Περιμέναμε περισσότερο κόσμο, περισσότερα τρακτέρ, περισσότερους αγρότες. Δυστυχώς ακόμη τα περιμένουμε… Μήπως έμειναν στο δρόμο; Μήπως ακόμη έρχονται; Μήπως πήγαν – από λάθος- αλλού; Ουδείς γνωρίζει. Το χθεσινό συλλαλητήριο είχε παλμό κι αξιοπρόσεκτη δυναμική αλλά ήταν μικρό. Μικρό για τη προβολή που προηγήθηκε. Μικρό για τα τεράστια προβλήματα όλου του κόσμου. Αγροτών και πολιτών. Οι πολλοί συνεχίζουν να είναι στον καναπέ. Ίσως στη καφετέρια, μπροστά σε μια τηλεόραση να βλέπουν μπάλα.
Έλαβαν το μήνυμα οι αγρότες- συνδικαλιστές. Στις ομιλίες τους καυτηρίασαν την νέα απουσία των πολλών. «Είναι σπίτι. Μας βλέπουν από τη τηλεόραση και μας κοροϊδεύουν» είπε σε μια στιγμή υπερβολικού ρεαλισμού ο πρόεδρος των κτηνοτρόφων. Ακόμη κι αν είχε δίκιο πρέπει να αναλυθεί βαθύτερα γιατί πάντα οι πολλοί απουσιάζουν. Είτε είναι απεργία, είτε είναι ο ΤΑΡ, είτε είναι το χαράτσι της ΔΕΗ.
Φοβούνται; Κουράστηκαν; Κοιτούν τον εαυτό τους και μόνο; Όλα αυτά ισχύουν. Κι άλλα τόσα επίσης. Καθώς λοιπόν οι πλατείες μένουν άδειες, οι Κυβερνόντες χαίρονται. Αποκτούν θάρρος. Προβάλλουν το πρωτογενές πλεόνασμα. Ήδη την Κυριακή από το Βήμα ο Πρωθυπουργός άρχισε να το μοιράζει! Αυτή όμως η μοιρασιά, αυτή η φτιαχτή αισιοδοξία φυσικά και δεν σημαίνει τίποτα το ουσιαστικό. Είναι ένα σχέδιο, μια σκηνοθεσία μπας κι η κατάσταση των κινητοποιήσεων εξελιχθεί ακόμη χειρότερα. Πάψουν εντελώς οι συγκεντρώσεις και οι καταγγελίες.
«Που είναι οι αγρότες του Παγγαίου;» ρώτησαν τον εκπρόσωπο τους. Αυτός απάντησε ότι ήρθαν αλλά χάθηκαν στο πλήθος. Αμ δε. Το Παγγαίο χθες απουσίαζε. Η Θάσος το ίδιο. Οι δημόσιοι υπάλληλοι κι αυτοί ήταν αλλού. Δικαιολογημένοι όσοι εργάζονταν. Που ήταν αλήθεια αυτοί που δεν δούλευαν (από τις 11 το πρωί και μετά) λόγω συλλαλητηρίου; Δεν θα συνεχίσουμε στον ίδιο ρυθμό. Είναι περιττό. Χρειάζεται όμως να το ξανασκεφθούμε. Η απουσία μας είναι όπλο των κυβερνόντων. Που συνεχώς το εκμεταλλεύονται και το χρησιμοποιούν.
Για τον Μάκη Παπαδόπουλο υπήρχαν διάφορες φήμες τελευταία. Σύμφωνα με αυτές η προσπάθεια του δεν ήταν σε καλό δρόμο. Λόγια του κόσμου. Του πεζοδρομίου. Ευσεβείς πόθοι ορισμένων εκ των αντιπάλων του. Ίσως σε αυτό έφταιγε κι ο ίδιος. Η στρατηγική που ως τώρα ακολουθούσε. Από χθες το απόγευμα το τοπίο άλλαξε. Παρουσίασε νέα πρόσωπα, πολλά νέα πρόσωπα κι έτσι απέδειξε στη πράξη ότι είναι εδώ. Έτοιμος για τις εκλογές από τώρα.
Από εδώ και πέρα όλοι θα τον υπολογίζουν όπως τον πρώτο καιρό. Χθες στην εκδήλωση του είδαμε ένα κομμάτι της πόλης. Μεγάλο. Σε αντίθεση με την Φθινοπωρινή ανακοίνωση στο αρχαίο θέατρο χθες ο Μάκης Παπαδόπουλος έδειξε τα προεκλογικά του προσόντα σε σχέση με την πόλη. Εντάξει, εκλογές είναι. Δύσκολα τα δεδομένα με τόσους υποψήφιους. Επιφυλακτικοί με όλους οι πολίτες. Όμως ο Μάκης Παπαδόπουλος αυτό το μήνυμα έστειλε χθες προς κάθε κατεύθυνση: Θα φθάσει ως το τέλος.
Ποιος έμεινε τώρα που δεν έκανε εκδήλωση; Μα φυσικά ο εν ενεργεία Δήμαρχος. Λογικά αυτού είναι σειρά για το επόμενο προεκλογικό γεγονός. Αφού ξεμπέρδεψε με τα διάφορα λάδια (κάποια εκ των οποίων φέρεται να τα… χρησιμοποίησε άκρως αποτελεσματικά) τώρα (όπως λέει κι ο λαός) βουρ στον πατσά. Για το υπόλοιπο του Φεβρουαρίου θα έχουμε σίγουρα Σιμιτσή. Από τον Μάρτιο όλους τους υποψήφιους μαζί.
Σε Δραμινό πρόεδρο του ΤΕΕ ΑΜ μας οδηγούν οι προεκλογικές διαβουλεύσεις μεταξύ των παρατάξεων. Η ΟΡΜΗ άρχισε να συζητά με τον Μιχάλη Παπαδόπουλο που από την Κυριακή είναι άφαντος. Οι συζητήσεις σταμάτησαν απότομα κι οι φήμες οργιάζουν. Ο δε Λάζαρος Βασιλειάδης απορεί με την μεταχείριση που του επεφύλαξαν οι συνάδελφοι του. Πίστευε ότι προεκλογικά τα είδε όλα. Έκανε όμως λάθος. Τα… καλύτερα του τα άφησαν για μετά τις εκλογές.
Ουδείς αναντικατάστατος. θα πει κάποιος. Θα έχει δίκιο. Τόσα είδαν τα μάτια μας, τόσα άκουσαν τα αφτιά μας. Βάση όμως του εκλογικού αποτελέσματος και της ισχυρής παράδοσης ο πρόεδρος του τμήματος να είναι από την Καβάλα ο Λάζαρος Βασιλειάδης την αξίζει την νέα θητεία. Θα λέγαμε ότι την δικαιούται. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες κι υπεκφυγές, κουτοπονηριές που στόχο έχουν έναν. Να κρύψουν την αλήθεια. Ως την Πέμπτη θα ξέρουμε τα οριστικά νέα.
