Μετά κόπων και βασάνων το νομοσχέδιο για τις τηλεοπτικές άδειες, αυτό που το Σάββατο ενέκρινε η Βουλή, είχε κάποιες απαραίτητες διορθώσεις σε σχέση με τα περιφερειακά κανάλια. Τις ελάχιστες. Είδαν κι έπαθαν οι βουλευτές της επαρχίας να πείσουν τον αρμόδιο υπουργό. Ώρες ώρες η Κυβέρνηση Τσίπρα δημιουργεί την εντύπωση ότι εκδικείται. Ισχυρίζεται ότι νομοθετεί. Πολύ αμφιβάλλουμε. Επιζητά ρεβάνς από αυτούς που την πολέμησαν. Σε αυτή τη διαδικασία την νύφη την πληρώνουν όχι μόνο οι μεγάλοι των Αθηνών. Συνέπειες υπάρχουν και στους μικρούς της περιφέρειας.
Αν η Κυβέρνηση ήθελε να ξεκαθαρίσει το τοπίο στα τηλεοπτικά όφειλε να κάνει ένα πράγμα. Που δεν το έκανε. Να ξεχωρίσει την επιχειρηματική δραστηριότητα από τον χώρο των μέσων ενημέρωσης. Να βάλει έναν και μοναδικό κανόνα. Αυτός που είναι ιδιοκτήτης μέσου ενημέρωσης να μην μπορεί να αναπτύσσει άλλη δραστηριότητα στην αγορά.
Να δημιουργήσει το ασυμβίβαστο, να το θωρακίσει, να το ισχυροποιήσει. Ο ιδιώτης θα έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα στα μέσα ενημέρωσης και όλα τα υπόλοιπα. Απέφυγε μια τέτοια προσέγγιση, έβαλε όρους οικονομικούς κι έτσι οριστικά τα κανάλια θα τα έχουν όσοι βλέπουν το πορτοφόλι τους γεμάτο. Θα είναι οι γνωστοί; Θα είναι καινούργιοι; Αυτό μικρή σημασία έχει. Η διαπλοκή θα συνεχιστεί. Κάποιοι θα χρειαστεί να παραδώσουν την σκυτάλη στους επόμενους. Κι η ζωή θα συνεχίζεται σα να μην άλλαξε τίποτα.
Τώρα τα κανάλια θα είναι λιγότερα και χειρότερα. Θα κάνουν την απαραίτητη φιλοκυβερνητική στροφή, θα συνεχίζουν να … βάζουν στο πλυντήριο ρούχα που θα έπρεπε να πλένονται χωριστά. Μια τρύπα στο νερό. Αυτό έκανε η Κυβέρνηση Τσίπρα ως προς τα κανάλια. Σύντομα θα το αντιληφθούν κι οι ίδιοι. Αν δεν το γνωρίζουν ήδη. Αυτό το δεύτερο είναι το πιθανότερο. Νομοθέτησαν για να αλλάξουν τους ιδιοκτήτες. Να πάνε στην άκρη όσοι ασκούν κριτική, να εμφανιστούν νέοι. Που πιθανότερο είναι να κολακεύουν την εξουσία. Τόσο την σημερινή όσο και τις επόμενες.
Παλιά ο ιδιοκτήτης του μέσου ενημέρωσης ήταν δημοσιογράφος. Ήταν ιδιοκτήτης, διευθυντής, ρεπόρτερ, ίσως και διανομέας του εντύπου του. Σταδιακά αυτό άρχισε να αλλάζει. Σήμερα οι καλοί μπίζνεσμαν έχουν μια κατασκευαστική εταιρία, καταστήματα και μέσα ενημέρωσης. Βρίσκουν για την «βιτρίνα» τα πρόθυμα και κατάλληλα εργαλεία. Στην ουσία η δημοσιογραφία έκανε στην άκρη. Εξουδετερώθηκε αφού κατευθύνεται από τα συμφέροντα του ιδιοκτήτη. Ο νέος νόμος σε πιο ισχυρά μέσα ενημέρωσης δεν επηρεάζει αυτή την κατάσταση. Δεν την ακουμπά καν. Την θεωρεί φυσιολογική, την συντηρεί. Με μία προϋπόθεση, το πλάνο να «βγαίνει» ώστε να μην δανείζεται από τις τράπεζες…
Γίνεται ντόρος και συζήτηση ενδιαφέρουσα σχετικά με το εκτελούμενο αρδευτικό έργο στην δυτική πεδιάδα του Νέστου. Καταθέτουν τις απόψεις τους υπηρεσίες, δημοτικές παρατάξεις, τοπική αυτοδιοίκηση ακόμη και απλοί πολίτες. Όλοι έχουν κάτι να πουν, κάτι να σημειώσουν. Όλοι εκτός από τον πλέον αρμόδιο φορέα. Το τμήμα Ανατολικής Μακεδονίας του ΤΕΕ. Αυτό σιωπά. Φαίνεται ότι τα όργανα του έχουν απορροφηθεί τόσο πολύ από τις αλλαγές στο ασφαλιστικό που για οτιδήποτε άλλο ανακύπτει δεν δίνουν σημασία. Δεν ασχολούνται. Κακώς. Όσο σημαντικό κι αν είναι το ασφαλιστικό των μηχανικών, δεν υπάρχει μόνο αυτό στην καθημερινότητα, στην τοπική επικαιρότητα. Ανακύπτουν κι ένα σωρό άλλα ζητήματα από τα οποία αυτό το διάστημα το ΤΕΕ ΑΜ απουσιάζει!
