Η τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Καβάλας υπό την παρούσα σύνθεση και με τους αιρετούς των εκλογών του 2010 πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Δευτέρας. Ο Βασίλης Λιόγκας απουσίαζε από το έδρανο της αντιπολίτευσης λόγω επαγγελματικών του υποχρεώσεων. Για το δημοτικό σύμβουλο της Δημοτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης ολοκληρώνεται ένας αυτοδιοικητικός κύκλος 12 ετών παρουσίας και συμμετοχής.
Το πρωί της Τρίτης από τη ραδιοφωνική συχνότητα της ΠΡΩΙΝΗΣ ο Βασίλης Λιόγκας θέλησε να ζητήσει συγνώμη από τους συναδέλφους του για την αδυναμία του να παραβρεθεί στην τελευταία συνεδρίαση του σώματος, αλλά επιπλέον να ζητήσει συγνώμη και από τους πολίτες οι οποίοι επί σειρά ετών τον στήριξαν πολιτικά και τον τίμησαν με την εμπιστοσύνη τους. Η απουσία του σε καμία περίπτωση δεν είναι ένδειξη απαξίωσης του οργάνου, το οποίο ο κ. Λιόγκας τιμά κι ευχαριστεί διότι του παρείχε το βήμα έκφρασης κι εκπροσώπησης μιας σημαντικής μερίδας των συνδημοτών του.
Ο Βασίλης Λιόγκας ευχαρίστησε τους δημοτικούς συμβούλους για τη συνεργασία τους, το ΚΚΕ για την εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του υποστηρίζοντας τον τρεις φορές εκλογικά και φυσικά κάθε ένα πρόσωπο που τον τίμησε με το σταυρό προτίμησης. Ο κ. Λιόγκας θέλει να πιστεύει ότι ανταποκρίθηκε στα καθήκοντά του σύμφωνα με τις προσωπικές του δυνάμεις, κάποιες φορές μάλιστα ίσως και πάνω από αυτές. Λειτούργησε υπό συνθήκες αυτενέργειας κι ελεύθερης πρωτοβουλίας, χωρίς χαλινούς, χωρίς υπονομεύσεις, χωρίς ποδηγετήσεις.
Ο κύκλος της ΔΑΣ έκλεισε, παρατήρησε ο Βασίλης Λιόγκας, ωστόσο αν και η παράταξη δεν άσκησε διοίκηση παρόλα αυτά αρκετές φορές επηρέασε το συνολικό διεκδικητικό πλαίσιο της πόλης. Επί δεκαετία η παράταξη είχε φωτεινές «αναλαμπές» και δυνατές στιγμές, όπως η κατεδάφιση των Μύλων Νικολετόπουλου και ο αγώνας υπέρ των διατηρητέων, αφήνοντας μια παρακαταθήκη που δυστυχώς σήμερα παραμένει ανεκμετάλλευτη. Μεγαλειώδεις στιγμές ήταν για παράδειγμα η ιδρυτική διακήρυξη του συλλόγου κατόχων δημοσίων κτημάτων, η συμβολική κατάληψη των στρατοπέδων το καλοκαίρι του 2006, οι προσπάθειες για την αξιοποίηση της τεράστιας ακίνητης περιουσίας του δήμου Καβάλας.
Ο Βασίλης Λιόγκας και οι συνεργάτες του στη ΔΑΣ επί 12ετια έζησαν τις θητείες πράσινων και γαλάζιων δημάρχων, έζησαν τη θητεία του χαρισματικού και αείμνηστου Λευτέρη Αθανασιάδη, προσπάθησαν να ασκήσουν αντιπολίτευση στην πολιτική γραμμή των δημοτικών αρχών και όχι στα πρόσωπα των διοικήσεων. Υπό αυτό το πρίσμα, η ΔΑΣ διατήρησε την πλέον σκληρή και αδιάλλακτη στάση, σε αντίθεση με άλλους που είτε ασκούν προσωπική αντιπολίτευση, είτε αντιτίθενται επί δευτερευόντων διαχειριστικών ζητημάτων. Ο κ. Λιόγκας δε δίστασε να παραδεχθεί ότι ελάχιστες φορές ξέφυγε κι εκείνος από τις αρχές του, αδικώντας τον έντιμο και ικανό Στάθη Εριφυλλίδη, ή αδικώντας τον εύμορφο πολιτικά, καθαρό κι ευγενικό Σιμιτσή.
Το μοντέλο τοπικής αυτοδιοικήσεως που έχει επιλεγεί από την ΚΕΔΕ και τα κόμματα της συγκυβέρνησης είναι γνωστό για τον Βασίλη Λιόγκα. Το μοντέλο αυτό υποτίθεται ότι θα είναι βασικός πυλώνας ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας, κάτι όμως που δεν εφαρμόζεται στην πραγματικότητα. Καλοπροαίρετα θα πρέπει να αντιμετωπισθεί η νέα δημοτική αρχή, σύμφωνα με την άποψη του κ. Λιόγκα, που αφήνει στην άκρη τις προσωπικές του επιφυλάξεις. Ωστόσο, εξέφρασε τους φόβους του ότι δυστυχώς θα συνεχιστούν οι χαμένες ευκαιρίες των τελευταίων τετραετιών, με κύριο χαρακτηριστικό τους την περιθωριοποίηση του λαϊκού παράγοντα. Ο κ. Λιόγκας φοβάται ότι στην καλύτερη περίπτωση ο δήμος θα λειτουργήσει ως επιχείρηση με την υλοποίηση έργων τα οποία θα εξυπηρετούν μόνο τους λίγους.
Ο Βασίλης Λιόγκας συνεχίζει να οραματίζεται μια σύγχρονη Καβάλα, μια ριζική διαφορετική δημοτική αρχή που θα εστιάζεται στα μεγάλα, εξασφαλίζοντας ευρεία κοινωνική συσπείρωση και θα μάχεται για την επίλυση ζωτικών προβλημάτων. Με τη βοήθεια του κόσμου μπορεί να αλλάξει το πρόσωπο της Καβάλας μέσω αναπλάσεων, κατασκευής πεζοδρόμων και πλατειών, μέσω νέων πάρκων και σύγχρονων δικτύων υποδομών, συνεχίζοντας τις πρωτοπορίες του παρελθόντος. Ο Βασίλης Λιόγκας οραματίζεται μια πόλη που θα κάνει την πραγματική πολιτιστική επανάσταση με τη λειτουργία δημοτικής πινακοθήκης, αυτόνομου πολιτιστικού οργανισμού, συνοικιακών πολιτιστικών λεσχών.
=
