Ρωτήθηκε ο πρώην Δήμαρχος Στάθης Εριφυλλίδης σχετικά με την καθιερωμένη εκδήλωση της ΑΚΕΠ, εκδήλωση κοπής βασιλόπιτας για το νέο έτος. Απάντησε ότι τέτοια εκδήλωση φέτος δεν θα γίνει. Δεν ξέρουμε πόσο είπε την αλήθεια. Πόσο η απόφαση του είναι οριστική. Αν όμως η ΑΚΕΠ δεν κόψει φέτος πίτα (σε «ανοιχτή» τοπική εκδήλωση) τότε θα είναι η πρώτη φορά που θα γίνει κάτι τέτοιο μετά από πολλά χρόνια. Γεγονός καθόλου τυχαίο σχετικά με το μέλλον της. Ο κ. Εριφυλλίδης ακόμη και τώρα εμφανίζεται απογοητευμένος που πρώην δημοτικοί σύμβουλοι δεν τον εμπιστεύτηκαν όταν προ λίγου καιρού τους κάλεσε σε μυστικό ραντεβού. Η μη ανταπόκριση σε εκείνη την πρόσκληση έπαιξε σημαντικό ρόλο ώστε φέτος η ΑΚΕΠ να μην κόψει πίτα. Τουλάχιστον με τα έως τώρα δεδομένα.
Παλιά έκοβε πίτα η παράταξη Λιόγκα. Πλέον δεν υπάρχει τέτοια παράταξη. Ο Λιόγκας αποχώρισε από το ΚΚΕ κι ο Δήμος Ζαχαριάδης αποφεύγει κάτι τέτοιες πρωτοβουλίες. Η παράταξη «Ώρα για έργο» δεν έχει στην προτεραιότητα της ένα τέτοιο γεγονός. Άρα, ποιος έμεινε να κόψει πίτα αντιπολιτευτική και δημοτική; Ο Άρης Βέρρος. Αν όμως δεν το κάνει κι αυτός τότε άπαντες θα …εκφράζονται από τις δύο (μέχρι τώρα) πίτες του Σιμιτσή. Μια στο δημοτικό συμβούλιο και μια δεύτερη- παραταξιακή αυτή τη φορά- στο Λούσυ. Όπου κακώς δεν κάλεσε και τους δημοτικούς του αντιπάλους….
Παίζουν ρόλο αυτές οι λεπτομέρειες. Δείχνουν ότι τελικά δεν είναι εύκολο πράγμα να ασχολείσαι με τα κοινά, να δημιουργείς γεγονότα ώστε να δείχνεις τις προθέσεις σου. «Πλακώνει» η δύσκολη καθημερινότητα, σε αποπροσανατολίζει, αφήνεις τις εκδηλώσεις στην άκρη αφού πάντα κάτι άλλο –σοβαρότερο- προηγείται. Μετά είναι και πόσο πιστεύεις ότι έρχεται η ώρα σου. Η ώρα να δοκιμάσεις (αφού κατάλληλα προετοιμαστείς), η ώρα να αποχωρήσεις (μιας κι απέτυχες αρκετές φορές).
Πάνω στην ώρα «χτυπά» ο Ευριπίδης Στυλιανίδης. Με βάση πρόσφατη συνέντευξη του στον αθηναϊκό τύπο υποστηρίζει ότι θέλει να αλλάξει τα δεδομένα των επόμενων δημοτικών και περιφερειακών εκλογών. Ιδού τι σκέπτεται ο άνθρωπος (που αυτό το διάστημα είναι Υπουργός των Εσωτερικών): Κόντρα στα ήθη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ετοιμάζεται να «πλεύσει» ο υπουργός Εσωτερικών Ευριπίδης Στυλιανίδης, με την πρόταση που προτίθεται να καταθέσει στον πρωθυπουργό και τους κυβερνητικούς εταίρους, για την κατάρτιση ενός ενιαίου ψηφοδελτίου για όλες τις παρατάξεις, στις επόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.«Να θεσπίσουμε χωριστό ψηφοδέλτιο για περιφερειάρχες και δημάρχους, αλλά ενιαίο ψηφοδέλτιο για την εκλογή περιφερειακών και δημοτικών συμβούλων», εξηγεί ο υπουργός Εσωτερικών, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», τονίζοντας πως αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να «εξοβελίσουμε τον κομματισμό από το χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης».
