Συνεχίστηκε όλη την ημέρα χθες η συζήτηση περί του πανκαβαλιώτικου συλλαλητηρίου, το οποίο το .. έφαγε η μαρμάγκα. Μίλησαν όλοι. Ή σχεδόν όλοι οι πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας. Τα δεδομένα μετά και τις νέες δηλώσεις δεν άλλαξαν. Τα συμπεράσματα που βγήκαν χθες είναι ίδια με αυτά του Σαββάτου. Κάποιοι χθες διόρθωσαν ελαφρώς τις απόψεις τους, χωρίς να αλλάζει η ουσία των πραγμάτων. Ο δε Δήμαρχος (που καλώς ή κακώς δέχθηκε την μεγαλύτερη πίεση και κριτική) σχεδόν υποσχέθηκε το συλλαλητήριο να γίνει την άλλη εβδομάδα, ταυτόχρονα με την πανελλαδική απεργία.
Καταλάβαμε στο τέλος ότι το θέμα είναι πολιτικό. Ένα γήπεδο δηλαδή στο οποίο ο κ. Σιμιτσής έχει σταθερό πρόβλημα. Στα διαδικαστικά τα καταφέρνει. Στα γραφειοκρατικά επίσης. Στα πολιτιστικά πρώτος. Επί πολιτικής όμως συζήτησης και κυρίως της πολιτικής σκέψης, έχει πρόβλημα. Το οποίο το δείχνει σε κάθε ευκαιρία. Πιθανόν δεν έχει την απαραίτητη υποδομή ώστε να ξεγλιστρά από τις διάφορες πολιτικές παγίδες που του βάζουν (ή ανακύπτουν από μόνες τους), βγαίνοντας σε επίθεση. Στο τέλος τέλος μπορεί και να μην σκέφτεται ποτέ πολιτικά αφού στις μέρες μας αυτή η λογική εμφανίζεται να είναι (κακώς κατά την άποψη μας) εντελώς ξεπερασμένη.
Κανονικά έναν Δήμαρχο πρέπει εκεί που υστερεί, να τον συμπληρώνουν οι συνεργάτες του. Ούτε αυτό συνέβη στο θέμα που εξετάζουμε. Ο λόγος είναι απλός. Ακόμη κι οι συνεργάτες του Δημάρχου έχουν την ίδια μη πολιτική σκέψη. Κάποιοι που την είχαν, παραιτήθηκαν προ καιρού κι απομακρύνθηκαν (με δική τους πρωτοβουλία) από το Δημαρχείο.
Του λένε του Δημάρχου να γίνει Πανκαβαλιώτικο συλλαλητήριο. Απαντά θετικά. Επηρεάζει το δημοτικό συμβούλιο που λαμβάνει ομόφωνη απόφαση. Όταν αυτή η απόφαση μπαίνει σε φάση υλοποίησης τότε ανακύπτουν διαδικαστικά μόνο προβλήματα. Μπροστά σε αυτά ο Κ. Σιμιτσής υποχωρεί. Διστάζει. Λακίζει με ένα σωρό δικαιολογίες. Στο τέλος μας λέει ότι προτιμά αυτή την αναδίπλωση αντί ενός μέτριου ή και ανεπιτυχούς συλλαλητηρίου. Δεν λέει την αλήθεια. Κατά πάσα πιθανότητα ουδέποτε το πίστεψε. Κι έτσι η άρνηση από πλευράς αγοράς να κλείσουν στην κινητοποίηση τα μαγαζιά είναι ο σοβαρός λόγος να ματαιωθεί ότι δυναμικά προ λίγων ημερών αποφασίστηκε.
Σε ένα σημείο αδικείται ο κ. Σιμιτσής. Δεν είναι μόνο αυτός που σκέπτεται έτσι. Σκέπτονται κι άλλοι. Το Επιμελητήριο, ο Εμπορικός Σύλλογος, επιστημονικοί φορείς κτλ. Ο Σιμιτσής δέχεται από το Σάββατο όλη την κριτική αν και δίκαιο θα ήταν ένα μεγάλο μερίδιο μόνο. Αντίθετα βρίσκονται περίπου στο απυρόβλητο όλοι όσοι είχαν τις ίδιες απόψεις. Αλλά αυτοί δεν είναι Δήμαρχοι. Δεν έχουν την ιδιότητα του κ. Σιμιτσή.
