Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι οι δημοσιογράφοι καταγγέλλονται ακόμη κι όταν βρίσκονται σε απεργία. Τάχα το κάνουν επίτηδες για να μην υπάρχουν ειδήσεις, δήθεν είναι συνεννοημένη η απεργία για να βολέψει την εκάστοτε κυβέρνηση και πολλά ακόμη τέτοια περίεργα σχόλια που διαβάζαμε πάλι στο διαδίκτυο προχθές, κατά την πιο πρόσφατη πανελλαδική δημοσιογραφική κινητοποίηση. Αν οι δημοσιογράφοι δεν απεργούσαν καθόλου μπροστά στα όσα συμβαίνουν, πάλι καταγγελίες θα είχαμε. Με διαφορετικά αυτή τη φορά επιχειρήματα. Είναι αυτό που το λέμε «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα»…
Από την άλλη μεριά είναι αυτή καθεαυτή η απεργία. Οι εφημερίδες δεν κυκλοφόρησαν (οι πιο πολλές), τα δελτία ειδήσεων δεν μεταδόθηκαν, οι ενημερωτικές εκπομπές δεν έγιναν. Ενημέρωση πάντως υπήρξε. Δεν εννοούμε τους κλασικούς κουτοπόνηρους απεργοσπάστες. Αυτούς μάλλον τους συνηθίσαμε και τους προσπερνούμε αδιάφορα. Τελικά δεν πέτυχαν τίποτα απ’ όλα όσα είχαν στο μυαλό τους όταν εργάζονταν σε μέρα πανελλαδικής απεργίας. Αναφερόμαστε στο διαδίκτυο, εκεί όπου δεκάδες δημοσιογράφοι την Τετάρτη εργάστηκαν κανονικότατα.
Ή θα γίνει απεργία ή δεν θα γίνει. Αυτό οφείλουν να έχουν στο νου τους οι δημοσιογραφικές ενώσεις, ειδικότερα αυτή της Αθήνα. Πολλά ενημερωτικά σάϊτ λειτούργησαν κανονικά, έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια την απεργία κι είχαν αναλυτικό ρεπορτάζ απ’ όλα όσα την Τετάρτη συνέβησαν. Πρόκειται για ένα ακόμη πλήγμα στην έννοια της απεργίας και όχι μόνο. Πλήττεται ιδιαίτερα ο έντυπος τύπος. Ο οποίος την επόμενη μέρα της απεργίας δεν υπάρχει αφού οι εφημερίδες χθες δεν κυκλοφόρησαν. Οι του ανταγωνιστές όμως δεν σταμάτησαν ποτέ την δουλειά αφού δεν μετείχαν καθόλου στην απεργία.
Επί αυτής της καταστάσεως δυστυχώς δεν υπάρχει καταγγελία καμία. Οι «επισκέπτες» των ενημερωτικών ιστοσελίδων κάνουν τη δουλειά τους, δηλαδή ενημερώνονται κανονικά και στις απεργίες. Βρίσκουν αυτοί τον τρόπο. Αντί δε να επικρίνουν τις ιστοσελίδες που απεργιακά απουσιάζουν, κάνουν το αντίθετο. Τις επιβραβεύουν με την εμπιστοσύνη τους. Ως εκ τούτου η κάθε δημοσιογραφική απεργία είναι η χαρά του διαδικτύου. Τότε υπάρχει μόνο αυτό αφού όλα τα άλλα παραδοσιακά μέσα πειθαρχούν και απεργούν. Κι όσο αυτή η κατάσταση συνεχίζεται τόσο θα μεγαλώνει το ηλεκτρονικό πλεονέκτημα σε σχέση όχι μόνο με τις εφημερίδες αλλά και με την τηλεόραση όπως επίσης και με το ραδιόφωνο. Στο τέλος δεν θα υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από το διαδίκτυο…. Πότε θα έρθει αυτή η εποχή δεν ξέρουμε. Είναι όμως φανερό ότι έρχεται κι έρχεται πολύ γρήγορα.
