Καλημέρα και καλό μήνα. Σήμερα το πρόγραμμα δεν έχει μάθημα. Έχει εκδρομή. Έτσι γίνεται μια ζωή στην Ελλάδα, έτσι θα γίνει και σήμερα. Εφόσον «βοηθήσει» ο καιρός. Το πρωί στο σχολείο μαθητές και εκπαιδευτικοί θα κάνουν τις απαραίτητες τάχα αυθόρμητες συνεννοήσεις. Αμέσως μετά η κοινή απόφαση θα υλοποιηθεί, μαθητές θα τρέξουν στο Πάρκο κι όπου αλλού βολεύει. Είναι να μην αποκτήσει ο έλληνας δικαιώματα. Μόλις συμβεί τούτο, αμέσως θα επιδιώξει να τα χρησιμοποιήσει. Να τα εκμεταλλευτεί. Βάση της κείμενης νομοθεσίας από σήμερα 1η Οκτώβρη τα παιδιά δικαιούνται εκδρομή. Θα πάνε σήμερα μη τυχόν και τις υπόλοιπες 30 μέρες του Οκτώβρη βρέχει ασταμάτητα…
Τα μεγάλα παιδιά δεν έχουν ίδια εκδρομή με αυτή των μικρών. Θα εμφανιστούν λίγη ώρα στο Πάρκο Φαλήρου κι αμέσως μετά θα κινηθούν προς τα συνηθισμένα τους στέκια. Τις καφετέριες. Εκεί είναι πιθανό να συναντήσουν τους δασκάλους τους. Κι αυτοί στις καφετέριες. Μπορείς να αλλάξεις αυτά τα πράγματα στην Ελλάδα; Με τίποτα. Όσο και να το επιδιώξεις, θα αποτύχεις. Δεν αλλάζουν οι Έλληνες. Ειδικά όταν πρόκειται για την ανάπαυση και την αναψυχή τους.
Ο Σεπτέμβρης τέλειωσε χθες. Ας μη ξεχνάμε ότι τον μήνα Σεπτέμβρη το κοινωνικό παντοπωλείο του προγράμματος Στηρίζω δεν μοίρασε τρόφιμα. Δεν είχε τη δυνατότητα, δεν είχε το απόθεμα ως προς τα προϊόντα που κάποτε έβρισκες στα ράφια του. Τον Οκτώβρη άραγε θα καταφέρει να ξαναγίνει κοινωνικό παντοπωλείο; Η πρόεδρος της Πνοής απαντά με σιγουριά. Διαβεβαιώνει ότι τον Οκτώβρη θα μοιραστούν τρόφιμα. Ας μας επιτρέψει να αμφιβάλλουμε. Όπως πάει το πράγμα το κοινωνικό παντοπωλείο θα είναι δεν θα είναι έτοιμο ούτε για την περίοδο των εορτών. Φυσικά πολλά θα εξαρτηθούν από το τι θα κάνει ο Δήμος Καβάλας. Ο οποίος θέλει να βοηθήσει αλλά λόγω γραφειοκρατίας δεν μπορεί να κινηθεί άμεσα.
Είναι ή δεν είναι «ανφέρ» το χθεσινό δελτίο τύπου του Γιάννη Πασχαλίδη σχετικά με τον ΤΑΡ; Ο βουλευτής δεν περίμενε τη χθεσινή σύσκεψη. Πήγε στο «αφεντικό» του ΤΑΡ μόνος του, μια μέρα πριν το ραντεβού των τοπικών φορέων. Έκανε μόνος του συνάντηση, έκανε μόνος του μια συμφωνία. Αμέσως μετά εξέδωσε δελτίο τύπου προκειμένου να προλάβει τους άλλους. Έκανε σωστά; Ουδείς ποτέ θα απαντήσει με σιγουριά. Υπό άλλες συνθήκες θα λέγαμε ότι δεν σεβάστηκε τους συναδέλφους του αλλά και τους υπόλοιπους τοπικούς φορείς. Στην εποχή μας ωστόσο όλα επιτρέπονται. Κανόνες δεν υπάρχουν όταν πρόκειται για τον ΤΑΡ… Οι εκλογές έρχονται, ας το ξεχνάμε.
