Δεν θα μαλώσουμε σχετικά με τους Άγιους και τις σχέσεις που έχουν με αυτούς οι Καβαλιώτες. Κάθε γιορτή έχει την δική της σημασία. Κάθε Άγιος έπαιξε και παίζει τον δικό του ρόλο. Όλη αυτή η ιστορία όμως περί του Αποστόλου Παύλου (με αποκορύφωμα την πρόσφατη και βιαστική απόφαση, σύμφωνα με την οποία το κεντρικό λιμάνι της Καβάλας θα πάρει το όνομα του) φαίνεται να είναι «μισή δουλειά». Περί του Αποστόλου των Εθνών υπάρχουν κι άλλες πόλεις που διεκδικούν τα λεγόμενα τουριστικά και οικονομικά οφέλη. Εμείς στην Καβάλα αποφεύγουμε τα ουσιαστικά και δύσκολα. Επιλέγουμε όσα εντυπωσιάζουν και σε γενικές γραμμές είναι εύκολα κι απλά. Έτσι όμως χάνουμε. Χάνουμε πολλά απ’ όσα μπορούσαμε να έχουμε κερδίσει. Ταυτόχρονα χάνουμε και τον Άγιο Νικόλαο, χάνουμε την στενή επαφή με την θάλασσα. Ο καθένας όπως στρώνει, έτσι κοιμάται. Ο δικός μας ύπνος λοιπόν μοιάζει να είναι αρκετά πρόχειρος.
Στο τέλος, όταν με λίγα λόγια έρθει η ώρα του απολογισμού, το συμπέρασμα δεν θα μας ικανοποιεί. Δεν θα φταίει όμως ουδείς άλλος εκτός από μας. Κάποτε είχαμε σχέδια μεγαλόπνοα. Άλλοτε είχαμε ιδέες. Ακούγονταν φωνές συγκεκριμένων δράσεων που θα αναδείξουν την Καβάλα, τους Φιλίππους σε σχέση με τον Απόστολο Παύλο. Αυτά ξεχάστηκαν. Τα παρέσυρε και τα εξαφάνισε η οικονομική κρίση. Γιορτάζουμε τις γιορτές χωρίς να υλοποιούμε έναν συγκεκριμένο προγραμματισμό. Ετοιμάζουμε τις εκδηλώσεις με τον ίδιο τρόπο. Υπό αυτές τις συνθήκες ο λεγόμενος θρησκευτικός τουρισμός πάει περίπατο, ότι συμβαίνει συμβαίνει κατά λάθος.
Όσοι ασχολούνται με την ιστορία της Καβάλας, όσοι θυμούνται την Καβάλα των προηγούμενων δεκαετιών έχουν να μας διηγηθούν αρκετά πράγματα σχετικά με την γιορτή του Αγίου Νικολάου. Είναι «περασμένα και ξεχασμένα», πολύ καλύτερα σίγουρα από τα σημερινά. Πριν ακούσουμε τις πλούσιες (ως συνήθως) δικαιολογίες τους μπορούμε να διατυπώσουμε ένα απλό και λογικό αίτημα. Να υπάρξει ο απαραίτητος προγραμματισμός. Το σχέδιο κι ο κεντρικός στόχος. Ας είναι ο Απόστολος Παύλος. Ας είναι ο Απόστολος Παύλος κι ο Άγιος Νικόλαος μαζί. Σημασία έχει κάτι να γίνει. Κάτι περισσότερο από αυτό που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.
Οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς με την υπόθεση Θοδωρή Γκόνη. Η κριτική που δέχεται, οι εναντίον του «επιθέσεις» (λίγες αλλά παράξενα επίμονες) έχουν βασικό στόχο άλλον. Τον Σιμιτσή. Ο Γκόνης είναι μόνο η αφορμή. Αυτό το γεγονός είναι από μόνο του μια πρώτη αδικία για έναν άνθρωπο που είναι μεν συνεργάτης του Σιμιτσή, έχει όμως κι ένα συγκεκριμένο έργο να παρουσιάσει. Αμέσως μετά από αυτές τις «επιθέσεις» προκύπτει η αναμενόμενη αντίδραση. Μια άλλη ομάδα αναγκάζεται (ή τουλάχιστον έτσι αισθάνεται) να τον υποστηρίξει φανατικά διότι πιστεύει ότι με αυτόν τον τρόπο τον προστατεύει από τους γνωστούς αντιπάλους του Δημάρχου. Κι αυτό φυσικά είναι λάθος.
Ο Θοδωρής Γκόνης είναι ένας άνθρωπος του πολιτισμού, που η ζωή τα έφερε έτσι και για αυτό το διάστημα εργάζεται στην Καβάλα. Δεν… παντρεύτηκε και δεν θα παντρευτεί κανέναν από μας. Ως σωστός επαγγελματίας κοιτάζει να κάνει καλά τη δουλειά του ώστε να τιμά και με το παραπάνω τον μισθό του. Πριν από την Καβάλα υπήρξαν για αυτόν πολλά άλλα. Όπως ακόμη περισσότερα θα υπάρξουν αμέσως μετά την συνεργασία του με την Καβάλα. Ας του κάνουμε λοιπόν την χάρη κι ας τον αφήσουμε έξω από τα δικά μας. Από τις συμπάθειες και τις αντιπάθειες που υπάρχουν μεταξύ μας. Βεβαίως θα τον κρίνουμε. Όχι όμως ως συνεργάτη του Σιμιτσή. Θα τον κρίνουμε όπως είναι το σωστό. Ως καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ και (εδώ και λίγο καιρό) του ΔΗΠΕΘΕ.
