Από τον συμπολίτη μας δικηγόρο και πρώην πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου Καβάλας κ. Παύλο Γεωργιάδη πήραμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω επιστολή:
κ. Δ/ντα
με αφορμή την επικαιρότητα παρακαλώ για την δημοσίευση του παρακάτω κειμένου.
Δεν πιστεύω ότι την μοίρα μας καθορίζουν εξωγενή μόνον αίτια αλλά κυρίως ο κακός μας ο εαυτός και η αντίληψη ότι η προσωπική μας άποψη θα πρέπει να υπερισχύσει ανεξάρτητα αν τα αποτελέσματα της επιβολής της θα μπορούσαν να είναι καταστροφικά για τον τόπο.
Γινόμαστε εδώ και λίγο καιρό μάρτυρες μιάς απίστευτης διαμάχης, κυριολεκτικά από το πουθενά, λες και έχουμε την πολυτέλεια, στις κρίσιμες στιγμές που βιώνουμε όλοι μας, να προσθέτουμε προβλήματα και να δημιουργούμε κρίσεις, ακόμη και στα αυτονόητα, αντί να αφαιρούμε εκείνα τα στοιχεία που μας διχάζουν.
Η πρόσφατη πρόταση της μετονομασίας της οδού Ομονοίας, ανεξάρτητα από τα κίνητρα της και τις αιτιολογίες με τις οποίες στοιχειοθετείται, από μόνη της αποτελεί μείζονα πρόκληση στην ίδια την Ιστορία της πόλης μας και στην πολιτισμική της διαδρομή μέσα στον χρόνο.
Εγείρει όμως πέραν της προχειρότητας του χειρισμού του ζητήματος από την δημοτική αρχή και μείζονα προβλήματα στην ίδια την ταυτότητα της πόλης και την αρμονική συνολική λειτουργία της σε οικονομικό αλλά και κοινωνικό επίπεδο.
Δεν έχω την πολυτέλεια δυστυχώς της αξιοποίησης μεγαλύτερου χώρου από τις στήλες της φιλόξενης εφημερίδας σας. Θα μου επιτρέψετε επομένως να επισημάνω την κρίσιμη παράμετρο της αναφοράς της πρότασης στην μετονομασία σε «οδό Αποστόλου Παύλου».
Και μάλιστα καθώς πλησιάζει και η ημέρα της εορτής του καλό είναι να επισημάνουμε και να υπενθυμίσουμε την θέση του πολιούχου μας Αποστόλου Παύλου στα ζητήματα της σχέσης του ατόμου, ως μέλους της Χριστιανικής κοινότητος ,με την πολιτεία και το κράτος.
Ο μέγας των Εθνών Απόστολος κρίνει κατ’ άρχάς την πολιτεία και το κράτος από καθολικότερη και υψηλότερη σκοπιά από την οποία το κράτος και οι εξουσίες του με την ειδικότερη μορφή τους γίνονται αποδεκτές γιατί μπορούν να εξασφαλίζουν την ειρηνική συμβίωση των ανθρώπων και την πρόοδο αυτών στην κοινωνική και την πολιτισμική ζωή τους. Ποια όμως είναι τα πλαίσια αυτής της λειτουργίας των εξουσιών, πώς βλέπει ο Παύλος τον χώρο στον οποίο θα αναπτυχθεί ισόρροπα η ανθρώπινη συμβίωση;
Για τον Παύλο υπάρχει ο χώρος και είναι αυτός που προβάλλει ως υπόδειγμα μέσα από το υπόδειγμα πίστεως των Θεσσαλονικέων. Εκεί προβάλλει την εικόνα της κοινότητος ως προτύπου πίστεως. Και αυτό βέβαια δεν αναφέρεται μόνον στους Θεσσαλονικείς αλλά και σε άλλες τοπικές εκκλησίες όπως αναφέρεται και στην προς Φιλιππησίους επιστολή του που αποτελούν εκκλησία οργανωμένη «συν επισκόποις και διακόνοις».
Εδώ τονίζεται η θεμελιώδης σημασία της τοπικής εκκλησίας ως προτύπου πίστεως, της κοινότητος ως υποδειγματικού μάρτυρος του Ευαγγελίου «εν παντί τόπω».
Σε μιάν εποχή όπως η δική μας κατά την οποία εξαντλούμαστε σε συζητήσεις και αναζητούμε αγωνιωδώς βιώσιμα και δημιουργικά μοντέλα κοινοτήτων και εν γένει πρότυπα συμβιώσεως ανθρωπίνων ομάδων το μοντέλο κοινότητος πίστεως που προβάλλει ο Απόστολος αποτελεί πρότυπο που προσφέρει ελπίδα και προοπτική.