Ο Ζήσης Μπρουκάκης δεν είναι άνθρωπος του διαδικτύου (αν και εσχάτως εμφανίζεται όλο και πιο συχνά στο μοντέρνο facebook). Είναι άνθρωπος των ηρωικών και μακρινών εκείνων εποχών όπου ο επαρχιακός τύπος είχε πανελλαδική δύναμη. Διαβάζονταν (και κυκλοφορούσε) ακόμη και στην Αθήνα. Ήταν η περίοδος των λινοτυπικών μηχανών, των χειρόγραφων, της ατέλειωτης δουλειάς από το πρωί ως το επόμενο πρωί. Στον τοπικό τύπο (κυρίως στον Ταχυδρόμο) ο Ζήσης Μπρουκάκης έγραψε την δική του ιστορία. Πρόσφατα έγραψε ένα βιβλίο. Το βιβλίο της ζωής του. Ο Δήμος Καβάλας οργανώνει αύριο το απόγευμα εκδήλωση για την παρουσίαση του.
Είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία αυτή η εκδήλωση ώστε να θυμηθούμε ή και να μάθουμε πως αυτή η ιστορία ξεκίνησε. Σε μια άλλη Καβάλα, σε μια άλλη Ελλάδα. Η δημοσιογραφική παράδοση που έχει σήμερα η πόλη μας οφείλεται και στον Ζήση Μπρουκάκη. Μπορεί το βιβλίο του να μην είναι όλο αφιερωμένο στις εφημερίδες και στα μέσα ενημέρωσης εκείνης της περιόδου. Ένα μεγάλο κομμάτι του όμως είναι. Γυρίζοντας πίσω – με αφορμή την αυριανή εκδήλωση- μπορούμε να κάνουμε τις απαραίτητες συγκρίσεις. Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι όντως εντυπωσιακό. Το χθες δεν είναι απαραίτητα χειρότερο από το σήμερα!
Όσοι επιμένουν στην επίγεια χάραξη της Περιμετρικής παραλείπουν μια σημαντική λεπτομέρεια. Δεν υπολόγισαν καθόλου μέχρι τώρα τον ακριβή αριθμό των πεύκων που κινδυνεύουν με κόψιμο. Έτσι ο καθένας που συμμετέχει στη συζήτηση υποστηρίζει τον δικό του αριθμό. Κάποιος… χριστιανός ας βάλει κάτω τους χάρτες και τα υπόλοιπα έγγραφα. Να μας πει υπεύθυνα τι συμβαίνει αν πάρει μπρος η μπουλντόζα κι επιχειρήσει να ανοίξει τον δρόμο μέσα από το δάσος. Αυτό το στοιχείο είναι απαραίτητο σε αυτή τη συζήτηση που γίνεται για την ίδια υπόθεση.
Κάθε μέρα επισκέπτονται την εφορία πολίτες από την Χρυσούπολη και τον ευρύτερο δήμο Νέστου. Πολλοί από αυτούς δεν εξυπηρετούνται. Επιστρέφουν στο σπίτι άπρακτοι. Η εφορία της Χρυσούπολης δεν ολοκλήρωσε ακόμη την μετακόμιση της στην Καβάλα! Έτσι αναζητούνται στην Καβάλα έγγραφα που είναι ακόμη πακεταρισμένα και βρίσκονται στην κλειδωμένη Δ.Ο.Υ. Χρυσούπολης! Περιμένουν κάποιον να τα φέρει στον πρώτο όροφο του διοικητηρίου. Αυτό οι πολίτες του Νέστου δεν το ξέρουν. Το μαθαίνουν στην πράξη…
Αυτές τις σημαντικές λεπτομέρειες φυσικά και δεν τις γνωρίζει ο αρμόδιος Υφυπουργός κ. Μαυραγάνης. Αυτός ένα πράγμα ήξερε και προώθησε τάχιστα. Να κλείσει τη Δ.Ο.Υ. της Χρυσούπολης. Από εκεί και μετά το χάος. Το οποίο το ζουν κάθε μέρα οι συναλλασσόμενοι με την εφορία όπως επίσης κι εργαζόμενοι στην ίδια υπηρεσία. Σήμερα στον πρώτο όροφο του διοικητηρίου και σε καθημερινή « ο Χριστός ξανασταυρώνεται»… Όσο για τους πολιτικούς καθοδηγητές αυτής της… μεταρρύθμισης να ξέρουν ένα πράγμα. Τα έκαναν σαλάτα!