Αυτοί οι άνθρωποι (που έρχονται και παρέρχονται) γράφουν την ιστορία τους εντός συγκεκριμένων πλαισίων. Φεύγουν από τις διάφορες προσωρινές τους θέσεις κι αμέσως μετά την αποχώρηση τους το έργο τους μιλά για αυτούς. Κάθε πόλη οφείλει να τους εκμεταλλευτεί και να τους χρησιμοποιήσει κατάλληλα. Κι όταν βρεθεί κάτι καλύτερο, να το προτιμήσει. Έτσι απλά είχαν τα πράγματα με τους προηγούμενους, έχουν και με τον Γκόνη. Όλα τα άλλα είναι κουραστικά κι εκτός θέματος. Όποιος έχει διαφορές ή διαφωνίες με τον Σιμιτσή θα τις λύσει με αυτόν.
Ο Γκόνης είναι ένας άνθρωπος που παρακολουθεί στενά τα πολιτιστικά δρώμενα της Αθήνας. Από εκεί αντλεί το υλικό του. Προσπαθεί με διάφορους τρόπους να το φέρει στην Καβάλα. Οι επιλογές του ως τώρα είναι οι περισσότερες εύστοχες. Ταυτόχρονα πρέπει να δημιουργήσει. Να σκηνοθετήσει, να ετοιμάσει τις τοπικές παραγωγές. Εδώ τα οικονομικά δεδομένα δεν είναι όπως παλιά. Λεφτά δεν υπάρχουν κι έτσι τα σχέδια περιορίζονται. Αυτό για το οποίο ο Γκόνης τόσο καιρό ξεχωρίζει δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο. Προσαρμόστηκε γρήγορα σε αυτή τη πόλη, βλέπει τα πράγμα αλλιώς, καταθέτει ιδιαίτερα πετυχημένες ιδέες που άλλαξαν ή θα αλλάξουν την καθημερινότητα μας. Αρκεί βέβαια όσα προτείνει να μπορούν να γίνουν. Κι όταν μπορούν, να γίνονται.
Ο Γκόνης δεν μένει μόνο στις βασικές του υποχρεώσεις. Ψάχνει κάτι περισσότερο. Κάτι παραπάνω από αυτές. Ίσως γιατί σε αυτή του την έρευνα υπάρχει για αυτόν η πηγή έμπνευσης. Η διαδικασία όμως αποδίδει. Κι αυτό που μας αφήνει δεν είναι μόνο η δική του δουλειά. Είναι ο δρόμος που θα ακολουθήσει η Καβάλα ώστε εκεί που πάσχει, εκεί να γίνει καλύτερη. Αν και φιλοξενούμενος στην πόλη, λειτουργεί ως ντόπιος. Προσεγγίζει όμως τα πράγματα με την φρεσκάδα που έχει πάντα ο νέος κάτοικος της Καβάλας.Δεν βολεύεται με τα καθιερωμένα, προσπαθεί να μας ξεσηκώσει σε διάφορους νέους στόχους. Θα μπορούσε αυτή τη διαδικασία να την αποφύγει εντελώς. Κανείς δεν θα έλεγε τίποτα. Θα μπορούσε να περιοριστεί στο «Αντιγόνη Βαλάκου» και στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων. Όπως όμως είναι φανερό δεν του αρκούν αυτά. Θαρρείς κι η Καβάλα τον σπρώχνει σε κάτι περισσότερο, καλύτερο, ακόμη πιο ουσιαστικό από τα τυπικά του καθήκοντα. Δεν ξέρουμε ποιο θα είναι το τέλος αυτής της ιστορίας. Ξέρουμε αντίθετα ότι επί ημερών Γκόνη έγιναν πολιτιστικές εκδηλώσεις εκεί που δεν είχαν ξαναγίνει. «Ζωντάνεψε» έστω προσωρινά το απεντομωτήριο- φάντασμα. Έρχονται εκδηλώσεις στο Παλλάς, πολλές και ποιοτικές. Κι εκεί που πάμε να ησυχάσουμε εκτιμώντας ότι όλα τελειώνουν, εκεί πάλι μας ερεθίζει. Κατάλληλος χώρος για έναν μεγάλο θέατρο- λέει- είναι το κτίριο του Τελωνείου! Μιλά λάθος;
Ναι, θα απαντήσουν όσοι τα έχουν μονίμως(;) με τον Σιμιτσή. Αμέσως μετά θα αρχίσουν να κατηγορούν τον Γκόνη, έχοντας όμως κατά νου τον βασικό τους στόχο. Τον Σιμιτσή. Υπό αυτές τις συνθήκες ο Γκόνης πληρώνει το μάρμαρο, ενώ το κοινό ανταποκρίνεται θετικά. Γεμίζει το θέατρο και για τρίτη παράσταση του έργου «Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου». Το νέο- μόλις χθεσινή είδηση- είναι επιτυχία του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας. Την οποία όμως προκάλεσε ο Γκόνης. Αυτή είναι μια από τις μεγάλες αλήθειες της υπόθεσης, είτε μας αρέσει είτε όχι.