Και μέσα από την ματιά του Χρυσοστόμου, ως αυθεντικού ερμηνευτή του Παύλου, βλέπουμε πόσο σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν οι κοινότητες, οι πόλεις για την εκπλήρωση του σχεδίου της θείας Οικονομίας.
Στην αρχή η μικρή κοινότητα αναπτύχθηκε ιστορικά ως φυσική συνέχεια της οικογένειας και στην συνέχεια αναπτύχθηκαν μεγαλύτερες συγκεντρώσεις ανθρώπων με την δημιουργία των πόλεων. Ο Θεός ,λέει ο μεγάλος πατέρας, μηχανεύεται και άλλους τρόπους για να συσφίξει τις σχέσεις των ανθρώπων. Πόσο εύκολα λοιπόν ανάμειξε ο Θεός τους ανθρώπους εμφυσώντας στον έναν την ανάγκη (χρεία) του άλλου. Κοιτάξτε πόσο απλοϊκό αλλά και πόσο φιλοσοφημένο είναι το σκεπτικό του. «Ο γιατρός ή ο μαραγκός ή άλλος τεχνίτης» σημειώνει «είναι ουσιαστικά άχρηστος εάν για να τον βρεις όταν τον χρειάζεσαι πρέπει να κάνεις ολόκληρο ταξίδι. Γι’ αυτό και με την μέριμνα του Θεού κατασκευάστηκαν οι πόλεις και όλοι συγκεντρώθηκαν μέσα στα τείχη τους για να ζήσουν». Η σύσταση του θεσμού των πόλεων αποτελεί μία αδιαμφισβήτητη απόδειξη της αγάπης στο ανθρώπινο γένος. Και μας προτείνει να εμβαθύνουμε στην εσωτερική τους ζωή και λειτουργία όπου η αγάπη του Θεού φανερώνεται με ακόμη πιο έκδηλο τρόπο.
Μια πόλη για να μπορέσει να διατηρήσει την κοινωνική συνοχή της ανάμεσα στο ετερόκλητο πλήθος των ανθρώπων που κατοικούν «εντός των τειχών» της θα πρέπει να επιβάλλει νόμους και να εμπιστευτεί την τήρησή τους σε πρόσωπα κοινής αποδοχής που ασκούν εξουσία.
Η ανάδειξη πολιτικών αρχών είναι απαραίτητος όρος για την ιστορική της επιβίωση και σηματοδοτεί την οριστική μετάβαση της ανθρωπότητας από ένα πρωτόγονο στάδιο πολιτισμού σε ανεπτυγμένες μορφές κοινωνίας. Η ορμή του ένστικτου αναχαιτίζεται με την θέσπιση απαγορεύσεων και ποινών και η επιβολή του ισχυρού πάνω στον αδύνατο, που χαρακτηρίζει τις πρωτόλειες συμβιωτικές κοινότητες, παραχωρεί την θέση της στο κράτος δικαίου.
Δυστυχώς σήμερα η βίαιη αντιπαράθεση ανάμεσα στις φιλοδοξίες και στα πάσης φύσεως συμφέροντα στο τοπικό μας επίπεδο, στραγγίζει από την ανθρώπινη ψυχή και την τελευταία σταγόνα αγάπης και δημιουργεί σοβαρότατο ρήγμα στην κοινωνική συνοχή και συνθήκες ασφυξίας στις σχέσεις των πολιτών, ισοπεδωτικές για την ίδια την προοπτική της ανάπτυξης της πόλης μας.
Και η δημοτική αρχή εν προκειμένω αλλά και οι λοιπές παρατάξεις του δημοτικού συμβουλίου έχουν υποχρέωση να διαφυλάξουν την ενότητα της τοπικής κοινωνίας ασπαζόμενες την πλειοψηφούσα, μακράν, άποψη των πολιτών για την διατήρηση της ονομασίας της οδού Ομονοίας.
Προσπάθησα, χωρίς νομίζω υπερβολές, να σημειώσω κάποιες σκέψεις μου, χωρίς κραυγές, που εύχομαι να προστεθούν στην συζήτηση που άνοιξε, με την παράκληση ότι και η τοπική μας Εκκλησία, βαδίζοντας στα βήματα του Αποστόλου Παύλου, θα συμβάλλει άμεσα στην αποφόρτιση της με την ανάκληση της πρότασης αυτής που νομίζω ότι προκαλεί βαθύ σκανδαλισμό στο πλήρωμα της.
Με τιμή
Παύλος Γεωργιάδης
Δικηγόρος
τ. Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Καβάλας
