Έπρεπε να βλέπατε τους Γερμανούς τουρίστες την Παρασκευή το πρωί στον αρχαιολογικό χώρο των Φιλίππων. Εννοούμε τους επιβάτες του «Κολόμπους ΙΙ» που λίγο πριν αναχωρήσουν για τον επόμενο τους προορισμό, βρέθηκαν (300 από τους 600) τόσο στο αρχαίο θέατρο όσο και στον όμορο αρχαιολογικό χώρο. Βάδιζαν μουδιασμένα., αργά, λες και κινούνταν σε ναρκοπέδιο. Στα πρόσωπα τους διέκρινες μια επιφύλαξη που υπό προϋποθέσεις ίσως ήταν κάτι περισσότερο. Ένας μικρός αλλά υπαρκτός φόβος. Όλα αυτά γίνονταν περισσότερο ευδιάκριτα όταν κάποιος έλληνας τους πλησίαζε. Τότε οι Γερμανοί μπορεί και να άλλαζαν δρόμο…
«Καλημέρα» τους έλεγαν φωναχτά και χαμογελαστά οι έλληνες. Δεν αποκρίνονταν οι Γερμανοί. Προσπερνούσαν αμίλητοι τόσο την «καλημέρα» όσο κι αυτόν που τους την έλεγε. Ίδια ήταν η αντίδραση ακόμη και στο τραπέζι όπου τους προσφέρονταν δωρεάν ενημερωτικό υλικό για την περιοχή. Απέφευγαν να δοκιμάσουν το μικρό αλλά συμβολικό κέρασμα, προσπαθούσαν να περάσουν γρήγορα αυτά τα εμπόδια για να φθάσουν στην ασφάλεια του λεωφορείου που τους περίμενε.
Μια προκατάληψη. Και μια ενοχή μαζί. Ενώ ήταν τουρίστες, ενώ βρίσκονταν σε διακοπές, αυτοί «έβγαζαν» μια ενοχή. Κάτι το παράξενο. Οι «επιθέσεις» φιλίας που γίνονταν προς την πλευρά τους δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Όπως ήταν φανερό η επίσκεψη τους στα αρχαία επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό με την οικονομική κρίση που βιώνουν οι έλληνες πολίτες. Οι Γερμανοί έπαψαν να είναι οι κλασικοί τουρίστες. Ήταν κάτι άλλο, περίεργο σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Υπό αυτές τις συνθήκες μας επισκέπτεται αύριο η Μέρκελ. Άλλοι την επαινούν προκαταβολικά. Άλλοι πράττουν το αντίθετο. Πέρα από το τι έκανε ως τώρα για την Ελλάδα (κάτι που εξ αρχής την καθιστά αντιπαθητική), σημασία έχει ο λόγος της ξαφνικής αυτής επίσκεψης. Γιατί μας επισκέπτεται άραγε; Αν έρχεται για να στηρίξει την πολιτική των μέτρων, τότε όντως να βγούμε στους δρόμους και να διαδηλώσουμε. Αν έρχεται για κάτι άλλο, να μας το πει εκ των προτέρων για να ξέρουμε. Ένα πράγμα προς το παρόν έχει μεγάλη σημασία. Αυτό που και η Μέρκελ προτείνει δεν βγαίνει. Δεν βγαίνει με τίποτα.