Αυτός και μόνο ο λόγος, ότι κάποιοι τον έχουν στο… σημάδι, ήταν αρκετός. Ο Δήμαρχος όφειλε να δει το θέμα από την ουσιαστική του πλευρά κι όχι από την διαδικασία. Το συλλαλητήριο για την συγκεκριμένη κυβερνητική πολιτική και τις διάφορες πολιτικές αδικίες σε βάρος της Καβάλας δεν είναι μια πρόταση στο ΕΣΠΑ. Δεν είναι μια συναυλία ή μια εκδήλωση για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Καβάλας. Είναι ένα γεγονός στο οποίο θα κριθεί. Για το αν όλα όσα λέει περί της κρίσης και των μέτρων είναι αληθινά. Αντί λοιπόν να βάλει τα δυνατά του και να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία, θεωρεί το ζήτημα μικρής σημασίας. Τα… γυρίζει. Από χθες προσπαθεί να τα … γυρίσει εκ νέου.
Ότι και να κάνει τώρα είναι άσκοπο, το πράγμα κρίθηκε. Οριστικά. Οι προϋποθέσεις που ζήτησαν για το συλλαλητήριο όλοι όσοι διαφωνούσαν με την βιασύνη και την προχειρότητα (αν υπήρχε τέτοια) δεν πτοούν κανέναν δήμαρχο. Αυτός δυνατά επιμένει στον κεντρικό στόχο αδιαφορώντας για τις λεπτομέρειες. Ο Κωστής Σιμιτσής συμπεριφέρθηκε πιο πρόχειρα κι από αυτούς που μέσα σε τρεις μέρες τα ήθελαν όλα να είναι στην εντέλεια. Είναι σαφώς ο χαμένος αυτής της υπόθεσης.
Ας δούμε τώρα αυτό το ταμπού, να κλείσει ντε και καλά η αγορά στην διάρκεια του συλλαλητηρίου. Όσο αυτό ακούγεται από επαγγελματίες και βιοτέχνες, να το συζητήσουμε. Όταν όμως το ζητούν δημόσιοι υπάλληλοι, τότε ας το προσπεράσουμε. Οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν τα δικά τους μεγάλα προβλήματα σε σχέση με την ασκούμενη πολιτική της κυβέρνησης Σαμαρά. Ποτέ όμως δεν θα καταλάβουν τον πόνο του εργαζόμενου στον ιδιωτικό τομέα. Ούτε και του μικροεπαγγελματία. Υπό αυτή την έννοια κουβέντες δημοσίων υπαλλήλων του τύπου «να κλείσει η αγορά τώρα κι όχι μια για πάντα» ακούγονται σαν πιστολιές στον αέρα. Σαν λόγια αυτού που δεν ενδιαφέρεται σχεδόν ποτέ για ένα καμένο φαγητό, αφού δεν προβλέπεται ούτε καν να το δοκιμάσει.
Για να λέει ο Εμπορικός Σύλλογος ότι η αγορά υπό τις παρούσες συνθήκες δεν μπορεί να κλείσει, κάτι θα ξέρει. Για να παρουσιάζει αντίθετη άποψη η Ομοσπονδία, κάτι θα ξέρει κι αυτή. Ποτέ όμως ένα νομαρχιακό τμήμα της ΑΔΕΔΥ δεν μπορεί (και δεν πρέπει) να δίνει τέτοιες εντολές ή «γραμμές». Ας έχουν επίσης υπόψη τους οι του δημοσίου τομέα ότι αν στην παρούσα φάση κλείσουν οι δρόμοι (από τους αγρότες) όλος ο επιχειρηματικός και επαγγελματικός κόσμος σε όλη την επαρχία θα υποστεί τεράστιες συνέπειες.