Με αυτή την αφορμή πρέπει να σημειώσουμε ένα άλλο παράδειγμα, καλύτερο του δικού μας. Εμείς ακόμη κι όταν έχουμε όλοι μαζί ραντεβού με τον ΤΑΡ σκεπτόμαστε πονηρά. Κινούμαστε κι όλοι μαζί αλλά και μόνοι. Στη Δράμα τα πράγματα ήταν και παραμένουν διαφορετικά. Πρόσφατα όλοι μαζί έφθασαν μέχρι τον Πρωθυπουργό! Βουλευτές, δήμαρχοι κι αντιπεριφερειάρχης. Στο δε θέμα του ΤΑΡ εκτός από μια άλλη όδευση (ζήτημα που το θέτουν αλλά όχι δυναμικά), επιμένουν για αντισταθμιστικά οφέλη. Σαν αυτά που… πήρε ο Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης Βαγγέλης Λαμπάκης;
Όπως διαβάσαμε σε ιστοσελίδα της Περιφέρειας ο κ. Λαμπάκης –που δεν έχει προβλήματα με την όδευση του αγωγού- πήρε αντισταθμιστικά το ζεστό νερό! Σιγά τα αβγά. Παρά ταύτα η είδηση πανηγυρίστηκε από την ιστοσελίδα ΤΑΡpress. Gr. Λες κι η Αλεξανδρούπολη πήρε εντολή από τον ΤΑΡ να αναλάβει τη διοργάνωση της επόμενης Ολυμπιάδας…
Ας συνεργαστούμε μεταξύ μας. Ας φτιάξουμε ομάδα. Η Δράμα αυτό προσπαθεί εδώ και καιρό. Κάθε παράγοντας έχει το δικό του πρόγραμμα. Κάποτε όμως κινούνται συστηματικά όλοι μαζί. Χωρίς υστερόβουλες σκέψεις. Συνεδριάζουν στην πρωτεύουσα του Νομού σε τακτά χρονικά διαστήματα, καταστρώνουν σχέδιο και μετά όλοι μαζί «κατεβαίνουν» στην Αθήνα. Εμείς κι όταν (με το ζόρι) συμφωνούμε σε κάτι, το τηρούμε αλλά με τις γνωστές κι ενοχλητικές ιδιαιτερότητες. Αφού σήμερα θα ήταν όλοι μαζί στον ΤΑΡ, ποιος ο λόγος ο Γιάννης Πασχαλίδης να πάει μια μέρα πιο μπροστά μόνος του στον επικεφαλής του έργου;
Η χθεσινή συνέντευξη τύπου του ΔΗΠΕΘΕ για την θεατρική παράσταση «Όδος Πολυδούρη» ήταν η χαρά της προέδρου του ΔΗΠΕΘΕ. Σπάνια βλέπουμε τους ανθρώπους τόσο χαρούμενος όπως χθες είδαμε την κ. Μαρία Καραβία. Μίλησε λίγο αλλά κυριολεκτικά έλαμπε από χαρά κι ικανοποίηση. Η επιλογή της στη θέση της προέδρου του ΔΗΠΕΘΕ φαίνεται ότι ήταν για αυτή ένα θείο δώρο. Το οποίο δεν συνήθισε ακόμη. Είναι σα να ανακοινώθηκε το όνομα της μόλις χθες.
Επιβεβαιώνοντας την γνωστή λαϊκή παροιμία με τη μία μασχάλη και τα δύο καρπούζια, από τη μια μιλά για το ΔΗΠΕΘΕ και τα σχέδια που έχει κι από την άλλη για το εργαστήριο της επί της οδού Λεωνάτου. Μπερδεύει το ένα με το άλλο συνεχώς. Αυτό γίνεται τόσο συχνά που δεν μπορεί να είναι λάθος. Θεωρεί ότι η θέση της προέδρου στο ΔΗΠΕΘΕ μπορεί να βοηθήσει τη προσπάθεια της στο θεατρική εργαστήρι της. Κακώς. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Όσο προσπαθεί να συνδυάσει δύο πράγματα που δεν έχουν παρά ελάχιστες ομοιότητες, τόσο θα μπερδεύεται κι ίδια. Θα δημιουργούνται παρεξηγήσεις, θα γίνονται λάθη. Για το διάστημα που θα είναι πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ θα ήταν σωστό να αφήσει το εργαστήριο της σε άλλα χέρια. Έτσι για να έχουμε καλούς λογαριασμούς.
Προσοχή σενάριο. Οδεύουμε σε πρόωρες εκλογές που όταν αποφασιστούν θα δρομολογήσουν εξελίξεις ως προς τη συγκρότηση των ψηφοδελτίων του ΣΥΡΙΖΑ σε όλη τη χώρα. Ο Τσίπρας το είπε κι από τη ΔΕΘ. Είπε ότι τα ψηφοδέλτια θα έχουν πρόσωπα του κόμματος αλλά και πρόσωπα που δέχονται τις απόψεις του κόμματος. Στο πλαίσιο αυτών των απαραίτητων συμμαχιών δεν αποκλείεται να μας προκύψει Σάββας Εμινίδης. «Δεν ξέρουμε τίποτα και δεν τον δεχόμαστε με τίποτα» λένε οι του ΣΥΡΙΖΑ Καβάλας. Ξεχνούν όμως τι έγινε στις εκλογές τις τοπικές, ξεχνούν ότι η αξιωματική αντιπολίτευση προκειμένου να εξασφαλίσει αυτοδυναμία είναι έτοιμη να δεχθεί στην αγκαλιά της πολλές περιπτώσεις ίδιες με αυτή του Σάββα Εμινίδη.