Το συγκεκριμένο μήνυμα, προερχόμενο τόσο από την κοινωνία όσο και από τους υπολογισμούς των οικονομολόγων, οφείλει να το λάβει και να το αξιολογήσει. Τόσο η ίδια όσο και η ελληνική κυβέρνηση. Αν παρά ταύτα επιμένουν στην πολιτική των μέτρων, τότε κακό του κεφαλιού τους. Αν πάλι έβαλαν μυαλό. Αν κατάλαβαν τα λάθη και τα αδιέξοδα που προκάλεσαν, τότε είμαστε «ανοιχτοί» σε μια άλλη αντιμετώπιση. Και μια άλλη πολιτική. Είμαστε μάλιστα στη διάθεση της, να την φιλοξενήσουμε στην Καβάλα. Να την ξεναγήσουμε στα αρχαία. Στο τέλος να την κεράσουμε ότι κεράσαμε την περασμένη Παρασκευή το πρωί τους ομοεθνείς της. Μια φέτα ψωμί, με λίγο λάδι-αλάτι και ρίγανη…
Όταν το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ ξεκίνησε την προσπάθεια οργάνωσης νέων κινητοποιήσεων στην Καβάλα (αντίθετων στην κυβερνητική πολιτική) ο πρόεδρος Τάσος Ιωαννίδης έθεσε μία προϋπόθεση. Αυτό που θα γίνει, να γίνει απ’ όλους. «Αν δεν υπάρχει ενότητα καλύτερα να πάμε σπίτια μας» είπε την περασμένη Δευτέρα προς τους συνομιλητές του. Ενότητα, τόσο απλό πράγμα μα και τόσο δύσκολο. Η προσπάθεια συνεχίστηκε με αξιοπρόσεκτη συμμετοχή και αγωνιστική διάθεση. Κακά τα ψέματα όμως, ενότητα δεν υπάρχει.
Αντί όμως οι διοργανωτές να επιλέξουν τον δρόμο για τα σπίτια τους, επιμένουν (καλά κάνουν) κι έτσι σήμερα οργανώνεται ένα ακόμη συλλαλητήριο. Το οποίο φαίνεται καθαρά ότι θα έχει επιτυχία. Ποιοι θα απουσιάζουν από αυτό; Οι συνήθεις ύποπτοι του ΚΚΕ. Ποιοι συμμετέχουν χλιαρά; Οι συνήθεις ύποπτοι του Εργατικού Κέντρου. Οι οποίοι ενώ την περασμένη Παρασκευή υποδέχθηκαν στην Καβάλα εκπρόσωπο της ΓΣΕΕ φέρονται να πραγματοποίησαν μια «κλειστή» συνάντηση διοικήσεων των σωματείων. Αυτά τα πράγματα είναι αφύσικα.
Η διοίκηση του ΕΥΚ προσπαθεί (αντιγράφοντας τον προηγούμενο πρόεδρο) να διατηρήσει τα στεγανά, προχωρά (όσο προχωρά) με μια μυστικοπάθεια που όμοια της δεν υπάρχει πουθενά στον συνδικαλιστικό χώρο. Η εξήγηση είναι απλή. Με αυτούς τους πρωτοφανείς όρους το ΕΥΚ προσπαθεί να κρύψει τις αδυναμίες του. Το ότι δεν έχει καμία απήχηση στην πόλη, ότι τα σωματεία του είναι στις περισσότερες περιπτώσεις σωματεία προερχόμενα μόνο από διάφορα σημεία του Νομού. Κι όταν έρχεται η ώρα του συλλαλητηρίου ή της απεργίας, το ΕΥΚ εκπροσωπείται μόνο από την διοίκηση του. Όλοι οι άλλοι (όσοι υπάρχουν) είναι άφαντοι!
Σε αυτό το σημείο οδήγησε το ΕΥΚ ο κατά τα άλλα λαλίστατος Παναγιώτης Τιάκας. Αυτό το μάθημα έμαθαν οι διάδοχοι του, αυτό συνεχίζουν. Μένουν στον κόσμο τους, περιφρουρούν κάτι περίεργα κεκτημένα τα οποία σχεδόν πάντα δεν έχουν σχέση με τους εργαζόμενους και την επίθεση που αυτό το διάστημα δέχονται. Γράψαμε και πριν την απεργία του περασμένου Σεπτέμβρη ότι όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να αγνοήσουν και να προσπεράσουν ένα τέτοιο εργατικό κέντρο. Δεν το έκαναν χάρη της ενότητας. Ε και; Στο τέλος δεν συνέβη τίποτα το ιδιαίτερο. Φθάσαμε μάλιστα στο σημείο οι πολλοί να θερμοπαρακαλούν το ΕΥΚ προκειμένου αυτό να συμμετάσχει στο αυριανό συλλαλητήριο…
Ξέρουμε ότι δεν είναι κατάλληλος καιρός για τέτοιες συζητήσεις και προβληματισμούς. Κατανοούμε την κρισιμότητα των στιγμών. Όταν όμως ένας συνδικαλιστικός φορέας προκύπτει να είναι σταθερά ανάξιος του ρόλου που πρέπει να παίξει, τότε τον αφήνεις πίσω σου. Στην μοναξιά του και στα… μυστικά του. Του έδωσαν πολύ σημασία αλλά δεν αξίζει τον κόπο. Χάνουν χρόνο, πολύτιμο χρόνο ασχολούμενοι με αυτό. Ας κοιτάξουν μπροστά κι ας υπολογίσουν μόνο στους πραγματικά πρόθυμους. Είναι τόσο πολλοί που αρκούν για να γεμίσουν σήμερα το απόγευμα την πλατεία του Καπνεργάτη.
