Η συζήτηση στη Βουλή ήταν μια σκέτη απογοήτευση. Ξεπέρασαν προ πολλού τα όρια της πολιτικής διαφωνίας. Μαλώνουν σα παιδιά. Έπαψε να υπάρχει το χαρακτηριστικό της εποικοδομητικής κριτικής. Της καλοπροαίρετης κριτικής. Κρατά κάθε ένας για τον εαυτό του την δική του αλήθεια, καταγγέλλοντας αμέσως μετά όλους τους άλλους. Ένας εγωισμός που δεν έχει προηγούμενο, την ώρα που η χώρα φλερτάρει με την οικονομική καταστροφή. Ευτυχώς η τηλεόραση έχει κι άλλα κανάλια. Όταν ο τηλεθεατής φθάσει στα όρια του, πατά ένα άλλο κουμπί κι απαλλάσσεται από το μαρτύριο.
Φυσικά και δεν έπρεπε να είναι έτσι. Άπαντες όφειλαν να είναι πιο σοβαροί, να δεχθούν την κρισιμότητα των στιγμών, να συνεργαστούν. Ειδικά οι της αντιπολίτευσης, μάλλον δεν έλαβαν το μήνυμα των εκλογών του Γενάρη. Τα έφερε έτσι η ζωή που σήμερα η αντιπολίτευση πρέπει να συμπαρασταθεί στη Κυβέρνηση. Με ειλικρίνεια κι όχι με θέατρο. Αυτό δεν συμβαίνει, άρα οι πιθανότητες να γλιτώσουμε τα μνημόνια είναι λίγες. Η εκδικητική στάση μέσα κι έξω από τη Βουλή ποτέ δεν έκανε καλό. Δεν είναι πολιτική λειτουργία. Δεν είναι πολιτική άποψη, πολύ περισσότερο χρήσιμη πρόταση. Είναι ανθρώπινη αντίδραση που δείχνει μικρότητα. Είναι κάτι που δεν οδηγεί πουθενά.
Επιλέγουμε να ασχοληθούμε με τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καβάλας. Εκεί η συζήτηση είναι «φιλικότερη». Μας αφορά, αφορά τον τόπο μας. Και στο Δημοτικό Συμβούλιο υπάρχουν απωθημένα που με τη πρώτη ευκαιρία «βγαίνουν» από τις ψυχές των ανθρώπων. Οφείλονται κι αυτά σε κάποιες προηγούμενες εκλογές, περιόδους, πρόσφατα γεγονότα κτλ. Μιλώντας ωστόσο για την Καβάλα συνεννοούμαστε πιο εύκολα σε σχέση με τους άλλους που προσπαθούν να βγάλουν την Ελλάδα από τη κρίση. Έτσι όπως το προσπαθούν πιθανότερο είναι να μην τα καταφέρουν.
Συζήτησαν- στο δημοτικό συμβούλιο- πολλά και διάφορα. Το στρατόπεδο που η Καβάλα δικαιούται. Το σχέδιο Περιγιαλίου. Τα έργα υποδομής στο Περιγιάλι. Παρουσιάστηκαν κανονισμοί για τους πεζόδρομους και τα περίπτερα. Τονίστηκε η ανάγκη συνέχισης της Περιμετρικής. Η επίσκεψη στη Καβάλα του Τούρκου Πρόξενου. Περισσότερο απ’ όλα συζητήθηκε (αλήθεια, άξιζε μια τέτοια ανάλυση;) το ενδεχόμενο το φεστιβάλ Παπαϊωάννου να πάψει να είναι αρμοδιότητα του Δημοτικού Ωδείου. Ως κάτι ξεχωριστό να γίνει από νέο καλλιτεχνικό διευθυντή, σε νέες ημερομηνίες, σε νέους χώρους, με καινούργιο πρόγραμμα.
Ο κ. Λυχούνας δεν μας πείθει ότι αυτές οι αλλαγές γίνονται για το καλό του θεσμού. Θεωρούμε ότι είναι μια «καλύτερη» επικαιροποιημένη προσπάθεια της διοίκησης να επηρεάσει τα δεδομένα στο Δ. Ωδείο. Αδιαφορούν που με αυτόν τον τρόπο το θίγουν. Το μειώνουν. Βαδίζουν επί συγκεκριμένου στόχου. Φεστιβάλ χωρίς Δημοτικό Ωδείο, χωρίς Γιούλη Παπαδόπουλο. Να ξέρουν ότι έτσι διχάζουν. Να γνωρίζουν ότι αναλαμβάνουν την πλήρη ευθύνη μιας και θα υπάρξουν συνέπειες. Σαφώς και δεν θα επέλθει το τέλος του κόσμου. Όταν όμως καταστρέφεις με τη δικαιολογία ότι αναβαθμίζεις, τότε έχεις στις πλάτες σου κάτι περισσότερο από αυτό που συνήθως περιγράφεται ως πολιτική ευθύνη.