Διότι προεκλογικά η υποψηφιότητα Εμινίδη (ή κάποιου άλλου προσώπου προερχόμενου από το ΠΑΣΟΚ) θα εκτιμηθεί ότι θα βοηθήσει το κόμμα του κ. Τσίπρα. Όλοι σήμερα ψάχνουν συμμάχους και συνεργαζόμενους. Δεν είναι ο Σάββας Εμινίδης μια καλή περίπτωση; Γνωρίζοντας τον Νομό Καβάλας απ’ έξω κι ανακατωτά μπορεί (αν δεν υπάρχει άλλος ενδιαφερόμενος) να δώσει στον ΣΥΡΙΖΑ Καβάλας αυτό που προεκλογικά θα αναζητά. Το κάτι επιπλέον. Στο κάτω κάτω μια θέση θα πιάσει ο κ. Εμινίδης. Οι άλλες 5 θα είναι για στελέχη του κόμματος.
Οι γκρίνιες επανέρχονται στο εργοστάσιο όσο δεν γίνονται πληρωμές. Αν περάσει αυτή η εβδομάδα χωρίς πληρωμές τότε αυτές θα μεγαλώσουν. Η Αθήνα δεν μιλά, στο εργοστάσιο οι εργαζόμενοι περιμένουν νέα κάθε μέρα. Πληρώστε διότι από Δευτέρα θα έχουμε μια από τα ίδια.
Αρκετά θυμωμένος ο αντιδήμαρχος Γιώργος Φιλόσογλου γράφει για τις αδικίες της επαρχίας σε σχέση με Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Αφορμή ότι πρόσφατα έγινε για την Ένωση: «Ελλάδα τριών ταχυτήτων: Αθήνα, Θεσσαλονίκη , λοιποί φτωχοί συγγενείς ή αλλιώς χωριάτες! Δυστυχώς έτσι μας αντιμετωπίζει το υδροκέφαλο αθηνοκεντρικό κράτος! Τι να πρώτο θυμηθεί κανείς: τις άβαντες σε Ολυμπιακό, σε Παναθηναϊκό και ΑΕΚ; Σε ΠΑΟΚ με ξενοδοχείο Ακροπόλ και τα δεκάδες εκατομμύρια παγωμένα χρέη με Άρη κλπ. Και τώρα μόλις κράξανε οι φυλλάδες της Αθήνας έγιναν μαγικά και παράνομα πράγματα ώστε η δεύτερη εκλογική περιφέρεια των Αθηνών να προτιμηθεί από την μικρή Καβάλα. Έλεος!».
Στο μεταξύ ο άνθρωπος που στήριξε τον Πανιώνιο να μην υποβιβαστεί, ο κ. Λιανός, φεύγει από την ομάδα! Την αφήνει δηλώνει στους παράγοντες των Ακαδημιών! Διαβάστε τη δήλωση του βάση της οποίας ο Πανιώνιος έμεινε στη κατηγορία αλλά χωρίς να έχει χρήματα για να «βγάλει» τη χρονιά: ««Είναι η τελευταία μου πράξη για τον Πανιώνιο. Το τονίζω. Ήμουν στο Λονδίνο όπου μένω μόνιμα πλέον με την οικογένειά μου, όπου με πήραν και μου είπαν πως ο Πανιώνιος πέφτει. Έτσι γύρισα και σήμερα υπέγραψα και πήραμε την εγγυητική. Ευτυχώς έχουν εμφανιστεί οι άνθρωποι των ακαδημιών που κάνουν πολύ αξιόλογη δουλειά. Από εκείνους θα αποτελείται και το νέο διοικητικό συμβούλιο, αφού θα τους μεταβιβάσω τις μετοχές. Αλλά, τους είπα πως τώρα ξεκινούν τα προβλήματα. Σε καμία περίπτωση δεν θα είναι με τον Ηλία Λιανό η συνέχεια. Είμαι 11 χρόνια στο χώρο και κανείς δεν πίστευε ότι θα αποχωρήσω. Θα ήταν άδικο όμως για τον Πανιώνιο που έχει χρέη 100.000 ευρώ και κάτι οφειλές προς τον Ζορόσκι και να πέσει. Και ομάδες που χρωστούν και εγώ δεν ξέρω που… να είναι εντάξει. Είμαι πιο Πανιώνιος και από τους Πανιώνιους. Θεωρώ όμως ότι στην Ελλάδα εύκολα αδειάζουν τους ανθρώπους. Το να παίζεις playoffs με 200 άτομα για την τρίτη θέση ή Eurocup με 50 εισιτήρια είναι λυπηρό. Ίσως ο Πανιώνιος να είναι περισσότερο ιστορία, παρά δυναμική τελικά. Ίσως και έτσι να είναι το μπάσκετ πλέον στην Ελλάδα».
