεναρχείου Καβάλας (126, για όσους γνωρίζουν). Πάλι όμως η Αλεξανδρούπολη δεν είναι ικανοποιημένη. Αυτό τουλάχιστον διαβάζουμε στα μέσα ενημέρωσης της πρωτεύουσας του Έβρου: Επιπλέον προσωπικό για τη φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων ζητούν οι λιμενικοί του κεντρικού λιμεναρχείο Αλεξανδρούπολης καθώς όπως εικάζεται αφού η είσοδος των παράνομων μεταναστών έχει κοπεί από τα χερσαία σύνορα θα στραφούν στα θαλάσσια στο άμεσο μέλλον. Παράλληλα όπως δήλωσε ο πρόεδρος της ένωσης λιμενικών Θράκης Σάκης Ζησίδης άμεσα θα πρέπει να δρομολογηθεί και το ζήτημα του σκάφους του λιμενικού καθώς αυτή τη στιγμή τα έκτακτα περιστατικά εξυπηρετούνται με δανεικό σκάφος που βρίσκεται στην Αλεξανδρούπολη μετά την παραχώρηση από το λιμεναρχείο Καβάλας.
Στο Λιμεναρχείο της Καβάλας απέμειναν- μέχρι κι αυτά να δοθούν δανεικά κάπου αλλού ή πάλι στην Αλεξανδρούπολη- το απορρυπαντικό σκάφος και το μικρότερο φουσκωτό. Ας μη ξεχνάμε την «αιμορραγία» της Αστυνομικής Διεύθυνσης Καβάλας. Η οποία αφού διέθεσε και διαθέτει προσωπικό για Ξάνθη και Έβρο, καλείται τώρα να συμμετέχει και στα μέτρα ασφάλειας για τα εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Ο τελευταίος κλείνει και την πόρτα, όπως λένε.
Για το τέλος αφήσαμε κάποια καλά νέα, διότι υπάρχουν και τέτοια. Η έκθεση του Επιμελητηρίου Καβάλας προετοιμάζεται για το τέλος του μήνα. Όλα βαίνουν καλώς. Οι εκθέτες υπέρ αρκετοί, οι Βαλκάνιοι επισκέπτες (εκπρόσωποι τοπικής αυτοδιοίκησης και επιμελητηρίων) ένα σωρό. Από χθες το Επιμελητήριο ψάχνει στην Κυβέρνηση αυτόν που θα κάνει τα εγκαίνια. Το βλέπουμε το θέμα να πηγαίνει στον Υπουργό Μακεδονίας Θράκης κ. Καράογλου, που έως τώρα δεν έχει επισκεφθεί καθόλου τον Νομό Καβάλας. Είναι κοντινός, βολικός και… συμφέρει.
