Η κάθε εκλογική αναμέτρηση και διαδικασία σημαίνει κάτι. Για κάποιους είναι η αρχή. Για άλλους η συνέχεια και για πολλούς το τέλος. Τέλος μιας μακράς περιόδου ενασχόλησης με τα κοινά. Αυτό μας λένε με τον δικό τους τρόπο όσοι τούτη τη φορά δεν θα είναι υποψήφιοι, δεν θα εμπλακούν στις εκλογές του Μαΐου. Γράφαμε χθες για τους Χρυσανίδη- Σιμούδη. Οι δύο πρώην Δήμαρχοι ασχολήθηκαν για χρόνια με αυτό που λέμε τοπική αυτοδιοίκηση. Γνώρισαν χαρές και λύπες. Δικαιώθηκαν, έκαναν έργο, διαφώνησαν, κατήγγειλαν, απέκτησαν ποικίλες εμπειρίες. Τώρα αποσύρονται. Αποχωρούν για πολλούς και διάφορους λόγους. Δεν είναι ξεκάθαρο αν αυτή η εξέλιξη συμβαδίζει με την πραγματική τους επιθυμία ή αν επιβάλλεται από τις γενικότερες συνθήκες και καταστάσεις.
Δεν είναι μόνο αυτοί. Υπάρχουν ένα σωρό ακόμη στην ίδια κατηγορία. Ο Στάθης Εριφυλλίδης. Ο Θόδωρος Καλλιοντζής. Πολλά χρόνια ήταν στα πράγματα. Διοίκησαν. Έκαναν αντιπολίτευση. Προσπάθησαν να επηρεάσουν θετικά την πορεία των πραγμάτων. Τώρα έρχονται εκλογές αλλά πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια το γεγονός τους αφήνει σχεδόν αδιάφορους.
Από την άλλη μεριά υπάρχουν οι ρέκορντμαν. Αυτοί που συνεχίζουν σα να μην έχει αλλάξει τίποτα. Σα να μην πέρασε μια μέρα. Ο Λευθέρης Μερέσης έχει 20 χρόνια δήμαρχος Θάσου. Θέλει να ξαναγίνει. Ο Τάσος Χατζηαναστασίου συμπληρώνει 32 χρόνια δημοτικός σύμβουλος. Θα είναι πάλι υποψήφιος για να συνεχίσει την αξιοπρόσεκτη επίδοση του.
Πριν από λίγα χρόνια είχε ανακύψει το θέμα του ορίου των θητειών. Το συζητήσαμε και το απορρίψαμε όσον αφορά τους βουλευτές, τους Νομάρχες και τους Δημάρχους. Τώρα- στην εποχή της κρίσης και των σκανδάλων- γνωρίζουμε ότι κάναμε λάθος. Όσο κι αν είναι δικαίωμα του κάθε πολίτη να ψηφίζει αυτόν που θέλει, η δημοκρατία πρέπει να προστατεύει τα εκλεγμένα από τον κακό, τον στραβό τον δρόμο. Στον οποίο είναι πιο εύκολο να βρεθείς όταν έχεις συνηθίσει την ενασχόληση με τα κοινά. Όταν αισθάνεσαι ασφαλής και μόνιμος.
Είναι και το άλλο. Αυτό για τους νέους ανθρώπους, για τα νέα πρόσωπα. Όταν οι εκλογές είναι τοπικές ακούς παντού αυτή τη κουβέντα. Ήρθε η ώρα για νέα πρόσωπα. Με αυτό το κόλπο πείσθηκαν και πείθονται δεκάδες πολίτες προκειμένου να πουν το ναι και να γίνουν υποψήφιοι. Καθώς όμως δεν υπάρχει όριο θητειών ελάχιστοι από τους νέους και πρωτοεμφανιζόμενους υποψηφίους τα καταφέρνουν. Συνήθως – σε κάθε εκλογές- βγαίνουν οι ίδιοι.
Παλιά ήταν προσόν, μεγάλη επιτυχία να είσαι Δήμαρχος 16 χρόνια. Βουλευτής άλλα τόσα. Σήμερα όταν έχεις αυτό το παρελθόν (και συνεχίζεις να είσαι αιρετός) σε κοιτούν περίεργα. Βάζουν το κακό, το πονηρό στο μυαλό τους. Έχουν άδικο με όσα είδαν προσφάτως τα μάτια μας; Σαφώς και δεν είναι όλοι Τσοχατζόπουλοι όμως παντού και πάντα πρέπει να υπάρχει ένα όριο. Προκειμένου με την ανανέωση να δυναμώνουν οι θεσμοί και η δημοκρατική διαδικασία.
Αυτό το διάστημα «φουντώνουν» οι φήμες για ονόματα, υποψηφίους, ψηφοδέλτια, ζυμώσεις και διαβουλεύσεις. Ακούς τα πάντα από τους πάντες. Έτσι θα πορευτούμε ένα μήνα τουλάχιστον. Άλλοτε ο υποψήφιος θα ανακοινώνει χαρούμενος τους δικούς του ανθρώπους κι άλλοτε θα τους κρύβει. Επτασφράγιστο μυστικό που δεν πρέπει να διαρρεύσει. Μετά το πράγμα θα πάρει το δρόμο του. Ο οποίος έχει γνωστό τέλος, το βράδυ των αποτελεσμάτων. Τότε θα φανεί τι τελικά έγινε. Μια απ’ τα ίδια για να βγουν οι ίδιοι; Έκπληξη και εκλογή νέων;
Όλοι λένε με σιγουριά ότι αυτές οι τοπικές εκλογές δεν θα είναι σαν τις προηγούμενες. Άπαντες διαπιστώνουν μια κατάσταση εντελώς ρευστή. Αυτό οφείλεται στη κρίση, στην κατάρρευση των παραδοσιακών κομμάτων, στην έλλειψη εμπιστοσύνης του κόσμου (που δοκιμάζεται) προς αυτούς που υποσχέθηκαν και υπόσχονται ότι θα τον σώσουν. Δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει το βράδυ των αποτελεσμάτων. Όσο όμως πλησιάζουμε σε αυτό- αργά αλλά σταθερά- φαίνεται ότι τελικά αυτό που αλλάζει είναι μόνο το περιτύλιγμα.
