«Κυρίες και κύριοι, ‘μέτρα για την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου και άλλες διατάξεις’ είναι ο τίτλος του προς ψήφιση νομοσχεδίου. Ο τίτλος ομολογουμένως αδικεί το περιεχόμενό του. Η εκφώνησή του ως ‘παράλληλο πρόγραμμα’ εκτιμώ πως βρίσκει συνεπέστερη αντιστοίχιση με το πολιτικό και κοινωνικό του περιεχόμενο.
Το νομοσχέδιο έρχεται σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή για τον τόπο μας. Η Κυβέρνησή μας δέχεται έντονες αντιδράσεις από κοινωνικές ομάδες, όπως αγρότες, ελεύθερους επαγγελματίες και διάφορους επιστημονικούς κλάδους. Είναι όλες αυτές οι κοινωνικές ομάδες που μας στήριξαν και μας εμπιστεύτηκαν σε όλες τις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, καθώς εμπιστεύτηκαν σε εμάς τις συλλογικές τους τύχες.
Γνωρίζοντας τις δεσμεύσεις που αναλάβαμε έναντι των δανειστών, με τη συναποδοχή του σκληρού μνημονίου από το σύνολο σχεδόν –εκτός βέβαια του ΚΚΕ- των πολιτικών κομμάτων και με τη συναίσθηση της κοινωνικής και ιστορικής μας ευθύνης, αγωνιζόμαστε για να βγάλουμε την κοινωνία και τη χώρα από τον «Καιάδα» που η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ την έριξαν. Με βαθιά πεποίθηση ότι η Κυβέρνησή μας είναι σάρκα από τη σάρκα της κοινωνίας, της κοινωνίας του καθημερινού αγώνα, είμαστε αποφασισμένοι να πορευτούμε μαζί με την κοινωνία για να την οδηγήσουμε στο ξέφωτο της κοινωνικής προκοπής.
Κυρίες και κύριοι, «εξ όνυχος τον λέοντα» αναφέρει ο Αίσωπος ή ενδεχομένως και ο Αλκαίος -δεν είναι αποσαφηνισμένο. Το δείγμα γραφής του προς ψήφιση νομοσχεδίου αναδείχνει την πολιτική και κοινωνική φυσιογνωμία της Κυβέρνησης. Οι ρυθμίσεις του, βέβαια, δεν είναι αρκετές να αποσείσουν το κοινωνικό άχθος του μνημονίου. Είναι ωστόσο δηλωτικό του θετικού κοινωνικού αποτυπώματος της αριστερής μας φυσιογνωμίας. Αναφέρω ενδεικτικά μερικά από τα μέτρα του νομοσχεδίου που αντανακλούν την κοινωνική μας ευαισθησία.
Στο χώρο της υγείας με το νομοσχέδιο προχωρούμε στην κάλυψη των ανασφάλιστων πολιτών και των ευπαθών ομάδων, όπως έγκυοι, παιδιά, χρόνια πάσχοντες, ψυχικά ασθενείς και τοξικοεξαρτημένοι. Παρέχεται η διασφάλιση πλήρους και ελεύθερης πρόσβασης σε δυόμισι εκατομμύρια ανασφάλιστους. Με τον τρόπο αυτό, γίνεται επιτέλους πράξη η συνταγματική υποχρέωση της ελληνικής πολιτείας να εξασφαλίσει τον πλήρη και ισότιμο τρόπο απόλαυσης του κοινωνικού δικαιώματος της υγείας για όλους τους πολίτες.
Η βασική φιλοσοφία της νέας ρύθμισης είναι η ελεύθερη πρόσβαση στις δημόσιες δομές υγείας για όλους, βάσει του ΑΜΚΑ, και η πλήρης νοσηλευτική, διαγνωστική και φαρμακευτική κάλυψή τους. Επιπλέον, δεν θα υπάρχει συμμετοχή στα φάρμακα για όσους έχουν εισόδημα κάτω από 6.000 ευρώ.
Διευκολύνονται ακόμη οι προσλήψεις μέσω κινήτρων για τη στελέχωση των νοσοκομείων και των κέντρων υγείας στις άγονες περιοχές της χώρας, μέσω επιδοτήσεων από τις περιφέρειες και τους δήμους σε είδος, παραδείγματος χάρη, διατροφή, διαμονή και άλλα.
Στο χώρο της παιδείας με το άρθρο 40 εμπλουτίζεται η ενισχυτική διδασκαλία και η πρόσθετη διδακτική στήριξη που διενεργείται σε μαθητές δημοσίων, γυμνασίων και λυκείων. Εισάγεται ο όρος «αντισταθμιστική εκπαίδευση», ο οποίος περιλαμβάνει πρόσθετες δομές που αφορούν στην παροχή ενισχυτικής διδασκαλίας σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες.
Στον χώρο της εργασίας, προχωρά στη δημιουργία διακοσίων πενήντα Κέντρων Κοινότητας σε όλη την επικράτεια. Τα Κέντρα Κοινότητας είναι νέα δράση με καινοτόμα χαρακτηριστικά. Με τη λειτουργία τους επιδιώκεται η ανάπτυξη ενός τοπικού σημείου αναφοράς για την υποδοχή, εξυπηρέτηση και διασύνδεση των πολιτών με όλα τα κοινωνικά προγράμματα και υπηρεσίες που υλοποιούνται στην περιοχή παρέμβασης, προσφέροντας κατ’ αυτόν τον τρόπο υποστήριξη σε ειδικές χειμάζουσες κοινωνικές ομάδες.
Η κρισιμότητα των στιγμών υπαγορεύει σε όλα τα πολιτικά κόμματα να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Παρατηρώντας, ωστόσο, την πολιτική γεωγραφία της αίθουσας του κοινοβουλίου, συνειρμικά οδηγούμαι στη διαπίστωση ότι πέρα από το Παράλληλο Πρόγραμμα υπάρχει το παράλληλο κομματικό σύμπαν των δύο συστημικών κομμάτων που κυριάρχησαν σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο, καθ’ όσον σε παράλληλο εσωκομματικό σύμπαν δρουν τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και το ΠΑΣΟΚ. Δύο κόμματα σε συσκευασία του ενός αποτελεί το καθένα από αυτά. Η εσωτερική λειτουργία τους μας παραπέμπει στα διπλότυπα της εφορίας του παλιού καιρού, με το στέλεχος και το απόκομμα. Τώρα, ποιο είναι το στέλεχος και ποιο το απόκομμα την απάντηση οφείλει να δώσει ο κ. Μητσοτάκης και η κ. Γεννηματά. Ο νοών νοείτω!
Επειδή οι εσωτερικές παθογένειες των κομμάτων αποτελούν δραματικό έλλειμμα της πολιτικής, διακριτικά θα συνιστούσα τους δύο αυτούς πολιτικούς χώρους να βρουν επιτέλους σύντομα τον δρόμο τους για το καλό της χώρας και πρωτίστως για το δικό τους καλό. Με όλο το αντιπολιτευτικό μένος τους, διαλύοντας κάθε ψήγμα πολιτικής υπευθυνότητας, έχουν την ψευδαίσθηση πως μπορούν να μας παραχώσουν. Όμως, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, εμείς είμαστε σαν σπόροι. Φυτρώνουμε, βλασταίνουμε, καρπίζουμε για το καλό της κοινωνίας.
Ομιλία Δ. Εμμανουηλίδη στην Ολομέλεια της Βουλής για το Παράλληλο Πρόγραμμα της Κυβέρνησης