Μας ενοχλεί πολύ και κάτι ακόμη. Η εμμονή του κ. Λυχούνα να συκοφαντεί αδικαιολόγητα την αίθουσα εκδηλώσεων του Όσκαρ. Προχθές- μάλλον για να ενισχύσει τα επιχειρήματα του – το περιέγραψε «βρωμερό και τρισάθλιο». Δεν μίλησε με αυτόν τον τρόπο πρώτη φορά. Όσο ήταν υποψήφιος, ή εν αναμονή διοίκηση του Δήμου Καβάλας, μπορούσε να χρησιμοποιεί αυτούς τους χαρακτηρισμούς. Σήμερα ως αντιδήμαρχος Πολιτισμού δεν είναι σωστό να περιγράφει καταστάσεις σα να απέχει από αυτές. Σήμερα είναι αντιδήμαρχος. Κι ότι βρωμερό και τρισάθλιο ανακαλύπτει το διορθώνει. Το αλλάζει.
Δική του είναι η αρμοδιότητα το βρωμερό και το τρισάθλιο να το κάνει καθαρό και όμορφο. Φοβόμαστε ότι δεν θα πράξει κάτι ανάλογο. Πρώτον γιατί όσα λέει για το Όσκαρ δεν ισχύουν, δεύτερον τον βολεύει αυτό που δήθεν διαπιστώνει για την ίδια αίθουσα. Είναι κλειδί που χρησιμοποιεί κάθε μέρα. Να ξεκλειδώσει επιτέλους την πόρτα που τον ενοχλεί, αυτή να ανοίξει για να βγει και να φύγει οριστικά το …ζιζάνιο. Ο Γιούλης Παπαδόπουλος.
Ακούσαμε από τον κ. Λυχούνα μεγαλόπνοο σχέδιο: «Να δημιουργήσουμε περιφερειακούς πολιτιστικούς θεσμούς». Προς ενίσχυση της ιδέας του (που δεν είναι εσφαλμένη) έστειλε, μας είπε, επιστολή στον Γιώργο Παυλίδη τον Περιφερειάρχη. Συγνώμη αλλά στο περιβάλλον που δημιουργεί η Θράκη σε βάρος της Ανατολικής Μακεδονίας, είναι ποτέ πιθανό να γίνει πράξη αυτό που προτείνεται; Ή μήπως κι αυτό το σχέδιο δεν είναι ένα ακόμη κλειδί για την πόρτα που ήδη αναφέραμε; Την διαδικασία που ήδη περιγράψαμε.
Είναι βέβαιο ότι φέτος το Φεστιβάλ Παπαϊωάννου θα γίνει διαφορετικά από τα προηγούμενα. Θα βρεθούν κατάλληλοι χώροι- κήποι απ’ ότι καταλαβαίνουμε- για τις εκδηλώσεις του. Θα αυξηθεί η οικονομική στήριξη, θα υπάρξει ένας άλλος διευθυντής. Ο τρόπος που θα επέλθουν όλες αυτές οι αλλαγές δεν θα είναι ο σωστός. Ο δίκαιος. Αντί του Παπαϊωάννου θα είναι το Φεστιβάλ του Μιχάλη Λυχούνα. Κι ο Θεός βοηθός!
Η Δήμαρχος προηγήθηκε του Αντιδημάρχου. Μίλησε για το στρατόπεδο. Δεν υπάρχουν νεότερα. Ο Βαγγέλης Παππάς επανέλαβε την πρόταση της κατάληψης. Για την πολιτική πλευρά του θέματος δεν είπε σχεδόν τίποτα. Προτείνει κατάληψη αποφεύγοντας την πρόσωπο με πρόσωπο συζήτηση (του) με τον κ. Καμμένο. Ο Άρης Βέρρος άφησε να εννοηθεί ότι περιμένοντας (το πολιτικό θαύμα;), μπορεί και να συμφωνήσει με την κατάληψη. Ο Μάκης Παπαδόπουλος επέλεξε να μην ασχοληθεί κι ο Σιμιτσής το ίδιο. Τελικά για το μείζον, το στρατόπεδο Ασημακοπούλου, συμφωνήσαν την Δευτέρα στη συνεδρίαση. Η εκδήλωση που θα οργανωθεί εκεί δεν θα γίνει το Πάσχα αλλά την Πρωτομαγιά. Γιούπι!!!!