Συνεχίζοντας, ο κ. Στυλιανίδης, υποστηρίζει ότι έτσι θα επιτευχθεί επιπρόσθετα η αναγέννηση της τοπικής αυτοδιοίκησης και «θα αρχίσει το ξήλωμα ενός εξαντλημένου και ξεπερασμένου παλαιοκομματικού συστήματος».Στην ίδια συνέντευξη, ο υπουργός Εσωτερικών δηλώνει έτοιμος να νομοθετήσει την ψήφο των ομογενών στις εθνικές εκλογές, για τους οποίους αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «έχουν πληγωθεί αρκετά». Ο κ. Στυλιανίδης αποδίδει μεγάλη σημασία στο ρόλο της ελληνικής ομογένειας και πιστεύει ότι με τη συμμετοχή της στις εκλογές «θα αναζωογονήσει και θα εξυγιάνει την πολιτική ζωή», αφού «το προσωπικό κριτήριο ψήφου των ομογενών δεν είναι το προσωπικό ρουσφέτι, αλλά η ικανότητα των πολιτικών δυνάμεων να αποκαταστήσουν με τα έργα τους τη διεθνή εικόνα της χώρας».
Κάθε φορά που ανακύπτει θέμα ΒΦΛ, κάθε φορά μας λένε ότι επιπλέον εμπόδιο στη ρύθμιση του χρέους της προς την ΔΕΠΑ είναι η επικείμενη ιδιωτικοποίηση της κρατικής εταιρίας. Περνά ο καιρός, η ΒΦΛ πορεύεται δύσκολα αλλά πάντα η ΔΕΠΑ δεν μπορεί να την διευκολύνει επειδή άμεσα θα ιδιωτικοποιηθεί. Στο μεταξύ η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ μοιάζει με μύθο. Σαν αυτό το διδακτικό παραμύθι που αναφέρεται στον τσομπάνη. Ο οποίος αφού όλους τους ξεγέλασε καλώντας τους άδικα σε βοήθεια, την κρίσιμη στιγμή που ο λύκος εμφανίστηκε δεν τον πίστευε κανείς. Και δεν τον βοήθησε τότε κανείς.
Σύμφωνα με τα όσα διαβάζουμε η ΔΕΠΑ ναι μεν θα ιδιωτικοποιηθεί πλην όμως η ελληνική γραφειοκρατία της επιφυλάσσει ανάλογη μεταχείριση. Που να μην βιάζονταν κιόλας… Την ΔΕΠΑ διαβάζουμε ότι θα την αγοράσουν οι Ρώσοι, που έκαναν την καλύτερη προσφορά. Παρεμβαίνει ο αμερικάνικος δάκτυλος ώστε να ματαιώσει την συμφωνία. Κι η ελληνική κυβέρνηση είναι πάλι στη μέση. Από τη μια οι Αμερικάνοι κι από την άλλοι οι Ρώσοι. Ποσώς μας ενδιαφέρει τι θα πράξουν και πότε. Μας ενδιαφέρει αντίθετα η ΒΦΛ και η μονάδα της στην Καβάλα. Μας ενοχλεί το επιχείρημα τους ότι η ΔΕΠΑ δεν μπορεί να κάνει τίποτα επειδή θα ιδιωτικοποιηθεί.