Το περιστατικό έγινε στην Καβάλα την προηγούμενη εβδομάδα. Πελάτης καταστήματος έκλεψε από αυτό ρούχα, έφυγε από το κατάστημα και δεν πλήρωσε. Ο υπάλληλος το κατάλαβε. Προτίμησε να τον ακολουθήσει. Ο πελάτης έκατσε σε καφετέρια να πιεί καφέ κι ο υπάλληλος κάλεσε την αστυνομία στους πεζόδρομους. Η οποία ανταποκρίθηκε, συνόδευσε τον πελάτη στην Αστυνομική Διεύθυνση. Εκεί το περιστατικό της κλοπής επιβεβαιώθηκε. Ο υπεύθυνος του καταστήματος δεν ήθελε να δώσει συνέχεια. Ο πελάτης επέστρεψε τα ρούχα που βρέθηκαν σε τσάντα του, το περιστατικό έληξε χωρίς μηνύσεις.
Η Μαίρη Χατζηκωνσταντίνου εμπιστεύτηκε τον Απόστολο Τζιτζικώστα νωρίς, το 2014. Ήταν μαζί του υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας. Θυμάστε ποια είναι η Μαίρη Χατζηκωνσταντίνου; Υποψήφια βουλευτής Καβάλας με το ΛΑΟΣ στις εκλογές του 2012. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη, μεγάλωσε στην Καβάλα όπου βρίσκονται οι γονείς της. Η κ. Χατζηκωνσταντίνου ανέλαβε υπεύθυνη του Νομού Καβάλας για τον υποψήφιο πρόεδρο της ΝΔ. Ήταν στην πόλη μας τις προηγούμενες μέρες για τις πρώτες επαφές με ανθρώπους της ΝΔ που στηρίζουν «Τζίτζι». Επιβεβαίωσε ότι ο κ. Τζιτζικώστας θα επισκεφθεί την Καβάλα το δεύτερο 10ήμερο του Νοέμβρη.
Ακόμη και ο Λευθέρης Αθανασιάδης που είχε την πρωτοβουλία, δημιούργησε τον δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό, είχε από αυτόν περισσότερα προβλήματα παρά οφέλη. Ήταν άλλες εποχές, ήταν κάποιες άλλες καταστάσεις. Εριφυλλίδης και Σιμιτσής προσπάθησαν να τον επαναλειτουργήσουν, θέλησαν να βάλουν κανόνες μα ούτε αυτοί τα κατάφεραν. Στο τέλος προσπάθησαν –ανεπιτυχώς- να κάνουν τον σταθμό εργαλείο τακτοποίησης υμετερών. Βρήκαν τον μπελά τους, τα σχέδια έμειναν σχέδια. Η κ. Τσανάκα υπόσχεται επαναλειτουργία του σταθμού για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα των άνεργων Καβαλιωτών δημοσιογράφων. Ακούγεται και είναι σωστό. Δεν είναι ωστόσο τόσο απλό, τόσο εύκολο όσο θα περίμενε κάποιος.
Οι άνεργοι δημοσιογράφοι στην Καβάλα είναι πολλοί. Μέχρι τώρα η κάθε είδους εξουσία περισσότερο βοήθησε και βοηθά αυτόν που τους απέλυσε! Δικαίωμα της. Επιλογή της ολοφάνερη. Δεύτερον, οι άνεργοι δημοσιογράφοι δεν είναι όλοι στην ίδια ανάγκη. Κάποιοι έχουν μεγάλη, άλλοι μικρότερη. Αυτός ο «γρίφος» λύνεται μόνο με έναν τρόπο. Αξιοκρατική διαδικασία και επιλογή. Το πρώτο δείγμα γραφής δεν μας πείθει. Ας περιμένουμε, γιατί ποιος ξέρει; Μπορεί να κάνουμε λάθος.
