Το απόγευμα της Τετάρτης στο δημοτικό κινηματοθέατρο ΟΣΚΑΡ πραγματοποιήθηκε η προβολή του ντοκιμαντέρ «Οι ιππότες της Αιγαίας Θάλασσας» σε σκηνοθεσία Δέσποινας Πανταζή. Την εκδήλωση διοργάνωσαν η Θασιακή Ένωση Καβάλας και η Αεροπορική Λέσχη «Μωραϊτίνης Αριστείδης». Προλόγισαν ο πρώην πρόεδρος της ΘΕΚ Κώστας Μακαρίου, ο σμήναρχος ε.α. Παναγιώτης Γεωργιάδης και ο καθηγητής πληροφορικής Πασχάλης Παλαβούζης.
Το ντοκιμαντέρ, διάρκειας 52 λεπτών, αναφέρεται στα γεγονότα του Αεροπορικού Πολέμου της περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης το 1916-18 (Α’ ΠΠ), εξειδικεύοντας στο πολεμικό αεροδρόμιο Καζαβητίου Θάσου. Τα στοιχεία που παρακολούθησαν οι θεατές με εξαιρετική απόδοση, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά ως ενιαίο σύνολο σε παγκόσμια κλίμακα και αποτελούν το αποτέλεσμα μιας ομαδικής εργασίας τριάντα ατόμων και για χρονικό διάστημα δύο ετών περίπου. Το ντοκιμαντέρ γυρίστηκε για την ΕΤ3 κι επρόκειτο να προβληθεί την Τρίτη 28 Μαΐου 2013. Είχε μάλιστα διαφημιστεί και από την εκπομπή των ενόπλων δυνάμεων αλλά το κλείσιμο της κρατικής τηλεόρασης είχε ακυρώσει την προβολή.
Κατόπιν εντολής της διεύθυνσης δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Καβάλας το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε στα σχολεία, όπου το παρακολούθησαν 2.000 μαθητές της περιφερειακής ενότητας. Η εκδήλωση είχε ως στόχο να έρθουν στο φως της δημοσιότητας σημαντικές πτυχές της τοπικής ιστορίας, αφού το στρατιωτικό αεροδρόμιο του Καζαβητίου ήταν άγνωστο. Το 2016 θα συμπληρωθούν εκατό χρόνια από το έτος κατασκευής του για τις ανάγκες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το Απρίλιο του 2013 είχε πραγματοποιηθεί σε καφέ του Πρίνου η δοκιμαστική προβολή του ντοκιμαντέρ. Από δημοσιεύσεις της εποχής, αποδεικνύεται ότι όλα άρχισαν από περιέργεια της ίδιας της σκηνοθέτιδας σχετικά με «ένα μνημείο που στήθηκε στη Σκάλα του Πρίνου της Θάσου το 1957 προς τιμήν των πεσόντων αεροπόρων του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου». Η Δέσποινα Πανταζή ομολογούσε:
Πραγματικά υπήρχε ένα κενό ιστορίας σχετικά με το θέμα του αεροδρομίου. Είχαμε στη διάθεση μας λίγες πληροφορίες σχετικά με την υπόθεση αυτή, όμως τίποτα ουσιαστικό και πραγματικά τεκμηριωμένο. Ό, τι προέκυψε λοιπόν από αυτή την ιστορία οφείλεται στον Κώστα Λαγό, στον Παντελή Βατάκη και στους τοπικούς παράγοντες, που χάρη στις πληροφορίες και μαρτυρίες τους, όπως φυσικά και της οικογένειας Παλαβούζη, του Γιάννη Δούκα που από μικρός είχε μια μανία με τα αεροπλάνα, συγκροτήθηκε μια ερευνητική ομάδα. Έτσι λοιπόν άρχισαν να συμπληρώνονται τα κομμάτια αυτού του παζλ της ιστορίας που διαδραματίστηκε στη Θάσο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Από τη Θάσο και συγκεκριμένα από το αεροδρόμιο του Πρίνου ξεκίνησε η δράση της πολεμικής αεροπορίας, αφού εκεί πέταξαν τα πρώτα υδροπλάνα. Ήταν πολλά τα αεροδρόμια, 4-5 τα πιο σημαντικά. Οι πρώτοι αεροπόροι, που έπεσαν κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, βομβάρδιζαν τη Δράμα και την Καβάλα από το αεροδρόμιο του Πρίνου (που βρισκόταν τότε υπό την Γερμανοβουλγαρική κατοχή) και πετούσαν μέσω του αεροδρομίου στο Μούδρο της Λήμνου προς Δαρδανέλια, για να πραγματοποιήσουν και εκεί τις αντίστοιχες πτήσεις.
Τα όπλα που διέθεταν ήταν πραγματικά αστεία σε αντίθεση με τα γερμανικά, των οποίων οι μηχανές ήταν πολύ πιο προχωρημένες, τρεις φορές γρηγορότερες, παρότι η τεχνολογία τους άργησε να εξελιχθεί. Με τόσο άνισες συνθήκες μάχονταν οι πιλότοι μας ενάντια στους Γερμανούς: γκαζοτενεκέδες ενάντια πραγματικών βομβών. Γι’ αυτό και εμείς χάσαμε τόσους πιλότους, ενώ αυτοί μόνο έναν, τον λεγόμενο “κόκκινο Βαρώνο” του Αιγαίου. Τέτοιες αντιθέσεις υπήρχαν λοιπόν, με φοβερά ηρωικές μορφές από την πλευρά των συμμάχων και δη των Ελλήνων. Το ντοκιμαντέρ έχει τη μορφή μιας ιστορίας, που αφηγείται μία γυναίκα, της οποίας το πρόσωπο δεν φαίνεται. Στη θέση της γυναίκας αυτής θα μπορούσε να βρίσκεται οποιοσδήποτε.