Αλήθεια, αν το εργοστάσιο δεν ήταν στην Νέα Καρβάλη. Αν η έδρα της ΒΦΛ βρίσκονταν στο λεκανοπέδιο, θα υπήρχε αλήθεια αυτή η αντιμετώπιση; Η απάντηση είναι εύκολη. Φυσικά και όχι. Έξω από το εργοστάσιο θα είχαν ήδη εγκατασταθεί βουλευτές όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Η μια σύσκεψη θα διαδέχονταν την άλλη κι οι Υπουργοί χωρίς προφάσεις ή δικαιολογίες θα ασχολούνταν ουσιαστικά με το θέμα. Δυστυχώς όμως μας … έφαγε η απόσταση. Άλλο πράγμα το πρόβλημα να είναι δίπλα σου κι άλλο πράγμα να είναι στην Νέα Καρβάλη. Όσο πιο μακριά από την Αθήνα, τόσο το χειρότερο για αυτούς που το έχουν.
Αυτό μας το δείχνει με την στάση του και ο Διονύσης Μπεχράκης και ο Γιάννης Τσάρας. Αν το εργοστάσιο της ΒΦΛ ήταν στην Αθήνα θα μπορούσαν αλήθεια να μην απαντούν στα δεκάδες, στα εκατοντάδες τηλεφωνήματα των συνδικαλιστών; Όλα αυτά αλλά και πολλά άλλα πρέπει να τα σκεφθούν οι Καβαλιώτες και μόνο. Οι Καβαλιώτες εργαζόμενοι, οι Καβαλιώτες συνδικαλιστές, οι Καβαλιώτες Δήμαρχοι και βουλευτές. Και κάτι ακόμη και τελευταίο. Αν το πρόβλημα της ΒΦΛ το είχαν οι εργαζόμενοι στην Καβάλα Όιλ, θα ήταν ίδια η κατάσταση των πραγμάτων; Θα υπήρχε αλήθεια αυτή η διήμερη ή τριήμερη απραξία; Θα είχε το θράσος ο κ. Τσάρας κι ο κάθε κ. Τσάρας από την μια να μην τους απαντά στα τηλεφωνήματα κι από την άλλη να δηλώσει στον τύπο ότι έχει άριστη συνεργασία με το σωματείο;
Στην ΒΦΛ οι εργαζόμενοι είναι φιλήσυχοι άνθρωποι, σοβαροί και υπεύθυνοι. Οι εκπρόσωποι τους κάτι … χειρότερο. Πολύ καλά παιδιά. Που ακολουθούν τις διαδικασίες. Πνίγουν την αγανάκτηση στην απίστευτη υπομονή που διαθέτουν. Όλα όμως έχουν και τα όρια τους. Αν αυτό κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν, ας το καταλάβουν. Κι οι καλοί είναι καλοί μέχρι ενός σημείου. Από ένα άλλο σημείο και μετά «παίζεται» η επιβίωση των οικογενειών των εργαζόμενων. Τότε είναι που γυαλίζει το μάτι του εργαζόμενου. Το μυαλό του ανθρώπου παίρνει μεν στροφές αλλά ανάποδες. Τότε θα είναι πολύ χειρότερα για όλους αυτούς που σήμερα πιστεύουν ότι το αβγό δεν είναι στον δικό τους ποπό αλλά στον ποπό μόνο των άλλων.
Τώρα που ολοκληρώθηκαν οι αλλαγές και οι τελετές, τώρα είναι η κατάλληλη ώρα να διατυπώσουμε μια απλή ερώτηση: Ποιος θα αναλάβει νέος πρόεδρος της ΑΕΝΑΚ; Θα κρατήσει ο Γιώργος Γερομάρκος την θέση του προέδρου ή θα την αφήσει για κάποιον συνάδελφο του; Ο Τάσος Τσαλδαρίδης δεν είναι μια καλή ευκαιρία να αξιοποιηθεί σε αυτό το πόστο; Σημειώνουμε ότι ειδικά ο Τάσος Τσαλδαρίδης δεν είχε καμία ευκαιρία, καμία ιδιαίτερη θέση τα δύο χρόνια της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης. Είναι πάντως πρόθυμος και ικανός. Αρκεί να τον εμπιστευτούν (όσοι προφορικά τον διαβεβαιώνουν για κάτι τέτοιο).