Την Παρασκευή δεν λειτουργούσαν λόγω βλάβης οι φωτεινοί σηματοδότες στην διασταύρωση των οδών Δαγκλή και Ερυθρού Σταυρού. Εξ αυτού του λόγου δημιουργήθηκαν κυκλοφοριακά προβλήματα. Την ίδια ώρα το προσωπικό της Τροχαίας ήταν «κρυμμένο» στην οδό Πτολεμαίου, προκειμένου να κάνει ελέγχους για κράνη σε μοτοσικλετιστές. Σωστοί οι έλεγχοι για τη χρήση του προστατευτικού κράνους, κάποιες στιγμές ωστόσο προέχει η αντιμετώπιση άλλων προβλημάτων.
Η εφημερίδα Πελοπόννησος της Πάτρας γράφει για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το Βιοτεχνικό Πάρκο της πόλης, στο οποίο λειτουργούν 100 περίπου επιχειρήσεις. Η περιγραφή κάτι μας θυμίζει, το ΒΙΟΠΑ Καβάλας: «Μια βόλτα στους δρόμους και τους κοινόχρηστους χώρους μέσα στα 600 στρέμματα του Βιοτεχνικού Πάρκου στον Γλαύκο, αρκεί για να αποκαλύψει αυτή την εγκατάλειψη. Φρεάτια ηλεκτρικών παροχών και του ΟΤΕ που χάσκουν ανοικτά σαν παγίδες με καλώδια εκτεθειμένα σε κοινή θέα, σκουπίδια διασκορπισμένα στις άκρες των πεζοδρομίων, άγρια βλάστηση που κοντεύει να καταλάβει τους δρόμους, έλλειψη δημοτικού ηλεκτροφωτισμού, είναι μερικά μόνο από τα προβλήματα που επικρατούν στον χώρο».
Ο Γιάννης Καστριώτης έκανε στο χθεσινό Έθνος ανάλυση για τα ενεργειακά και την Ελλάδα. Γράφει μεταξύ των άλλων: «Συγχρόνως όμως δίνεται η δυνατότητα για αναβάθμιση του ρόλου της Ελλάδας μέσω της Ρεβυθούσας, αλλά και με τη δημιουργία του πλωτού σταθμού αποθήκευσης και επαναεριοποίησης του υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Αλεξανδρούπολη και τις εγκαταστάσεις αποθήκευσης στην Καβάλα, ώστε να αποτελεί κόμβο και όχι απλώς χώρα διέλευσης του φυσικού αερίου. Σημαντικό στοιχείο όμως είναι η εξασφάλιση των αναγκαίων ποσοτήτων φυσικού αερίου που θα καταστήσει την επέκταση αυτού του διασυνδετήριου αγωγού προς Βορρά βιώσιμη, καθώς δεν θα αρκούν οι ποσότητες που θα μπορεί να διατεθούν από τον αγωγό ΤΑΡ, μέχρις ότου τουλάχιστον διοχετευθεί στον αγωγό αυτό φυσικό αέριο από τα νέα κοιτάσματα του Αζερμπαϊτζάν, του Ιράν όταν λήξει το εμπάργκο και -μελλοντικά ίσως- από το ιρακινό Κουρδιστάν».
Δεν είναι καθόλου τυχαία η μεγάλη επιτυχία του νυχτερινού αγώνα δρόμου της Καβάλας. Δεν είναι σύμπτωση οι 500 και πλέον συμμετέχοντες. Αυτό το τρέξιμο (ή το ευκολότερο περπάτημα) είναι καθημερινή διαδικασία των Καβαλιωτών. Των Ελλήνων, των Ευρωπαίων. Μόδα που μας ήρθε από την Αμερική. Στην Αμερική πρώτα ανακάλυψαν το γρήγορο φαγητό, το … εξήγαγαν σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Κι όταν κατάλαβαν (πρώτοι οι Αμερικάνοι) ότι το γρήγορο φαγητό παχαίνει, άρχισαν το τζόκινγκ. Τα ίδια και στην Ελλάδα. Πρώτα μας πάχυναν, τώρα μας λένε να τρέξουμε για να επανέλθουμε στα φυσιολογικά μας κιλά. Άλλη επιλογή δεν υπάρχει. Τρέχουμε κάθε μέρα μόνοι , σε ορισμένες περιπτώσεις όλοι μαζί.