Αλλά για μια στιγμή, γιατί ένα συλλαλητήριο είναι πετυχημένο μόνο αν η αγορά είναι κλειστή; Στην Καβάλα (και αλλού) έγιναν απεργίες και συγκεντρώσεις με μεγάλη συμμετοχή ενώ τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά. Γιατί ένα συλλαλητήριο (ακόμη και πανκαβαλιώτικο) πρέπει να στηριχθεί στην κλειστή αγορά; Κατά την γνώμη μας η οποιαδήποτε διαμαρτυρία μπορεί να προχωρήσει, να οργανωθεί και να πετύχει κι ας είναι ανοιχτά τα μαγαζιά. Τις προάλλες όμως τέθηκε αυτή η προϋπόθεση τόσο επίμονα, που φθάσαμε στο σημείο να απορούμε. Δηλαδή από εδώ και πέρα ότι κι αν γίνει στην Καβάλα πρέπει να γίνει με κλειστά τα μαγαζιά;
Μετά, συγκρίνουν το συλλαλητήριο (που το… έφαγε η μαρμάγκα) με αυτό που έγινε κατά του λιθάνθρακα. Άλλο λάθος αυτό… Τότε ήταν άλλες εποχές. Υπήρχε ένας άλλος λόγος. Ένα διαφορετικό κλίμα. Ένας άλλος, σαφώς ευκολότερος στόχος. Το πετυχημένο συλλαλητήριο κατά του λιθάνθρακα πέρασε στην τοπική ιστορία ως παράδειγμα συνεργασίας και ενότητας. Υπό αυτή την έννοια ναι, να το αντιγράψουμε. Από πλευράς όμως μαζικότητας, συμμετοχής μαθητών κτλ δεν είναι το ίδιο πράγμα. Συλλαλητήριο σαν αυτό κατά του λιθάνθρακα θα γίνει στην Καβάλα μετά από 15 χρόνια. Όταν οι σοφοί των Αθηνών μας προτείνουν το ίδιο ή κάτι ανάλογο…
Έγινε ολόκληρο έργο στην πίσω πλευρά της Τράπεζας της Ελλάδας ώστε να μπαίνουν από την αυλή τα αυτοκίνητα των χρηματαποστολών. Χθες όμως δύο οχήματα ήταν πάλι παρκαρισμένα μπροστά στην κεντρική είσοδο του καταστήματος. Εμποδίζοντας την κίνηση των πεζών. Τελικά τσάμπα περιόρισαν την αυλή του καταστήματος ή όχι; Κάποιος πρέπει να βάλει κανόνες σε αυτούς που κάνουν ότι θέλουν στους πεζόδρομους. Για όλους τους άλλους υπάρχουν κανόνες. Για τις χρηματαποστολές όχι;
Την Κυριακή 10 Φεβρουαρίου όλο το ίντερνετ επέμενε ότι το μεσημέρι οι αγρότες της Καβάλας έκλεισαν δρόμους. Υπήρχε παντού η ίδια είδηση, η οποία όμως ήταν εντελώς λάθος. Την Κυριακή το μεσημέρι δεν έκλεισε ο δρόμος σε κανένα από τα δύο σημεία που είναι συγκεντρωμένα τρακτέρ και αγρότες. Αυτός προς γνώση όσον θεωρούν το ίντερνετ αλάνθαστο. Ίσως μάλιστα τα σφάλματα στο διαδίκτυο είναι πολύ πιο συχνά από κάθε άλλο μέσο ενημέρωσης.
Στο Κοκκινόχωμα έκοψαν την πίτα τους (μετά χορού) οι δημοτικοί υπάλληλοι. Το διασκέδασαν μια χαρά. Όταν έκοψαν την πίτα ξέχασαν να καλέσουν τον παρόντα δήμαρχο. Τον κάλεσαν με καθυστέρηση κι αφού κάποιοι εντόπισαν το διαδικαστικό σφάλμα. Ο κ. Σιμιτσής είπε δύο λόγια κι αμέσως μετά άρχισε το γλέντι. Η εκδήλωση έγινε με πολύ κόσμο το περασμένο Σαββατοκύριακο.
