Γράφει ο Κώστας Κουγιουμτζόγλου
Μισός αιώνας ΑΟΚ. Αλήθεια πως πέρασαν πενήντα χρόνια; Ένα σεργιάνι ήταν. Μια μεγάλη βόλτα στο χρόνο και νά ‘μαστε να θυμόμαστε στην καθημερινή μας ζωή, τούτο το συναρπαστικό ταξίδι της ομάδας μας στα γήπεδα της Ελλάδας,.
Κομμάτι του εαυτού μας. Αγάπη μεγάλη. Πονούσε ο ΑΟΚ; Μαζί κι εμείς. Χαρά ο ΑΟΚ; Και δική μας χαρά. Μια πόλη να ζει και ν΄ αναπνέει στο ρυθμό της ομάδας που έγινε σύμβολο της Καβάλας. Της «Γαλάζιας μας πολιτείας» όπως τη βάφτισε ο αείμνηστος δημοσιογράφος και ιδρυτής της «Πρωϊνής» Περικλής Μπακλαβάς.
Τι όμως ήτανε πρώτα ο ΑΟΚ πριν γίνει ΑΟΚ; Φίλιπποι, Ηρακλής και ΑΕΚ, τρεις σπουδαίες τοπικές ομάδες μ΄ ένα εξαιρετικό έμψυχο δυναμικό που έγραψαν τη δική τους ιστορία στο δικό μας ναό του ποδοσφαίρου, στο Δημοτικό δηλαδή Στάδιο.
Δυο χρονιές όμως το 1963 – 64 ο Ηρακλής και το 1964 – 65 οι Φίλιπποι δεν τα κατάφεραν στα μπαράζ που οδηγούσαν στην Α΄ Εθνική. Έτσι δημιουργήθηκε η ανάγκη μιας ενωτικής ομάδας. Ένα πείραμα άλλωστε που δοκιμάστηκε μ΄ επιτυχία σε άλλες πόλεις. Στις Σέρρες ο Πανσερραϊκός, στην Πάτρα η Παναχαϊκή, στην Κατερίνη ο Πιερικός κ.α.
Ο κόσμος λοιπόν, ο υπέροχος φίλαθλος κόσμος της Καβάλας, έκανε πέτρα την καρδιά, άφησε πίσω τα συναισθήματα και τους δεσμούς αγάπης των τριών ομάδων και το καλοκαίρι του 1965 το καβαλιώτικο ποδόσφαιρο γύρισε σελίδα. Ο Α.Ο. Καβάλας ήταν μία νέα ποδοσφαιρική ιδέα που όλοι ακολουθήσαμε αμέσως πιστά. Του δώσαμε όλοι την αγάπη και τη λατρεία μας. Κι εκείνοι οι σπουδαίοι ποδοσφαιριστές αλλά και οι μεταγενέστεροι και όσοι ακολούθησαν υλοποίησαν τις προσδοκίες μας. Το καραβάκι των Αργοναυτών μας ταξίδεψε περήφανα σε όλη την Ελλάδα. Και θα μας ταξιδεύει πιστεύω για πάντα. Άραγε στα 100 χρόνια της ομάδας μας, τι θα λένε οι καβαλιώτες για τον ΑΟΚ;
** Περισσότερα στο δισέλιδο αφιέρωμα της σημερινής (17-12-2015) “Πρωϊνής” με πλούσιο και σπάνιο φωτογραφικό υλικό
