«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ξεκινήσω από μια παρατήρηση γλωσσικού χαρακτήρα όσον αφορά τον τίτλο του νομοσχεδίου, ο οποίος κυριαρχείται από ένα σιδηρόδρομο γενικής πτώσης. Επί της ουσίας, τα ΜΜΕ αποτελούν την τέταρτη εξουσία. Είναι όμως κοινός τόπος ότι δυστυχώς αποτελούν την πρώτη εξουσία, εφόσον παρεμβαίνουν στη διαμόρφωση της πολιτικής, της οικονομίας, της συνολικής ζωής και μάλιστα, πολλές φορές εξωθεσμικά και εξωσυνταγματικά. Αν τα ΜΜΕ λοιπόν αποτελούν το τέταρτο πόδι στο τραπέζι της εξουσίας, πρέπει να είμαστε όλοι μας ιδιαίτερα προσεκτικοί στο πως διαχειριζόμαστε αυτή τη δύναμη. Και εδώ θα πω ότι, παρά τις ολιγωρίες και τις διαθέσεις παρελκυστικής συμπεριφοράς από την πλευρά της Αντιπολίτευσης, το νομοσχέδιο αυτό δεν έπρεπε να είχε κατατεθεί σήμερα αλλά έπρεπε να είχε κατατεθεί από τη στιγμή που γεννήθηκε η «ελεύθερη ραδιοτηλεόραση». Στα 25 χρόνια άνδρωσης της ελεύθερης ραδιοφωνίας – τηλεόρασης, μόνο παθογένειες στην κοινωνία γέμισε. Άρα, ερχόμαστε αυτή τη στιγμή με ψύχραιμη ματιά και με καθαρή λογική να αποκαταστήσουμε μία εκκρεμότητα 25 χρόνων.
Ποια είναι αυτή η εκκρεμότητα που τακτοποιούμε; Πρώτα – πρώτα, είναι οι εν πολλές αμαρτίες περιπεσούσα πληροφόρηση και διαπαιδαγώγηση με βάση τον τρόπο που λειτούργησαν τα Μ.Μ.Ε. όλο αυτό το διάστημα. Ποια ήταν η στάση τους απέναντι στη συλλογική προοπτική; Επιπλέον, στην οικονομία, εγκαλείται για χρόνια μία οικονομική αταξία η οποία είναι ιδιαίτερα προκλητική για την χειμάζουσα κοινωνία. Ο «ημετερισμός» χαρακτήριζε τη σχέση των τηλεοπτικών σταθμών με την πολιτική εξουσία, καθώς έκλεινε τα μάτια στις κολοσσιαίες οικονομικές υποχρεώσεις που είχε. Τέλος, σε θέματα πολιτικής, έχουμε δεχθεί όλα αυτά τα χρόνια ένα μπούλινγκ πολιτικό από την πλευρά των συστημικών καναλιών. Δεν αντιληφθήκατε όμως ότι αυτή η μονόπλευρη ενημέρωση, αυτός ο ορυμαγδός εστιασμένος απέναντι στις δυνάμεις της Αριστεράς δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα μπούμερανγκ που γύρισε και άλλαξε άρδην τη στάση της κοινωνίας απέναντι σε αυτή την απροκάλυπτη πρόκληση.
Έρχομαι και στα ζητήματα του πολιτισμού. Εκεί, κύριοι της Αντιπολίτευσης, είστε οι άνθρωποι που αποδεχθήκατε αυτή την πολιτιστική υποκουλτούρα που παρείχαν σε 24ωρο πρόγραμμα τα συστημικά κανάλια. Ήταν συνομολογημένη η πολιτική σας απέναντι σε αυτή την υποβάθμιση. Δεν νοιαζόσασταν για το λαό, δε σας ενδιέφερε να αναδείξετε αρχές και αξίες οι οποίες σε κρίσιμες στιγμές είναι το αγκωνάρι που πατάει επάνω σε αυτό η αξιοπρέπεια και η εθνική υπερηφάνεια. Ρίξατε ένα λαό βορά στην πολιτιστική υποκουλτούρα, πιστεύοντας ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο θα χειραγωγήσετε μία ολόκληρη κοινωνία. Έτσι σήμερα, σε κρίσιμες στιγμές, η κοινωνία μένει αβοήθητη. Γιατί χωρίς πολιτισμό, χωρίς πολιτιστικό έργο δεν μπορεί να βρει απάγκιο σε κρίσιμες στιγμές. Γι’ αυτά όλα, εγκαλείστε γιατί αυτά δεν έγιναν με τρόπο τυχαίο. Έγιναν κατά τρόπον συστηματικό τα 25 χρόνια της «ελεύθερης» ραδιοτηλεόρασης.