Στο διοικητικό συμβούλιο του Νοσοκομείου συζητήθηκε πρόσφατα το ενδεχόμενο αποκλεισμού ενός συγκεκριμένου χώρου (έξω από τον σταθμό αιμοδοσίας) όπου θα στάθμευαν τα αυτοκίνητα τους συγκεκριμένοι μόνο γιατροί του ιδρύματος. Οι επικεφαλείς (διευθυντές και επιστημονικά υπεύθυνοι των τμημάτων). Η ιδέα είχε προετοιμαστεί κατάλληλα κι η σχετική μελέτη προέβλεπε δαπάνη περίπου 2.500 ευρώ. Τα χρήματα αυτά αφορούσαν την μπάρα που θα τοποθετούνταν και τα 30 τηλεχειριστήρια που θα αγοράζονταν. Παρά τις προετοιμασίες όμως το θέμα δεν «πέρασε» και το σχέδιο ματαιώθηκε. Η απόφαση του διοικητικού συμβουλίου στο τέλος ήταν κατά πλειοψηφία αρνητική.
Αυτό σημαίνει ότι και οι γιατροί θα συνεχίσουν να ψάχνουν κατάλληλη θέση για να παρκάρουν τα αυτοκίνητα τους. Όπως άλλωστε ισχύει με τους πολίτες και με τους εργαζόμενους. Το ελληνικό κράτος έκανε ένα θαυμάσιο νέο νοσοκομείο, ξέχασε όμως μια βασική παράμετρο. Τις θέσεις στάθμευσης. Λέγαμε ότι εκεί υπάρχουν λίγες θέσεις. Αποδείχθηκαν πολύ λίγες ενώ οι προσπάθειες που έγιναν για να αυξηθούν δεν απέδωσαν. Τώρα ουδείς ασχολείται με αυτόν τον βραχνά. Αλλά και με τον μαγνητικό τομογράφο που η ΔΥΠΕ ασχολήθηκε, τι κατάφερε; Σε 6 μήνες λέει θα έρθει και θα εγκατασταθεί! Σιγά μην τους πιστέψουμε. Μήπως εννοούν σε 6 χρόνια;
Είναι πολύ πιθανό ο Γιώργος Φλωρίδης να ξανάρθει στην Καβάλα προκειμένου να διαφημίσει τον πολιτικό φορέα που προετοιμάζει. Αυτή τη φορά θα υπάρχει μια περισσότερη επισημότητα και μια εκδήλωση που θα προβληθεί κατάλληλα. Λέγεται μάλιστα ότι η εκδήλωση προετοιμάζεται να γίνει σε ξενοδοχείο της πόλης στις 16 του μήνα. Στο μεταξύ ο Φλωρίδης περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα, πρόσφατα βρέθηκε στους νομούς της Κρήτης.
Σε μια εποχή που ο Δήμος Καβάλας τα νοικιάζει όλα σε ιδιώτες (εξασφαλίζοντας αυξημένα για την εποχή ενοίκια) προκαλεί εντύπωση η υπόθεση του κυλικείου στο «Αντιγόνη Βαλάκου». Αυτός ο χώρος μένει ανεκμετάλλευτος. Έτσι το θέατρο ενώ λειτουργεί σχεδόν κάθε μέρα, δεν παρέχει αυτή την υπηρεσία. Ούτε στους μικρούς τα πρωινά αλλά ούτε στους μεγάλους τα απογεύματα των Κυριακών. Αλήθεια, ποιος ο λόγος να υπάρχει αυτό το πρόβλημα για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα; Είναι βέβαιο ότι αν το κυλικείο βγει σε δημόσια διαδικασία, οι ενδιαφερόμενοι θα είναι ένα σωρό.
Η παρουσία του Θόδωρου Καλλιοντζή στην προχθεσινή συνεδρίαση της διοίκησης του Επιμελητηρίου δεν αλλάζει τα δεδομένα. Παραμένει σε μεγάλο βαθμό αναποφάσιστος ως προς τις επόμενες του κινήσεις. Ο πρώην Νομάρχης πήγε και μίλησε στη συνεδρίαση με δική του φυσικά πρωτοβουλία, επειδή επρόκειτο να συζητηθούν θέματα που τον είχαν απασχολήσει στην τελευταία του θητεία. Το Βιοτεχνικό Πάρκο και το Εκθεσιακό Κέντρο. Κι αν για το Εκθεσιακό φαίνεται να υπάρχει φως στο τούνελ, στο θέμα του Βιοτεχνικού Πάρκου η οικονομική κρίση επηρεάζει καθοριστικά τους ιδιώτες που ενώ βγάζουν οικοδομική άδεια δεν αρχίζουν καν την διαδικασία της μετεγκατάστασης.