Βουλευτής του ΚΚΕ ζήτησε με ερώτηση του την Παρασκευή στη Βουλή να μάθει τι γίνεται με τις μαθητικές μετακινήσεις. Έλαβε απάντηση από τον Υπουργό Εσωτερικών Ευριπίδη Στυλιανίδη. Ο οποίος με δύο κουβέντες του είπε ότι αυτά τα χρήματα έχει το κράτος, αυτά πληρώνει στα ΚΤΕΛ και τα Ταξί. Όταν έχει κι άλλα, θα τα πληρώσει κι αυτά. Ο Υπουργός των Εσωτερικών (αφού δεν μπορούσε κάτι άλλο να κάνει) ομολόγησε την αδυναμία του κράτους να σταθεί υπεύθυνο έναντι των ιδιωτών συνεργατών του. Υπέγραψε με αυτούς συμφωνίες, μεταφέρθηκαν τα παιδιά αλλά οι μεταφορές είναι απλήρωτες για καιρό. Ο Υπουργός είπε την πάσα αλήθεια. Ταυτόχρονα προέτρεψε με τον τρόπο του τα ΚΤΕΛ να μην μεταφέρουν δωρεάν τα παιδιά αφού ένας Θεός ξέρει πότε θα πληρωθούν…
Ο κ. Στυλιανίδης είπε μεταξύ άλλων την Παρασκευή στο κοινοβούλιο: «Οφείλω πάντως να σας πω, ότι το επόμενο διάστημα εμείς προσπαθούμε να εκταμιεύουμε πόρους με βάση τη ρευστότητα που μας δίνει τη δυνατότητα να έχουμε το λογιστήριο για να συνεχίσουμε να πληρώνουμε με συνέπεια τους μεταφορείς ώσπου να καλυφθεί το συνολικό χρέος και βάζουμε μπροστά, εκτός από την ολοκλήρωση της νομοθετικής διαδικασίας όχι μόνο για την κύρωση της Πράξης αλλά και για την οριστική μεταφορά της αρμοδιότητας στις περιφέρειες, και τη διαπραγμάτευση για την αναμόρφωση της Κοινής Υπουργικής Απόφασης, ώστε να μειωθούν πραγματικά τα κόστη, να εναρμονιστούν με τις τιμές της αγοράς και να εξυπηρετηθούν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο το σύνολο των μαθητών που έχουν ανάγκη.Αντιλαμβάνεστε ότι απλωνόμαστε ως Υπουργείο Εσωτερικών ως εκεί που μας δίδει την οικονομική δυνατότητα το αρμόδιο χρηματοδοτούν Υπουργείο, το Υπουργείο Οικονομικών. Θα το κάνουμε αυτό μέχρι τέλος προσπαθώντας να επιτύχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα».
Ο Υπουργός δεν είπε κουβέντα για την περιβόητη γραφειοκρατία που εμποδίζει τους μεταφορείς να εισπράξουν γρήγορα αυτά τα λίγα χρήματα που υπάρχουν για αυτούς στις Περιφέρειες. Εδώ που φθάσαμε, ισάξιο πρόβλημα με το ότι δεν υπάρχουν λεφτά είναι το πρόβλημα της γραφειοκρατίας. Των υπογραφών στα έγγραφα, των εγκρίσεων, των συνεδριάσεων των επιτροπών κτλ. Στην Καβάλα η υπόσχεση πληρωμής στα ΚΤΕΛ δόθηκε προ 15 ημερών αλλά η πληρωμή ακόμη να γίνει!