Λένε τώρα με σοφία: Αν άλλαζε ο εκλογικός νόμος, αν ψηφίζαμε χωριστά δήμαρχο με δημοτικούς συμβούλους τότε θα είχαμε ευκολότερα σημαντικές ανατροπές δεδομένων. Μοιάζουν να μας προετοιμάζουν ότι στο τέλος δεν θα αλλάξει τίποτα. Ναι αλλά όταν η Κυβέρνηση πήγε να κάνει αυτή την αλλαγή όλοι ξεσηκώθηκαν και την σταμάτησαν. Έπαιξε ρόλο η βιασύνη και η προχειρότητα του Υπουργείου δεν λέμε. Σημασία όμως έχει ότι στο τέλος αυτή η σημαντική αλλαγή έμεινε στο συρτάρι. Τάχα για την επόμενη φορά.
Μιλούσαμε χθες με τον Ηλία Καλανταρίδη. Έναν συνεπή και πάντα διαβασμένο δημοτικό σύμβουλο της Καβάλας. Προσπαθήσαμε να μάθουμε με ποιόν υποψήφιο δήμαρχο θα είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος. Μας σταμάτησε απότομα. Μας «προσγείωσε» εξηγώντας μας ότι πριν από αυτή την απόφαση προηγείται μια άλλη. «Θα είμαι υποψήφιος;» είπε. Χωρίς να δώσει κάποια απάντηση.
Ο κ. Καλανταρίδης που υπό μία έννοια εκπροσωπεί το «νέο αίμα» στη τοπική αυτοδιοίκηση, έχει ισχυρές αμφιβολίες. Σκέπτεται αν θα συνεχίσει να ασχολείται. Αυτός ο προβληματισμός σημαίνει πολλά. Δείχνει πόσο ωραία αρχίζουν όλα. Πόσο ωραία συνεχίζονται με την εκλογή και πόσο διαφορετικά καταλήγουν.
Στατιστικώς περιπτώσεις σαν του Ηλία Καλανταρίδη έχουν άλλη πορεία. Ο νέος δημοτικός σύμβουλος της αντιπολίτευσης- που διακρίθηκε στη διάρκεια της πρώτης του θητείας- επανέρχεται δριμύτερος. Κερδίζει εξουσία. Διοικεί. Προσπαθεί να αλλάξει πράγματα και καταστάσεις. Δοκιμάζει τις δυνάμεις του. Κι ενώ περιμέναμε μια τέτοια στάση κι απάντηση, αυτός σκέφτεται αν αξίζει τον κόπο αφού συμπλήρωσε «… κάτι δεν μου πάει».
Το άλλο πρόσφατο παράδειγμα έρχεται από την Ελευθερούπολη. Την Κυριακή ο Χαράλαμπος Χρυσανίδης ανακοίνωσε ότι η δημοτική του παράταξη διαλύεται (αφού όπως σημειώσαμε και πιο πάνω δεν θα είναι εκ νέου υποψήφιος). Τότε κάποιοι από τους παρευρισκόμενους συγκινήθηκαν κι έβαλαν τα κλάματα! Θα ήθελαν τον Χρυσανίδη υποψήφιο, θα ήθελαν η προσπάθεια να συνεχιστεί αλλά το σενάριο δεν βγαίνει. Κι επειδή θεωρούν αδικία αυτό που γίνεται έκλαιγαν από στεναχώρια!
Δεν γνωρίζουμε πόσο ο κόσμος (που αύριο μεθαύριο θα ψηφίσει για Δήμαρχο) παρακολουθεί κι ασχολείται με όλα αυτά. Πιθανότερο είναι να αδιαφορεί. Πολλές φορές αντιλαμβανόμαστε ότι σήμερα ο πολίτης έχει άλλα στο κεφάλι του. Προτιμά να απέχει από τα πρόωρα προεκλογικά. Δεν τον νοιάζουν οι κινήσεις Σιμιτσή, οι επιλογές της ΝΔ κι οι ανεξάρτητοι που θέλουν να αλλάξουν το τοπίο στο Δήμο Καβάλας. Αυτή η έμμεση ή άμεση αποχή ίσως συνεχιστεί μέχρι τέλος. Ποιους συμφέρει; Μα φυσικά τους παλιούς και εν ενεργεία αιρετούς. Οι ίδιοι άνθρωποι που σήμερα δεν δίνουν μία για τις προεκλογικές ειδήσεις, αυτοί είναι που την Κυριακή των εκλογών δεν θα εμφανιστούν καθόλου στα εκλογικά τμήματα και τελικά δεν θα ψηφίσουν.
Κάπως έτσι εξελίσσεται ως τώρα η προεκλογική περίοδος Στον Νομό Καβάλας. Κι ενώ «βάλαμε» μπρος για κάτι άλλο, κάτι εντελώς διαφορετικό από τα συνηθισμένα ίσως τελικά να ξαναγίνουμε «στο ίδιο έργο θεατές». Τίποτα δεν αποκλείεται.