Συζητήθηκε το θέμα του Περιγιαλίου. Τόσο του σχεδίου όσο και των έργων υποδομής. Δεν καταλάβαμε ούτε που συμφωνούν, ούτε που διαφωνούν. Συζήτησαν κι άλλα προβλήματα της Καβάλας. Απ’ ότι αντιλαμβανόμαστε η μαραθώνια συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου προχθές βράδυ δεν έλυσε προβλήματα. Ήταν μια ακόμη μακρά κουβέντα που δεν μας έκανε σοφότερους. Κούρασε και δεν βοήθησε την Καβάλα να δει πιο αισιόδοξα το κοντινό ή πιο μακρινό της μέλλον. Πάμε λοιπόν για την επόμενη συνεδρίαση…
Αυξάνονται και πληθαίνουν οι αθίγγανοι που χρησιμοποιούν ως στέγη τα άδεια, εγκαταλειμμένα κτίσματα πλησίον του δικαστικού μεγάρου. Τα ακίνητα είναι ιδιωτών. Ξεχασμένα. Παρατημένα και λόγω της κρίσης. Οι αθίγγανοι τα χρησιμοποιούν ανάβοντας μέσα σε αυτά ακόμη και φωτιές. Ναι, θέλουν να ζεσταθούν αλλά οι ξύλινες οροφές κινδυνεύουν να γίνουν… πυροτέχνημα.
Μια βέρα με το όνομα «Γιώργος» βρέθηκε την Κυριακή στο Δημοτικό Κήπο, αμέσως μετά το τέλος του αγώνα δρόμου για τα ΑμΕΑ. Η πρόεδρος της Παιδόπολης Μαρίνα Φιλιππίδου ψάχνει να βρει τον Γιώργο να του την επιστρέψει αφού μάλλον την χρειάζεται. Σχετική ανακοίνωση έγινε που αλλού; Στο facebook!
Κυπριακές εφημερίδες και ιστοσελίδες αναπαράγουν από χθες ότι είπε στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου τη Δευτέρα η Δήμαρχος Δήμητρα Τσανάκα για τη συνάντηση της με τον Τούρκο Πρόξενο. Ειδικότερα, το αίτημα του να απομακρυνθούν οι πινακίδες (στις εισόδους της πόλης) που μας προτρέπουν να μη ξεχνάμε την διχοτομημένη Κύπρο. Σημειώνουμε ότι ο συγκεκριμένος Τούρκος διπλωμάτης δεν ζήτησε κάτι νέο. Τα ίδια είχαν ζητήσει απ’ όλους τους προηγούμενους Δημάρχους Καβάλας οι κατά καιρούς Τούρκοι πρόξενοι. Όλοι έλαβαν αρνητική απάντηση.
Έχει κι ο φιλοζωϊκός σύλλογος Αίσωπος τα δικά του. Αυτό καταλαβαίνουμε διαβάζοντας την ακόλουθη χθεσινή ανακοίνωση: «Μετά από το φαινόμενο που παρατηρήθηκε πρόσφατα, ότι η σελίδα του Αισώπου χρησιμοποιείται από πρώην μέλη το Δ.Σ. καθώς και από κάποια απλά μέλη για προσωπικές τους κόντρες που σε καμμιά περίπτωση δεν ωφελεί, και εμφανίζει παραποιημένο το πραγματικό πρόσωπο και έργο του Αισώπου, θα θέλαμε να ανακοινώσουμε ότι σε επανάληψη του φαινομένου τα σχόλια και οι αναρτήσεις θα διαγράφονται και θα αναγκαστούμε να προβούμε σε ασφαλιστικά μέτρα.
Θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε ότι ο αποκλειστικός σκοπός του Αισώπου και τις σελίδας αυτής είναι η προσφορά βοήθειας στα ζώα. Αυτός και μόνο αυτός. Από το νέο Δ.Σ.».