Έρχομαι τώρα στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Προφανώς και έχει αδυναμίες. Έχει όμως μία μεγάλη δύναμη. Τη δύναμη που προέρχεται από την ουσιαστική συνομιλία με την κοινωνία ώστε να τακτοποιήσει εκκρεμότητες δεκαετιών. Πρόθεσή μας δεν είναι να παίξουμε με τα Μ.Μ.Ε.. Εσείς παίξατε και χάσατε. Πρόθεση ενός πολιτικού χώρου που έχει συναίσθηση της κοινωνικής, της πολιτικής και της ιστορικής του ευθύνης είναι να τακτοποιεί ξεκάθαρες σχέσεις με έναν πόλο της δημοκρατίας. Αυτό θέλουμε να κάνουμε, αυτό επιχειρούμε και όλα τα άλλα έχουν το χαρακτήρα των προφάσεων εν αμαρτίες. Αυτά που εσείς επικαλείστε δεν είναι σπουδή, γιατί σε τελική ανάλυση σε μια κοινωνία που πλήττεται βάναυσα από τη σκληρότητα των δανειστών χρειάζεται να υπάρξει και κάποιο ουσιαστικό μήνυμα, όπως ότι είμαστε εδώ για να σταθούμε σε αυτά τα λάθη που έγιναν όλα τα προηγούμενα χρόνια και αυτά τα λάθη πρέπει να τακτοποιήσουμε. Γιατί δεν φτάσαμε εδώ από ένα τυχαίο φυσικό γεγονός ή φαινόμενο, αλλά φτάσαμε μέσα από την βαθμιδωτή αδιαφορία ή από την συστηματική σκοπιμότητα των πολιτικών δυνάμεων να οδηγήσουν τον τόπο σε αυτό το σημείο της καταστροφής. Θυμηθείτε ποιο ήταν το τηλεοπτικό πρόγραμμα την περίοδο του χρηματιστηρίου. Κανάλια δημιουργήθηκαν για να λανσάρουν αυτό το προϊόν. Τι ήταν το χρηματιστήριο; Ήταν η πιο βάρβαρη ανακατανομή εισοδήματος σε βάρος του λαού από 300 οικογένειες. Θα σας θυμίσω ότι όλη αυτή η προσπάθεια, ήταν στοχευμένη.
Τέλος, κύριε Υπουργέ, ας προσέξουμε τον ρόλο των περιφερειακών καναλιών. Τα περιφερειακά κανάλια, επιτελούν – παρά τις παθογένειες τους – ουσιαστικό έργο. Το έργο τους είναι ότι παρέχουν κοινωνική συνοχή. Όταν η γιαγιά θα δει το εγγονή της στην τηλεόραση, έστω για δύο ή για τρία λεπτά, μέσα από μια κοινωνική λειτουργία αναζωογονείται και ανατρέφεται η διάθεση της μικρής κοινωνίας για συνοχή. Θα πρέπει να έχουμε τέτοιους όρους που να μην είναι απαγορευτικοί και καταδικαστικοί για τη λειτουργία των περιφερειακών καναλιών. Να υπάρξει βέβαια έλεγχος και να μην τους μετατρέψουμε μέσα από μια οικονομική ασφυξία σε ντίλερ τηλεπωλήσεων. Θα πρέπει να είναι ουσιαστική η παρέμβασή τους»
Ομιλία Δ. Εμμανουηλίδη στη Βουλή για το νομοσχέδιο για τις τηλεοπτικές άδειες
